Read with BonusRead with Bonus

De pups accepteren

Still Rain's POV

We staren elkaar enkele seconden aan.

Mijn hart vergeet te kloppen, als gehypnotiseerd blijven mijn ogen op hem gericht. Dan zet hij een paar stappen naar me toe, langzaam om me niet af te schrikken. Ongeveer een meter voor me blijft hij staan. "Herken je me, Rain?" vraagt hij zach...