Ik moet
We slagen erin om ongezien het packhouse uit te komen.
Hand in hand lopen we naar de klaarstaande Rolls Royce. Als een echte gentleman houdt Jasper de deur voor me open en stapt dan zelf achter het stuur. Zodra we onderweg zijn, pakt hij opnieuw mijn hand en kust de rug ervan terwijl hij nog steeds vooruit kijkt.
"Heb je het vandaag naar je zin gehad, Rain? Ik zit te denken aan het feit dat we handen tekortkomen om de financiën op orde te krijgen. En ik weet dat je goed bent in bedrijfsadministratie," geeft hij aan. "Zou je wat tijd kunnen vrijmaken om ons te helpen? Ik weet dat je veel in de keuken doet en in de leer bent bij mijn moeder. Maar ik heb je dichter bij me nodig." Mijn hart verwarmt bij zijn woorden en even twijfel ik of mijn vertrek wel de juiste beslissing is. Jasper zegt dat hij me nodig heeft, misschien moet ik me meer concentreren op mijn relatie met mijn partner dan naar roddels luisteren.
"Hmmm, laat me eerst met je moeder overleggen. Ze heeft een werkschema gemaakt voor de dingen die gedaan moeten worden in het pack," laat ik hem weten. "Ik zou ook graag meer tijd met jou doorbrengen," fluister ik terwijl ik naar hem toe leun en hem op zijn oor kus. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Dan hebben we een afspraak. Controleer bij mijn moeder of je vrij bent om minstens één keer per week bij mij op kantoor te zijn. Ik geef de voorkeur aan woensdagen, dan is het minder druk en kan ik me meer op jou concentreren," stelt hij voor. "Op mij concentreren? Ik dacht dat je zei dat ik aan de boeken zou werken," onderbrak ik hem plagerig.
Hij lacht.
"Als ik op kantoor ben, heb ik zoveel fantasieën over jou en mij op mijn bureau, op de bank, tegen de muur...". Nog voordat hij kan uitpraten, geef ik hem speels een stomp op zijn schouder. "Jasper!" roep ik uit. "Ben je een seksmaniak? We hebben zoveel seks, soms weet ik niet waar je de energie vandaan haalt na zo lang werken." Jasper lacht en brengt mijn hand opnieuw naar zijn lippen. "Je bent zo verleidelijk. Elke keer dat ik je zie, ben je mooier dan de laatste keer dat ik je ontmoette, en ik wil je bezitten. Het is iets diepers dan de band van partners."
Gelukkig glimlachend kijk ik voor me uit.
Jasper laat me altijd stralen met complimenten, is open over zijn liefde voor mij. Maar dat maakt alles zo moeilijk. We zijn zo gelukkig samen, maar ik kan niet vergeten dat ik hem het belangrijkste in zijn leven niet kan geven; een erfgenaam. Ik haal diep adem en laat het langzaam los. Zorgvuldig nadenken en de juiste beslissing nemen is nu cruciaal. Bovenal kan ik niet egoïstisch zijn en zijn liefde opeisen zonder aan zijn behoefte te voldoen. Ik kijk opzij naar hem, mijn mannelijke en aantrekkelijke partner. Hij zou zo snel een andere vrouw kunnen vinden die hem alles geeft wat hij nodig heeft.
Alleen al de gedachte aan een andere vrouw in zijn bed en armen verstikt me bijna. Ik kan niet egoïstisch zijn, herinner ik mezelf opnieuw.
We komen aan bij een prachtig restaurant aan de rivier. Met het festival dat aan de gang is, zijn er slechts een paar ongepaarde wolven en een ouder echtpaar aanwezig. Jasper houdt me bij de hand en leidt me naar een terras met uitzicht op het water. Mijn mond valt open als ik de decoratie zie. Het lijkt wel Valentijnsdag, alles is in het rood ingericht, onze tafel staat in het midden en is prachtig gedekt. De lichten zijn gedimd en zorgen voor de juiste sfeer. Het is duidelijk dat Jasper dit zo mooi heeft laten versieren, speciaal voor deze avond. "Vind je het mooi, Regen?" vraagt Jasper zachtjes. Ik draai me naar hem om, mijn ogen stralen van vreugde. "Dank je, Jasper. Je weet niet wat dit voor me betekent op deze dag. Ik voel me nu minder schuldig dat je het festival hebt moeten verlaten om bij mij te zijn."
Meteen wordt zijn gezicht serieus. "Het is helemaal geen offer, Regen. Ik ben degene die zich schuldig voelt omdat ik zo weinig tijd met je doorbreng," bekende hij. "De zaken van de roedel nemen bijna al mijn tijd in beslag. Soms denk ik dat ik je verwaarloos. Deze dag stelt me in staat om kwaliteitstijd met mijn partner door te brengen. Ik heb je zo gemist." Ik leun tegen zijn schouders terwijl we naar de tafel lopen. Jasper houdt mijn stoel voor me uit en als hij tegenover me gaat zitten, kijken we elkaar in de ogen.
"Wat wil je graag eten? De kok is klaar om alles te bereiden wat je maar wilt. Maar ik weet dat je van Franse biefstuk en Italiaanse lasagne houdt, dus die heb ik alvast besteld," vertelt mijn partner me. Samen besluiten we nog wat meer vleesgerechten toe te voegen en we bestellen nog een fles van de beste rode wijn. De koele bries die vanuit de rivier onze kant op waait, maakt de hele ambiance zo romantisch. Jasper en ik praten over het begin van onze paring toen we elkaar ontdekten als voorbestemde partners en de onvergetelijke Luna-ceremonie die werd bijgewoond door alle leiders van de omliggende roedels. We waren toen zo gelukkig en vol plannen voor de toekomst.
Even trekt een schaduw over mijn gezicht als ik denk aan onze gesprekken over het krijgen van pups. Jasper wilde er vijf, minstens één jongen die de roedel van hem over kon nemen wanneer de tijd daar was. De andere vier mochten meisjes zijn, kopieën van hun moeder, zodat hij niet alleen een Koningin in huis zou hebben, maar ook enkele prinsesjes. Hij klonk zo dromerig toen we er toen over spraken. Drie jaar later zitten we hier op het terras en de eerste pup is nog steeds nergens in zicht. En ik durf niet naar de gynaecoloog voor een onderzoek, de bevestiging van mijn onvruchtbaarheid zou onverteerbaar voor me zijn. Dus stel ik dat zo lang mogelijk uit.
Ik kijk op naar Jasper en speur zijn gezicht af naar enig teken dat hij onze gesprekken over pups herinnert. Maar in zijn ogen lees ik alleen de liefde die hij voor me heeft. Ik zucht gelukkig. 'Maan Godin, waarom? Waarom ik? Ik zou alles geven om deze man gelukkig te maken. Het enige wat hij nodig heeft is een pup, minstens één,' smeek ik in mezelf.
Als we klaar zijn met eten, lopen we naar de reling van het terras, en in Jaspers armen kijk ik over de rivier. Zonder hem leven zal moeilijk zijn, maar mijn besluit staat vast. Ik hou te veel van deze man om zijn last te zijn, ik moet gaan...