Hoofdstuk twee: Jenny
Hoofdstuk Twee
Jenny
Sommige mannen waren echt varkens. Die eikel had het lef om me 'popje' te noemen! Hij verdiende die trap in zijn ballen. Ik mag dan wel uit een bijna-woestijn komen, maar ik was meer een woestijncobra dan een bloem. Dat was één goed ding dat ik van mijn vader had gekregen, mijn dikke huid.
Het was zowel een zegen als een vloek geweest. De jongens met wie ik uitging, zeiden dat ik een gevoelloze demon was. Wanneer het uitging, haalde ik mijn schouders op en ging verder. Ik wist eigenlijk niet echt wat liefde was. Het was een gevolg van opgroeien in de club. Als je vader een motorlegende is zoals Donald Saunders, leer je niemand te vertrouwen. Dat is een van de redenen waarom ik mezelf nooit zou laten meesleuren door een biker. Ik zag wat de levensstijl van mijn vader met mijn moeder deed. Hij ging constant vreemd, en zij huilde zichzelf elke nacht in slaap terwijl hij met de jongens op pad was. Hij had zijn hoeren en dat was wat mijn moeder echt kapotmaakte. Het waren niet de drugs of de criminele activiteiten die haar de das omdeden. Het was de manier waarop mijn vader haar behandelde alsof ze niet het beste was dat hem ooit was overkomen. Hij had haar zo moeten zien. Ze hield van hem met heel haar hart, en hij verpletterde haar elke dag.
Als er ooit iemand op deze wereld was van wie ik hield, dan was het mijn moeder, en zij was de reden waarom ik weigerde mezelf ooit zo door een biker te laten meesleuren. Ik had nog nooit met een biker geslapen en ik was van plan dat zo te houden. De jongens in mijn chapter wisten dat ze op geen enkele manier met mij moesten fucken.
Het enige dat me in de verleiding had gebracht om dat te veranderen, was toen ik de biker zag waarmee Bruce had gepraat. Bruce was geen biker, maar hij was wel onderdeel van de chapter. Dat was ontzettend verwarrend. Ik begreep niet hoe iemand het een kon zijn zonder het ander te zijn.
De man die met Bruce praatte had mijn aandacht getrokken. Hij was een beetje ruig, met littekens over zijn kaak en door een van zijn wenkbrauwen, een echte zilvervos. Hij had dik peper-en-zoutkleurig haar, een getrimde baard en honing-hazelnootkleurige ogen. Hij had lichte kraaienpootjes rond zijn ogen, maar verder had hij geen rimpels.
Een wit t-shirt, een leren vest van de Black Stallions en donkere jeans bedekten zijn gespierde, getatoeëerde lichaam. Ik betwijfelde of zelfs een leren jas die bulten kon verbergen.
Wat was er mis met mij? Waarom in hemelsnaam zou ik hem bekijken? Hij was een biker! Ik zou nooit met iemand zoals hij omgaan. Bikers waren mannenhoeren. Wie weet welke ziektes ik van hem kon oplopen! Bah!
Ik moest toegeven. Hij was ruig aantrekkelijk en er was...iets. Zoals een onmiskenbare connectie tussen twee mensen die niets van elkaar wisten. Het was iets dat ik alleen ooit had gelezen in belachelijke romantische romans. Twee vreemden die elkaar in de ogen keken en een intensiteit voelden, een connectie, een verlangen dat zich vormde. Ze zouden elkaar vinden, praten, realiseren dat ze soulmates waren voorbestemd om te trouwen, kinderen te krijgen en voor altijd gelukkig te leven.
Ik lachte spottend bij de gedachte. Alsof! Ik was geen idioot. Die man had elke bikerbitch tot zijn beschikking om elke wens die hij had te vervullen. Dat was ik niet.
Ik was verre van een maagd, maar ik was ook geen slet. Alleen omdat een biker me vroeg om zijn lul te zuigen, betekende niet dat ik het zou doen. Zelfs niet als het die aantrekkelijke zilvervos was!
Ik wreef met mijn hand over mijn rug onder de stof van mijn shirt, voelend aan de nog steeds pijnlijke blauwe plekken van de kracht van mijn oom. Ik wist dat mijn vader een idioot was. Hij dacht echt dat hij ermee weg kon komen door mij als zijn erfgenaam te benoemen. Alsof ik ooit president van de Sydney Black Stallions chapter kon worden. Niemand zou dat accepteren en mijn vader betaalde daarvoor met zijn leven. Mijn straf voor zijn stomme beslissing was mijn oom Ronny, Crack, die probeerde me te dwingen een hoer voor zijn vrienden te worden. Alsof hij dacht dat ik mijn vader had gedwongen om mij als zijn erfgenaam te benoemen. Hij beschuldigde me ervan met mijn eigen vader te hebben geslapen om hem te manipuleren. Bah!
Mijn vader had voorzien dat iemand ooit zou proberen zich aan mij op te dringen, en hij gaf me de nodige vaardigheden om aan de situatie te ontsnappen. Geen enkele man die die nacht op me afkwam, bleef ongedeerd. Crack inbegrepen.
Ik ontsnapte uit het clubhuis en rende naar mijn neef van mijn moeders kant van de familie, Liam. Ik verbleef een paar dagen bij hem voordat ik hem eindelijk vertelde wat er was gebeurd, waarom ik voor Crack op de vlucht was en waarom ik nooit meer naar Sydney kon terugkeren.
Ik wist dat Crack nu een prijs op mijn hoofd had gezet. Gelukkig had ik bondgenoten in zijn organisatie die loyaal aan mij waren. Meestal de nieuwere jongens, oude dames en bitches.
Toen Liam voorstelde om naar het plaatselijke clubhuis te gaan, wilde ik bijna wegrennen. Ik wist wat er zou gebeuren als mijn oom me vond. Ik zou worden vermoord en begraven met mijn vader, als ik geluk had. Het was de enige manier voor Crack om ervoor te zorgen dat ik zijn macht niet afnam. Ik wilde het niet, maar hij gaf me geen kans om hem dat te vertellen. Hij sprong gewoon meteen op de trein van laten we mijn nichtje tegen haar wil in een hoer veranderen.
Liam vertelde me dat de lokale afdeling los stond van de Sydney Black Stallions vanwege 'Gunner'. Hij was de president van de afdeling en volgde niet dezelfde regels als de andere presidenten. Hij zorgde goed voor zijn mannen, maar stond bepaalde dingen niet toe die andere clubs door de vingers zagen. Liam zei dat als Gunner het ermee eens was dat ik gelijk had om te vluchten, hij me niet zou uitleveren aan Crack. Ik was bereid het risico te nemen om bescherming te krijgen tegen mijn psychotische oom als Gunner echt zo was als Liam hem had beschreven.
Liam nam contact op met Bruce, die me naar het openbare clubhuis bracht. Het zag eruit als alle andere clubhuizen waar ik ooit was geweest. De bedoeling was om me voor te stellen aan Gunner, maar tenzij hij de klootzak was die ik in zijn ballen had geschopt, gebeurde dat niet. Ik was niet verbaasd dat de domme biker het lef had om me te vragen op mijn knieën te gaan en hem af te zuigen. Normaal zou ik hem uitgelachen hebben en gezegd hebben dat hij niet man genoeg was om mij aan te kunnen, maar toen voegde hij 'pop' toe.
Niemand noemde mij een pop! Ik zou als een Biker Lola Bunny op hun kont trappen als ze zelfs maar een lettergreep van dat walgelijke woord uitten.
De bikers noemden me dat toen ik een kind was, en het maakte me altijd woedend. Als iemand de biker in mijn DNA wilde zien, noem me dan een verdomde pop!
Terwijl ik door de voordeur van de bikerbar naar buiten liep, keek ik naar de parkeerplaats. Ik had er eerder geen aandacht aan besteed. Ik zag natuurlijk de motoren, maar één ding dat me toen opviel was de afgebladderde en afbladderende verf op de cementmuren buiten de bar. Het leek alsof er ooit een muurschildering was geweest van een vrouw met lichtblond haar en paarse ogen, maar de verf was zo oud dat ik nauwelijks kon zien dat het er ooit was geweest. Ze was mooi.
De muurschildering had een onderschrift. RIP Davina Devereaux. Dus haar naam was Davina? Was ze een van de meisjes van de afdeling? Waarom was er een muurschildering van haar? Zoveel vragen die haar afbeelding opriep.
Ik haalde een sigaret tevoorschijn en stak deze op terwijl ik een van de vele stukjes grind op de parkeerplaats wegtrapte.
Sommige motoren waren bedekt met schrammen en krassen, terwijl een select aantal glom als een nieuwe penny. Er stonden twee pick-up trucks, waarvan een de truck van Bruce was, en een vierdeurs auto die kersenrood was geverfd. Die auto was waarschijnlijk van de barman. Hij leek niet het type voor een truck. Ik was benieuwd van wie de grote, mistblauwe Silverado met een enorme Harley in de laadbak van de truck was.
Die motor was prachtig. Hij had de zwarte diamant met rode omlijning bij de voorband, waar ik om moest glimlachen. Kudos aan de One Percenter.
"Die is van Gunner," zei Bruce toen hij de bar uitliep en ik stond op en gooide mijn sigaret weg.
"Hmm. Hij is mooi." Dat was waar. De motor was in perfecte staat. Het deed me mijn eigen motor missen.
Ik liep naar Bruce's truck en klom erin. Zijn truck was behoorlijk oud en versleten voor een rockster. Ik was verrast en tegelijkertijd ook weer niet. Iedereen had gehoord van zijn band, Mayes, en ik was persoonlijk door het dolle heen toen ik zijn geweldige vrouw, Sally, ontmoette. Ik was niet echt een Mayes-fan totdat zij bij zijn team kwam. Sally Mayes was absoluut mijn Justin Bieber.
"Heb je met Gunner gepraat?" vroeg ik aan Bruce, terwijl hij me de parkeerplaats uit reed, en hij knikte.
"Ja, alles is in orde. Hij was behoorlijk onder de indruk van je." Ik keek hem verbaasd aan. Wat had ik gedaan dat iemand kon imponeren?
"Onder de indruk?" Hij knikte en grijnsde.
"Toen je Drill neerhaalde, de biker die je benaderde. Gunner respecteert elke vrouw die het tegen hem of een van zijn mannen kan opnemen." Dat was verrassend. De meeste mannen haatten sterke vrouwen zoals ik. Ik was gewend aan de kritiek.
"Echt?" Hij grijnsde.
"Ja. Ik heb een baan voor je geregeld in een bar die ze runnen. Ze hebben een bartender nodig, en hij vond je aardig. Dat is een big deal, dat je het weet. Gunner mag niet veel mensen. Hij tolereert de meeste mensen." Klinkt als iets wat we gemeen hebben.
"Ripper." Ik had niet veel anders te zeggen zonder als een trut over te komen. Ik wilde niet ondankbaar lijken tegenover Bruce. Hij was een aardige vent, voor een vent. Ik vertrouwde mannen niet zo snel. Dat kwam waarschijnlijk doordat mijn oom probeerde me groepsgewijs te laten verkrachten.
"Een beetje vriendelijk advies, Jenny. Bemoei je niet met de motorrijders," zei hij uit het niets, en ik wierp hem een zijdelingse blik toe.
"Ik val niet op motorrijders. Vertrouw me. Dat gaat niet gebeuren," legde ik uit, en hij knikte.
"Gunner is de enige van die gasten die een beetje betrouwbaar is. Maar hij kan behoorlijk bezitterig worden."
"Waarom blijf je over hem praten?" sneerde ik. Het was een beetje irritant. Ik wilde een stille autorit. Ik wilde niet eens naar het clubhuis gaan. Het was Bruce's idee om me mee te nemen om Gunner te zien. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk daar, gezien wat er de laatste keer gebeurde toen ik naar een clubhuis ging om motorrijders te ontmoeten.
"Ik zag jullie naar elkaar kijken. Ik ben niet blind," legde hij uit, en ik kreunde.
"Wie?"
"Gunner."
"Ik weet niet eens wie hij daarbinnen was." Ik was op dit punt meer dan geïrriteerd. Waarom deed Bruce dit nu?
"Ik praatte met hem toen je Drill liet vallen." Oh. Mijn. God. Nee. Niet de zilvervos.
"Bedoel je de man met het litteken op zijn wenkbrauw?" Ik wilde niet dat Bruce wist dat ik veel aandacht aan hem besteedde of dat ik een aantrekkingskracht voor hem voelde. Verdomme. Ik hoopte de zilvervos te vermijden. Hij werd net twee keer zo verboden als voorheen. Hij was mijn nieuwe baas, Gunner.
"Ja, dat is Gunner." Ik knikte langzaam voordat ik uit het raam keek. Ik wilde gewoon weer in bed kruipen en die man nu even vergeten. Misschien zou ik later aan hem denken als ik mezelf aanraakte. Onder de douche. Om wat spanning te verlichten. Nee, slecht idee Jenny. Ik kan niet toegeven aan deze verlangens. Het zou te logisch lijken. Het was niet mogelijk om hem gewoon te neuken. Misschien als hij niet de president van de afdeling was, kon ik hem gewoon neuken en vergeten. Als hij zomaar een willekeurige man in een bar was, kon ik hem neuken en dan vertrekken. Ik kon hem uit mijn systeem krijgen, maar dat was niet mogelijk.
Ik zou geen hoer voor motorrijders worden. Zelfs niet voor Gunner.
"Zijn naam is Xander. Xander Davenport." Dat was alles wat Bruce over het onderwerp zei, en hij liet het rusten. De rest van de rit was stil.
Die naam herhaalde zich keer op keer in mijn hoofd. Xander Davenport. Xander. God, waarom was die naam zo verdomd sexy en maakte hij mijn huid tintelen van opwinding?
Verdorie. Dit zou veel moeilijker worden dan ik dacht. Ik had een probleem.
Oké. De eerste stap was toegeven dat ik een probleem had. Ik wilde Xander 'Gunner' Davenport. Ik wilde hem heel graag, maar ik moest mijn vrouwelijke instincten weerstaan die me iets doms wilden laten doen.
Misschien was ik net als mijn moeder, en werd ik aangetrokken door iets wat ik dacht in hem te zien dat er eigenlijk niet was. Als dat het geval was, wist ik dat ik in de problemen zat.
Hailee Steinfeld's Flashlight schalde door mijn telefoon in mijn kamer in het huis van Liam, terwijl ik op mijn laptop op internet surfte. Ik zocht naar betere baanmogelijkheden dan werken in een motorrijdersbar. Helaas waren de andere opties erger. Twee stripclubs, drie lesbische bars, en een vrijgezellenfeest, en dat was voor één nacht. Ik vulde een sollicitatieformulier in voor het vrijgezellenfeest. Tenminste dat zou wat extra geld opleveren, zodat ik mijn eigen plek kon krijgen.
Ik was gefrustreerd en berustte erin dat ik in die motorrijdersbar zou werken. Dat betekende niet dat ik er blij mee moest zijn. Als ik daar werkte, zou ik meer in de verleiding komen door Xander Davenport, en ik wilde wegblijven van de verleiding.
Ik sloeg mijn computer dicht en zette de muziek uit voordat ik naar beneden ging.
Liam was de trotse eigenaar van een tweeverdiepingenhuis met vijf slaapkamers. De buitenkant was gepleisterd en wit geschilderd met zwarte dakpannen en bijpassende luiken voor de ramen. Er was een zwembad in de achtertuin en een poolhouse. Het interieur was ontspannen. Witte muren, een paar foto's aan de muren, en zwarte leren meubels.
De woonkamer had een plafondhoge open haard, twee banken, een glazen salontafel, en zacht, wit tapijt. Het was hetzelfde tapijt overal behalve in de eetkamer en de keuken.
Liam was aan het koken in de moderne keuken waar elke huisvrouw een moord voor zou doen. Zijn lijfwacht, Trip, zat aan de mahoniehouten keukentafel, spelend op zijn telefoon als een tiener.
"Hé, Jen!" Liam glimlachte naar me, en ik glimlachte terug. We waren niet eens close, maar we waren vroeger penvrienden. Hij zei altijd dat als ik ooit wilde ontsnappen, zijn deur altijd open stond, en hij hield zich aan zijn woord. Ik zou hem daar altijd dankbaar voor zijn.
"Liam, hé," zei ik, terwijl ik met mijn vingers door mijn haar ging.
"Hoe ging het in de bar?" vroeg hij, terwijl hij het fornuis lager zette. Liam en Trip waren weg toen ik aankwam, dus ik had Liam nog niet kunnen vertellen dat ik een baan aangeboden had gekregen van Xander.
"Zoals verwacht, denk ik." Ik liep naar de koelkast en pakte een fles water uit de lade.
"Wat betekent dat precies?" vroeg hij en Trip grinnikte.
"Ze heeft een van mijn broers een pak slaag gegeven." Trip grijnsde breed, en Liam's mond viel open.
"Wat?" Hij keek me beschuldigend aan.
"Hij noemde me 'popje' en vroeg om een pijpbeurt. Nou ja, vragen is zacht uitgedrukt. Hij eiste dat ik op mijn knieën zou gaan. Hij vroeg om een pak slaag," rechtvaardigde ik mijn acties en Trip lachte.
"Serieus? Dat zei hij tegen jou?" Ik knikte, en Trip grijnsde breed. "Goed zo, dat je hem op zijn plaats hebt gezet. Hij is nieuw en weet nog niet hoe het hier werkt. Als de baas had gehoord wat hij tegen jou zei, zou hij waarschijnlijk niet lang meer blijven." Legde Trip uit, en ik was verward. Wat moest dat betekenen? Hij had het toch over Gunner, Xander, toch?
"Waarom?" vroeg ik, terwijl ik tegenover Trip aan de tafel ging zitten.
"Omdat de baas een oogje op je heeft. Duidelijk." Mijn ogen werden groot. "Ik kreeg een sms van Hook. Hij zei dat hij het zag. Xander heeft duidelijke signalen voor degenen die hem kennen. Het is makkelijk te zien als je hem leert kennen. Mensen die hem niet kennen, merken het niet," zei Trip, en ik keek naar Liam die zijn beschermende neef-masker op had.
"Wees voorzichtig, Jen," waarschuwde Liam, en ik rolde met mijn ogen. Ik had me al voorgenomen. Ik ging niet met Xander Davenport naar bed, hoezeer mijn lichaam er ook om smeekte.
"Ik date of neuk geen bikers. Ik ga naar het zwembad." Ik zwaaide naar hen, terwijl ik door de achterdeur naar buiten ging.
Ik hield van Liam's zwembad. Hij had een hek rond het zwembad geplaatst, ligstoelen rondom het rechthoekige zwembad gezet, en het zwembadhuis een paar meter van het zwembad gebouwd. Het zwembadhuis leek meer op een klein huisje, geschilderd in oceaanblauw met gele accenten. De binnenkant was als een eilandvakantie met een hangmat in de woonkamer in plaats van banken. De kleine keuken had alleen een magnetron en een gootsteen, geen tafel of stoelen. De slaapkamer achterin was eenvoudig. Een queensize bed met een nachtkastje, en dat was het hele zwembadhuis. Het had niet eens een badkamer.
Ik ging naar het zwembadhuis en trok mijn zwarte stringbikini aan. Ik pakte wat zonnebrandcrème en smeerde een goede hoeveelheid op voordat ik naar het zwembad liep. Ik deed mijn oordopjes in en zette de muziek op mijn telefoon aan. Korn's "Coming Undone" vulde mijn oren, en ik ontspande me op de ligstoel.
Mensen vonden dat ik naar een vreemde mix van muziek luisterde. Ik hield van allerlei soorten muziek, maar ik luisterde veel naar rock bij de bikers thuis. Korn en Incubus deden me denken aan mijn vader, en ik begon hem erg te missen.
Als hij had gehoord wat Trip zei over Xander, had hij Xander waarschijnlijk iets heel ergs aangedaan voor zelfs maar naar me te kijken. Eigenlijk zouden de meeste jongens in het clubhuis hun geslachtsdelen kwijt zijn. Mijn vader was erg beschermend over me, wat waarschijnlijk de reden was waarom Crack zo ver ging met zijn straf voor mij.
Ik was altijd papa's kleine meisje in zijn ogen. Nog een reden waarom jongens niet lang bleven. Dat vond ik niet erg. Dat was beter zo. Ik wilde niet dat jongens langer bleven dan ze nuttig waren. Geen zin om een spoor van gebroken harten achter me te laten.
Ik moet in slaap zijn gevallen, want toen ik mijn ogen opende, waren er minstens vijftig mensen om me heen. Ik ging rechtop zitten en duwde mijn zonnebril omhoog op mijn voorhoofd.
De helft waren vrouwen, supermodel knap met onthullende badpakken, en de andere helft waren mannen die zwembroeken of korte broeken droegen die ze deden alsof ze voor zwemmen waren. Het was een zwembadfeest. Ik denk dat Liam het er gisteravond over had. Het moet me zijn ontschoten. Ik herkende een paar van de mannen uit het clubhuis, en toen zag ik hem.
Xander Davenport. Hij zag er zo lekker uit. Hij was shirtloos, toonde zijn prachtige tatoeages en dikke spieren, en hij droeg een zwarte en grijze zwembroek.
Mensen speelden volleybal in het zwembad en de bal belandde vlak naast Xander. Hij pakte het op en gooide het naar een van zijn mannen, lachend van plezier. Hij mocht dan ruw overkomen, maar ik was zeker van één ding over hem. Als hij lachte en glimlachte, was hij prachtig. Zijn tanden glansden, en zijn ogen twinkelden van plezier, wat de kraaienpootjes rond zijn ogen accentueerde.
Toen ontmoetten zijn ogen de mijne, en ik was betrapt terwijl ik naar hem staarde. Verdorie.