Hoofdstuk 5 De sluwe vrouw
De bedienden stonden in kleine groepjes bij elkaar, fluisterend en roddelend.
Het middelpunt van hun gesprekken was Abigail.
Vroeg in de ochtend had Ralph hen geïnformeerd dat de meesteres van het huis vandaag zou arriveren en hen opgedragen extra goed voor haar te zorgen.
Iedereen was verbaasd en kon niet geloven dat Gregory, die meestal koud en onverschillig was, een vrouw mee naar huis had genomen.
Voordat Abigail naar beneden kwam, speculeerde iedereen over haar identiteit.
Ze wilden allemaal weten wat voor soort vrouw een man als Gregory waardig zou zijn.
Toen ze eindelijk Abigail zagen, waren ze allemaal verbluft door haar schoonheid.
Abigails delicate gelaatstrekken, gladde huid en heldere, mooie ogen waren buitengewoon betoverend. Ze was zelfs aantrekkelijker dan de actrices op televisie! Wat iedereen nog meer verbaasde, was dat Abigail Gregory's overhemd droeg.
Iedereen in het landhuis wist dat Gregory een lichte obsessie had met netheid. Niemand mocht zijn spullen aanraken. Het feit dat iemand zijn overhemd droeg, betekende dat ze een speciale relatie met hem had.
"Dit is de eerste keer dat meneer White een vrouw mee naar huis heeft genomen. Ik ben verbaasd!" riep iemand uit.
"Ze is zo mooi, geen wonder dat meneer White een uitzondering voor haar heeft gemaakt," voegde een ander eraan toe.
"Meneer White wordt ook niet jonger. Het wordt tijd dat hij een vrouw des huizes heeft," zei een derde persoon.
Net toen iedereen enthousiast aan het praten was, zei iemand plotseling: "Vrouw des huizes? Weet je wie deze vrouw is? Ze is de verloofde van meneer Roman White!" Alle ogen richtten zich op Megan Smith, de spreker.
Ze had vroeger in het White Landhuis gewerkt, en Gregory had een paar van de bedienden meegenomen toen hij verhuisde. Megan was een van hen.
"Wat? De verloofde van meneer Roman White?" Megan grijnsde en keek richting de eetkamer. "Ze is gewoon aan het intrigen. Meneer Roman White mag haar niet, dus probeert ze meneer White te verleiden!"
Megan had Abigail eerder in het White Landhuis gezien en wist dat Abigail en Roman verloofd waren. Ze had de verloving nog niet verbroken en was al met Gregory. In Megan's ogen was Abigail sluw.
Megan verafschuwde vrouwen zoals zij, met een mooi gezicht maar altijd proberen anderen te verleiden. Ze was benieuwd wat Abigail had gedaan om Gregory zover te krijgen haar mee naar huis te nemen. Ze dacht dat als iemand erachter kwam, de familie White zich diep zou schamen.
Megan's woorden wekten ieders nieuwsgierigheid, en ze verdrongen zich om haar heen, vragend wat ze wist.
Op dat moment hoorden ze een brul achter zich. "Wat doen jullie hier? Hebben jullie je werk af?" Ralph kwam met een donker gezicht aanlopen, waardoor de bedienden terugdeinsden en instinctief uit elkaar gingen.
Er was een natuurlijke angst voor Ralph. Hoewel hij meestal vriendelijk tegen iedereen was en altijd een beleefde glimlach had, hing er een onzichtbare sfeer van onderdrukking om hem heen. Elke keer dat de bedienden met hem omgingen, voelden ze zich een beetje nerveus.
Ralph kwam dichterbij, zijn blik gleed over alle bedienden, en waarschuwde hen: "Ik zeg het nog een keer: mevrouw White is de Vrouwe van dit huis. Als ik nog meer geroddel hoor, pak je spullen en vertrek. Begrijpen jullie dat?"
"Ja!" knikten de bedienden snel, een beetje in paniek.
Ralph keek tevreden en richtte zijn blik op Megan. "Herhaal wat je net tegen me zei," zei hij.
Megan beefde van angst en boog onmiddellijk haar hoofd. "Ik heb niets gezegd! Ralph, vergeef me alsjeblieft. Ik sprak zonder na te denken."
Ralph lachte koud. "Kom later naar me toe en regel deze maand je loon."
Megan raakte in paniek. "Ralph, je kunt me niet zo behandelen! Ik ben persoonlijk door Grace White zelf uitgekozen."
Ralph keek haar onverschillig aan en zei: "Ik zal persoonlijk met haar praten. Ik geloof dat ze weet wie belangrijker is, mevrouw White of de bediende."
Daarmee vertrok hij zonder nog om te kijken.
Megan's benen werden slap, en ze viel op de grond. Haar gezicht was bleek van angst.
Ze was verloren!
De andere bedienden waren ook geschokt door de scène.
Megan was afkomstig van het White Landhuis en werkte hier al jaren, maar werd zo makkelijk ontslagen.
De andere bedienden vreesden dat hun lot nog erger zou zijn.
Na dit incident herinnerden bijna alle bedienden zich één ding - ze mochten Abigail nooit disrespecteren.
In de eetkamer was Abigail zich niet bewust van wat er was gebeurd. Ze genoot van haar ontbijt.
De familie White had topkoks ingehuurd, en het ontbijt dat ze bereidden was heerlijk.
Abigail at tevreden, en haar stemming werd vrolijk.
Op dat moment ging haar telefoon plotseling over.
Toen ze de beller-ID zag, fronste Abigail lichtjes. Het was een oproep van haar vader, David Martin.
Ze wist zeker dat Jessica over haar had geklaagd bij hem.
Toen ze de oproep beantwoordde, hoorde ze onmiddellijk een boze schreeuw. "Abigail, je bent geweldig! Hoe durf je de nacht buiten door te brengen en Jessica aan het huilen te maken? Kom nu meteen naar huis!"
Abigail's uitdrukking werd kil, en ze antwoordde botweg: "Is dit niet wat ik van jou geleerd heb? Dankzij jouw eerdere voorbeelden blijf ik nu 's nachts weg."
Toen Abigail's moeder, Michelle Martin, nog leefde, gebruikte David vaak werk als excuus om niet naar huis te komen.
Abigail had naïef geloofd en geprobeerd een zorgzaam kind te zijn, bang om David problemen te bezorgen.
Maar toen, minder dan een maand na Michelle's dood, bracht David zijn minnares en buitenechtelijke dochter mee naar huis.
Pas toen realiseerde Abigail zich dat hij werk altijd als excuus had gebruikt.
In werkelijkheid bracht David tijd door met zijn andere gezin.
Hij gaf alle liefde die zij zo wanhopig wilde aan zijn andere dochter.
Zij en Michelle betekenden niets voor David.
Abigail vermoedde dat hij hard had gewerkt om meer dan tien jaar lang tussen twee families te jongleren zonder betrapt te worden.
Ze moest ook toegeven dat David zeer bedreven was in het beheren van zijn tijd.