HOOFDSTUK 6: ONTMOET DE BROER
Ze haalde nog een keer diep adem toen ze het huis binnenkwamen. Ze kon het niet laten om met verbazing in haar ogen om zich heen te kijken. De luxe die hij en zijn broer genoten, was overduidelijk.
"Heb je mijn broer gezien?" vroeg Red aan de hulp die hen begroette.
"Goedenavond, meneer en mevrouw. Meneer Clayton is al in de eetkamer op u aan het wachten," zei de oudere dienstmeid beleefd.
"Dank je, Nana Mildred," antwoordde de glimlachende man.
Glimlachend knikte ze naar de oude vrouw. Ze was degene die automatisch de arm van haar vriend vasthield, vooral toen ze de eetkamer naderden. Hij draaide zich naar haar om en hield haar hand op zijn arm vast.
"Rustig aan," zei hij, zachtjes lachend toen hij dat zei.
Ze zag dat er veel eten klaarstond op de tafel. Er stond een man met zijn rug naar hen toe. Hij droeg een zwarte jas en zwarte broek. Alleen al door naar zijn rug te kijken, voelde ze zich geïntimideerd.
"Broer," riep Red naar hem.
De man draaide zich langzaam om om naar hen te kijken. Hun ogen ontmoetten elkaar.
Waarom klopte haar borst ineens? Ze was gewoon nerveus, zei haar verstand.
Red's broer staarde haar ook lange tijd aan. Uiteindelijk fronste hij plotseling zijn voorhoofd alsof hij boos was. Ze kon zijn blik niet ontwijken terwijl hij haar hele lichaam van top tot teen bekeek. Terwijl hij dat deed, werd de frons op zijn voorhoofd nog dieper.
Ze zuchtte. Red's broer lijkt haar niet te mogen. Haar vriend had ook gezegd dat hij al drie van zijn vriendinnen aan zijn broer had voorgesteld. Zijn broer mocht geen van die drie. Hij zei dat ze of te vrijgevochten waren of zelfs omhooggevallen. De laatste vriendin die hij voorstelde, had zelfs geprobeerd zijn oudere broer te verleiden.
Red leek de afkeer op het gezicht van zijn broer niet op te merken, want ze kon nog steeds de brede glimlach op het gezicht van haar vriend zien.
"Maak kennis met Samantha, bro. Ze is mijn vriendin. Sam, ontmoet mijn broer, Clayton." Hij stelde hen aan elkaar voor.
De man verliet zijn positie niet en bleef daar staan zonder een glimlach op zijn lippen naar haar staren.
Ze liet Reds arm los en aarzelde om Reds broer te benaderen om hem een hand te geven.
"G-goedenavond. Het is fijn u eindelijk te ontmoeten." Zei ze beleefd en stak haar hand uit.
Hij stak geen hand uit en negeerde haar hand volledig.
"Je kunt nu gaan zitten zodat we kunnen eten," maar zijn toon was meer intimiderend.
Beschaamd liet ze haar hand zakken en raakte gewoon de rok aan die ze droeg. Glimlachend kwam Red naast haar staan en hield haar arm vast om te gaan zitten. Ze ging naast Reds stoel zitten terwijl zijn broer aan het eind van de tafel zat.
Ze wendde haar ogen af van de man omdat zijn blik haar ongemakkelijk leek te maken. Red zorgde voor haar en hij was degene die eten op haar bord legde.
"Laat mij het doen," onderbrak ze verlegen haar vriend.
"Oh, laat mij. Ik doe het graag voor je, Nap." Reds ogen plaagden haar weer.
"Hoe is jullie liefdesverhaal begonnen?"
Ze stopte met eten en keek plotseling nerveus naar Red. De stem van de man was eng. Eigenlijk heeft hij een geweldige stem. Het is zo mannelijk, maar het lijkt alsof iedereen die het hoort bang zal zijn.
Red glimlachte naar haar en hield haar hand vast die op tafel lag.
"Gewoon in het winkelcentrum, man. Ze viel me meteen op." Red hield zijn ogen op haar gericht.
Ze glimlachte ook naar haar vriend, maar die glimlach vervaagde toen ze de blik van Reds broer ontmoette. Hij dronk uit een glas terwijl hij naar haar keek. Onbewust trok ze de hand terug die Red vasthield.
"Ben je nog student, Sam? Of werk je al? Wat voor werk doe je dan?" Hij klonk als een interviewer bij een sollicitatiegesprek.
"A-ahm, ik werk. I-ik werk online." Haar stem leek te trillen.
"Wat voor soort online werk?" volgde meteen daarop.
Ze slikte moeilijk. Ze kon niet helder nadenken.
"Nou?" vroeg hij, wachtend op haar antwoord.
"Ik geloof dat ze online werk doet voor een klant als virtuele assistent. Toch, Nap?" Het was Red die voor haar antwoordde.
Ze knikte alleen maar, hoewel ze niet wist wat voor werk hij net had genoemd.
"Oké, niet nerveus zijn. Mijn broer wil je gewoon beter leren kennen," fluisterde Red haar toe.
Ze glimlachte alleen maar naar haar vriend, terwijl ze probeerde zichzelf te kalmeren.
"Online werk voor een klant, hè? Interessant. Ik neem aan dat je gewoon wacht op de eisen van je klant en die zonder nadenken uitvoert, toch?" Hij zei het alsof hij haar iets anders wilde vertellen.
"J-ja," hoewel ze verward leek, stemde ze toch in.
Ze bleef eten, hoewel ze plotseling haar eetlust leek te verliezen. Reds broer zei niets meer, waar ze dankbaar voor was.
Uiteindelijk veegde hij zijn mond af met een servet.
"Excuseer me, geniet van jullie maaltijd. Ik heb vanavond een geplande oproep. Leuk je te ontmoeten, Samantha." Hij stond op terwijl hij dat zei en keek haar even aan voordat hij de eetkamer verliet.
Pas toen leek ze opgelucht adem te halen toen de man vertrok.
"Clayton kan echt iedereen ongemakkelijk laten voelen als hij dat wil," zei Red grappend toen zijn broer weg was.
Ze zei niets.
"Alles goed?" Reds vraag klonk bezorgd.
"J-ja." Ze antwoordde kort en dronk wat water.
Ze at ook niet veel meer, dus stopte ze met eten. Na het diner nam Red haar mee door hun grote huis. Ze gingen ook naar de achtertuin, waar het enorme zwembad was.
Eigenlijk wilde ze al naar huis. Ze bleven eerst nog wat langer in hun huis. Ze zaten op een stoel aan de rand van het zwembad toen zijn telefoon ging.
"Mike!" antwoordde Red vrolijk aan de beller aan de andere kant van de lijn.
Hij gebaarde met zijn hand alsof hij zich wilde excuseren om de telefoon op te nemen. Ze knikte naar hem, en toen liep hij weg.
Ze staarde naar het heldere water in het zwembad. Ze schrok toen iemand plotseling achter haar sprak.
"Hoe lang ken je mijn broer al?"
Haar hart bonsde weer toen ze de stem van de man hoorde. Ze wist niet of het door angst kwam. Ze draaide zich langzaam om. Ze zag Reds broer daar staan met zijn handen in de zakken van de broek die hij droeg.
"A-al bijna twee maanden," haar stem aarzelde om eruit te komen.
"Twee maanden? Wauw! Hoeveel dagen heeft hij je het hof gemaakt? Of was er überhaupt wel een hofmakerij?" De toon van de man leek sarcastisch.