Hoofdstuk vier
Het volgen van mijn nieuwe metgezel was zenuwslopend. Ik keek toe hoe mijn metgezel in die vrachtwagen werd gezet door haar vriend. Of wat ik aanneem dat haar vriend is. Plotseling zie ik hem haar een harde klap geven. In een vlaag van woede verpletter ik de wijnfles die ik in mijn hand houd. Het kostte me alles om mijn wolf niet meteen los te laten. Ik moest mezelf blijven herinneren dat hij slechts een mens was. Ik had moeite om het feit te negeren dat de man bij haar waarschijnlijk haar hand vasthield in die vrachtwagen.
Ze stopten bij een mooi huis. Twee verdiepingen, kronkelende verharde oprijlaan, witgekalkte bakstenen en zwarte luiken. Ik parkeerde aan de overkant van de weg, net genoeg om de oprijlaan en de voordeur te kunnen zien. Ik besloot mijn wolfgehoor aan te zetten. Hij parkeerde zijn vrachtwagen, stapte uit en liep naar haar kant om haar deur te openen. Hij stak zijn hand uit en zij pakte die vast terwijl ze uit de vrachtwagen stapte. Ik liet een grom horen en mijn innerlijke wolf schreeuwde 'de mijne'.
Hij leidde haar naar binnen en ik hoorde haar hartslag versnellen terwijl ze over de drempel liep. Ik kon voelen dat ze daar niet wilde zijn. Ze was bang. Toen ze binnenkwamen, hoorde ik ze een paar stappen zetten voordat ze pauzeerde en hem vertelde dat ze zich niet goed voelde. Ik was in de war door zijn antwoord toen hij haar vertelde dat het zo niet werkt, dat ze een braaf meisje moest zijn en naar boven moest gaan om zich klaar te maken. Ik begon me ongemakkelijk te voelen toen ik haar voetstappen de trap op hoorde gaan in het huis.
Het bleef een paar minuten stil totdat ik mijn metgezel hoorde huilen. Terwijl ik gewoon uit de auto wilde springen en naar haar toe wilde rennen, hoorde ik de voetstappen van haar vriend de trap op komen. Ik hoorde het piepen van de deur toen deze openging. Weer versnelde haar hartslag. Ik hoorde hem zeggen dat ze er verrukkelijk uitzag. Ik hoorde hem zeggen dat ze moest gaan liggen en ik begon te horen hoe hij haar lichaam kuste. Het maakte me misselijk. Ik hoorde haar zeggen dat ze vanavond niets wilde doen omdat ze zich ziek voelde. Ik hoorde hem om haar lachen en zeggen dat ze wist wat er gebeurde als ze zich misdroeg. Ik begon me erg ongemakkelijk te voelen in mijn auto en begon te denken dat deze man niet iemand was met wie ze koos om te zijn.
Ik besloot uit mijn auto te stappen en tegen een boom aan het begin van de oprijlaan te leunen. Ik hoorde een deur opengaan en ongeveer 30 seconden later hoorde ik wat klonk als touw dat werd vastgebonden. Ik begon het ergste te denken. Ik hoorde meer kussen en beweging. Mijn gevoel van ongemak verzwakte toen ik het meest kostbare kreun uit de mond van mijn metgezel hoorde ontsnappen. Haar vriend maakte de opmerking over hoe nat ze voor hem was en zij antwoordde meteen terug dat het niet voor hem was. Haar hartslag steeg drastisch nadat ze zei dat ze dat niet had moeten zeggen. Hij noemde haar een trut en werd boos op haar. Ik hoorde haar beginnen te smeken dat hij moest stoppen.
Ik begon de controle over mijn wolf te verliezen toen ik haar gedempte kreten hoorde. Dit leidde me tot de conclusie dat hij zijn hand over haar mond hield. Ik verloor alle controle toen ik haar van pijn hoorde schreeuwen. Terwijl ik naar de deur rende, hoorde ik haar hem smeken te stoppen en toen hoorde ik hem haar slaan. Mijn wolf was nu in volledige razernij. Ik kwam bij de kamer, brak de deur van de scharnieren en vond hem bovenop haar. Ik trok hem van haar af en gooide hem tegen de muur, waardoor hij bewusteloos raakte. Ik maakte voorzichtig de handen en enkels van mijn metgezel los en tilde haar voorzichtig op. Ze keek naar me op en zelfs met een gezwollen wang en oog glimlachte ze naar me.
"Mijn metgezel kwam voor mij." zei ze en toen viel ze in mijn armen flauw.
Ik haastte me naar mijn auto en legde haar voorzichtig op de achterbank.
Gedachtenlink
"Connor, ik ben onderweg terug. Ik heb een roedeldokter nodig die klaarstaat zodra ik daar ben." schreeuwde ik.
"Ik regel het meteen, bro, wat is er aan de hand?"
"Ik heb mijn metgezel gevonden, maar ze is geslagen en verkracht, ik leg alles uit als ik terug ben."
Proberend mijn kalmte te bewaren terwijl ik tussen auto's door slingerde en over de snelweg racete. Ik hoopte maar dat er vanavond geen politie was om me aan te houden, want ik had geen zin om daarmee om te gaan. Een uur in onze drie uur durende reis begon ik mijn metgezel te horen kreunen van de pijn op de achterbank. Ze droomde en het was geen goede droom. Wat ze allemaal heeft meegemaakt weet ik niet zeker, maar één ding weet ik zeker. Ik zal haar met mijn leven beschermen en niemand zal ooit nog een hand naar haar uitsteken.