Hoofdstuk 2 De familie Harrington
"Ava, je moet het incident van gisteravond voor jezelf houden. Je vervangingsmissie is voorbij, en nu ga ik weer Mrs. Harrington zijn!"
Ava keek haar aan met schone en heldere ogen. "Begrepen."
Op dat moment hief Kylie haar hand op en veegde de foundation van Ava's rechterwang af, waardoor een lange en afschuwelijke litteken zichtbaar werd.
Toen zei de dienstmeid, "Mevrouw Harrington, meneer Harrington is terug!"
Dominic was terug!
Kylie waarschuwde Ava met een blik voordat ze haar jurk rechtzette en hem hartelijk begroette.
De deur van de villa ging open en de koude wind van buiten kwam naar binnen samen met een lange gestalte.
Ava keek op en zag Dominic.
Hij droeg een volledig zwarte, handgemaakte jas van duur materiaal dat zonder enige kreuk of vouw was gestreken. Hij straalde een gevoel van superioriteit en afstandelijkheid uit vanwege zijn hoge status.
Hij was ook buitengewoon knap; zijn gelaatstrekken leken wel door goden zelf gebeeldhouwd - zelfs een zijprofiel van hem zou gebruikt kunnen worden voor high-end zwart-wit fotoshoots die koelte uitstraalden.
Het was hem.
De man in de kamer was hij.
Alles wat er gisteravond was gebeurd kwam terug in Ava's gedachten: zijn zware ademhaling klonk nog steeds in haar oren terwijl ze nerveus onder de dekens trilde.
Ze boog haar hoofd in schaamte.
"Schatje~" kirde Kylie terwijl ze probeerde zich aan hem vast te klampen, maar hij greep haar arm vast en zei kil, "Als je nog een keer je handen op me legt of iets geks probeert, dan moet je de gevolgen maar dragen."
Kylie voelde alsof hij haar arm zou breken als ze niet snel uitlegde, "Schatje...gisteravond in de hotelkamer deed je me zoveel pijn..."
Maar voordat ze zichzelf goed kon uitleggen, onderbrak hij haar scherp, "Als iemand nog iets geks probeert, zal diegene het berouwen."
Ava keek vanuit een hoek van de kamer angstig toe. Ze had gehoord dat het hoofd van de familie Harrington meedogenloos was in zakelijke transacties - een persoon die anderen met alleen zijn naam al kon laten beven.
Als hij erachter kwam dat zij degene was die gisteravond met hem had geslapen, zou ze verloren zijn.
Ze draaide zich om om te vertrekken, maar Dominic merkte iets en riep haar terug, "Stop!"
Haar hart bonsde terwijl ze zich afvroeg of hij iets had ontdekt.
Dominic liep naar Ava toe en eiste, "Wie ben jij? Kijk me aan!"
Zijn onderdrukkende aura was te sterk voor Ava; haar vingers krulden zich op terwijl ze langzaam haar hoofd ophief om zijn blik te ontmoeten.
Dominic zag eerst haar zwart-witte ogen: ze waren nat, helder, koud maar verleidelijk.
Hij fronste lichtjes omdat die ogen precies leken op die van het meisje in zijn kamer eerder. Zijn blik werd scherp als messen, "Jij bent het!"