Ik hou meer van je
Nog steeds in een staat van euforie neem ik rond tien uur afscheid van de wolvinnen bij het kinderdagverblijf. Weinig doen moeite om mijn groet te beantwoorden, maar dat kan me ook niet schelen.
Op dit moment denk ik alleen maar aan mijn afspraakje met mijn partner. Twee uur geleden vertrokken veel van de roedel naar de grot in een massale ren. Uit het luide gehuil concludeer ik dat het dierlijke offer aan de Maangodin door haar is geaccepteerd. En dan worden de voorbereidingen getroffen voor de partnersjacht en kijkt Jasper toe om ervoor te zorgen dat de regels correct worden voorgelezen door zijn Beta. Het begint met een voorsprong van tien minuten voor de wolvinnen, waarna hun partners hen beginnen te zoeken. Dan verandert het bos in één groot feest van parende wolven, waarbij de kreten van extase de seksdrift van de koppels verhogen.
Op het moment dat de eerste kreten te horen zijn, weet ik dat Jasper terugkomt naar het roedelhuis om mij te vinden. Veel wolvinnen hebben geprobeerd hem te verleiden en met hem te paren in de hoop zijn erfgenaam te baren, maar mijn trouwe partner weigert consequent. Dit maakt me zo trots op hem. Ik deed mee in het eerste jaar van onze paring, maar toen bleek dat ik het volgende jaar niet zwanger was en mijn wolf ook niet tevoorschijn was gekomen, besloten de Ouderen dat het beter was als ik achterbleef. Bovendien was het moeilijk om mee te doen aan de ren of de jacht zonder wolf.
In een opperbeste stemming betreed ik nu het roedelhuis, maar terwijl ik naar de lift loop, hoor ik wat stemmen achter een gesloten deur. Het is onze ontspanningsruimte waar ongepaarde roedelleden vaak films kijken of binnenspellen spelen. Maar de stemmen die ik daar hoor, behoren tot de Alpha-familie. Ik spits mijn weerwolvengehoor en hoor Jasper's moeder mopperen, maar ik kan niet echt begrijpen waar ze het over heeft. Maar dan hoor ik mijn naam en loop ik dichterbij. "We hebben een waardeloze menselijke Luna. Als ze maar een pup had gebaard, zouden we nog kunnen verdragen dat ze niet kan veranderen," klaagt mijn schoonmoeder teleurgesteld. "Nu eet ze ons eten maar is ze niets waard. Ze kost ons alleen maar geld maar brengt niets op."
"Als we maar een manier konden vinden om van haar af te komen, dan zou Jasper een tweede kans partner kunnen hebben. Nog beter, een gekozen partner. Dan zouden we niet te lang hoeven wachten op een pup, de opvolger van onze Alpha," hoor ik Louise, Jasper's zus, toevoegen. "Een onvruchtbare Luna. Bah!" laat ze walgend los. "Waarom hebben haar ouders haar niet bij de geboorte doodgedrukt? Ze is een nul!"
Tranen komen in mijn ogen terwijl ik luister naar de harde woorden.
Ik wist dat de Alpha-familie niet blij met me was, maar dat ze me zo haatten dat ze zelfs wilden dat ik dood was, is hartverscheurend. De pijn die door mijn hart gaat, verstikt me bijna door gebrek aan adem. Langzaam loop ik naar de lift die me naar het appartement zal brengen. Dikke tranen stromen nu over mijn wangen. Als ik ons appartement binnenkom, ga ik naar de slaapkamer en gooi mezelf op het bed. Ik voel mezelf in een pikdonkere put vallen waar ik niet uit kan kruipen. De tranen blijven komen, ik houd nu mijn borst stevig vast en probeer mijn gedachten te verzetten. Maar deze keer werkt het niet. Het horen van deze rauwe afwijzing deed me deze keer bijna mijn verstand verliezen.
En dan weet ik het: ik moet hier weg. Ik moet Jasper vrijlaten zodat hij de Luna kan vinden die hij nodig heeft.
Zijn familie heeft gelijk, ik ben geen hulp voor de roedel. Iedereen hier haat me, er is geen reden om hen nog langer met mijn aanwezigheid te irriteren. Jasper en de roedel hebben welpen nodig om de bloedlijn voort te zetten, om het voortbestaan van Storm Forest te verzekeren. En dat kan ik hen niet geven. Jasper houdt van me, maar ik kan niet egoïstisch zijn. Vanavond wil ik nog bij mijn maatje zijn en dan is het tijd om te gaan. Ik weet dat hij me niet zal laten gaan, dus ik moet een manier vinden om te vertrekken zonder dat hij me kan stoppen. En ik weet al hoe.
Ik sta op van het bed en loop weer de badkamer in.
Deze keer blijf ik onder de douche staan totdat ik mijn zinnen weer bij elkaar heb. De gemene woorden van mijn schoonfamilie zullen de avond met mijn maatje niet verpesten. Wanneer ik terugkom in de slaapkamer, trek ik de jurk aan die Jasper voor me heeft klaargelegd en doe de ketting om mijn nek. Zodra mijn make-up in orde is, controleer ik het resultaat in de spiegel. Wat iedereen in de roedel ook van me zegt, niemand kan ontkennen dat ik een opvallende schoonheid bezit. Mijn kenmerken zijn opvallend; glanzend lang zwart haar, amandelvormige grote grijze ogen en dikke wenkbrauwen in een licht gebruind gezicht. Velen geven duizenden euro's uit in schoonheidssalons om dit allemaal te krijgen. Bij mij is het allemaal natuurlijk.
Ik voel twee handen op mijn schouders en aan de vonken die door me heen gaan, weet ik dat Jasper is gearriveerd. "Je bent zo prachtig. Ik dank de Maangodin dat ze me aan jou heeft gekoppeld, Rain," fluistert hij in mijn oor. "Je bent zo puur van hart. Niemand kan zoals jij zijn en jij bent van mij". Ik kijk in de spiegel en zie de oprechtheid in zijn ogen. Gelukkig staar ik naar hem. "Niet jij, maar ik ben hier de gelukkige. Zoveel wolvinnen dromen ervan om met jou te paren, maar jij koos mij. Ik hou van je, Jasper".
Langzaam draait hij me om zodat ik in zijn geweldige blauwe ogen kan kijken.
"Ik hou meer van jou, Rain." Hij neemt mijn hand en legt die op zijn hart. "Zonder jou is ademen niet mogelijk voor mij. Jij bent de reden dat mijn hart klopt, mijn maatje". Hij buigt zich lichtjes voorover en zijn lippen raken de mijne voordat hij ze teder kust. En wanneer ik mijn lippen van elkaar doe en hem toegang tot mijn mond bied, verdiept hij de kus. Een rilling van plezier loopt langs mijn ruggengraat en ik leun dichter tegen hem aan.
"Kom, laten we gaan. Anders komen we vanavond niet meer uit deze kamer," fluistert Jasper tegen me. En dan merk ik dat hij zich al heeft omgekleed en een mooi smoking aan heeft. "Mijn maatje!" roep ik uit. "Je bent zo knap!"
En met onze armen om elkaar heen, stappen we het appartement uit richting de uitgang van het roedelhuis. ...