Hoofdstuk twee
CRASH! "Is dat alles wat je hebt, oude man?" Lachend kijk ik toe hoe mijn vader weer opstaat.
"Je vergeet, zoon, dat ik Alpha was vóór jou, je bent gewoon een stuk jonger." Hij plaagt me terug.
"Ik denk dat we het voor vandaag moeten laten, bovendien heb ik vanavond plannen." Zeg ik met een glimlach tegen mijn vader.
"Oh ja? Wat heb je vanavond dan gepland?"
"Ik heb een date."
"Zou je niet op zoek moeten zijn naar je ware partner in plaats van je tijd te verspillen aan betekenisloze meisjes?" Zegt hij afkeurend.
"Ik wil mijn partner net zo graag vinden als jij wil dat ik dat doe, maar tot die tijd heb ik behoeften, pap."
Met een grimas kijkt hij naar beneden. "Sommige dingen hoef ik niet te weten, zoon."
Mijn naam is Braxton. Ik ben 22 en de leider van de Midnight Moon Pack. Ik heb twee jaar geleden het stokje overgenomen van mijn vader. Ik ben 1 meter 98 en weeg 104 kilo aan pure spieren. Ik heb zwart haar en blauwe ogen. Sinds mijn zestiende ben ik op zoek naar mijn partner, maar ik heb nog geen geluk gehad. Een deel van mij begint te denken dat er geen partner voor mij is. Maar ik weet dat dat niet waar is. Voor elke wolf is er een partner. Ik moet gewoon geduld hebben. Ik heb mijn deel van de meisjes gehad. Niet iets om trots op te zijn, maar ik ben waarschijnlijk met elke ongebonden vrouw in mijn pack geweest. Naast trainen, moet ik iets doen om mezelf bezig te houden.
Gedachtenlink
"Hé Connor, heb je een paar minuten om te praten voordat ik vertrek voor mijn date?" vraag ik mijn Beta via de gedachtenlink.
"Natuurlijk, wil je me ontmoeten bij het packhuis?" antwoordt hij en ik kan de glimlach in zijn stem horen.
Connor is mijn Beta en ook mijn beste vriend sinds we twee waren. We hebben alles samen meegemaakt en ik vertrouw hem met mijn leven. Hij vond zijn partner toen hij zeventien was en samen hebben ze trots twee pups. Connor is kleiner dan ik, hij is ongeveer 1 meter 85 en weegt zo'n 86 kilo. Laat je echter niet misleiden door zijn grootte, hij is goed in hand-tot-hand gevechten en heeft soms meer verstand dan ik. Hij heeft lichtbruin haar en bruine ogen.
Als ik bij het packhuis aankom, zie ik Connor tegen zijn auto leunen. Zodra ik uitstap, begint hij te lachen.
"Wie is het gelukkige meisje vanavond?" vraagt hij lachend.
"Is het slecht dat ik haar naam niet weet? Ik ontmoette haar in de kroeg de andere avond en ze gaf me haar nummer, maar geen naam."
Hij kijkt op met een nog grotere glimlach en zegt: "Ze moet net zo wanhopig zijn als jij dan."
Ik geef hem een lichte elleboogstoot in zijn zij. "Niet iedereen kan zo gelukkig zijn als jij en hun partner vinden op hun zeventiende."
"Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Vergeet alleen niet haar naam te vragen VOORDAT je met haar naar bed gaat," zegt hij.
"Ik zal erover nadenken," zeg ik met een sluwe glimlach. "Hoe dan ook, ik heb je hier gevraagd om te zien of je morgen vroeg tijdens de training voor me kunt invallen. Dit meisje woont ongeveer drie uur rijden hiervandaan en ik wil niet zo vroeg terugrijden."
Connor kijkt me geamuseerd aan. "Je hebt me helemaal naar het roedelhuis geroepen om te vragen of ik voor je wil invallen? Je zou al moeten weten dat ik dat zou doen zonder dat je me wegsleept van mijn partner, die trouwens loops is. We proberen voor baby nummer drie."
"Sorry, man. Dat wist ik niet. Ik zal je niet langer ophouden. Ik ga een tas pakken en op weg. Ik moet eerst langs de winkel om een fles wijn voor mijn mysterieuze date en wat bier voor mezelf te halen," zeg ik terwijl ik hem een broederlijke omhelzing geef.
In mijn auto ben ik klaar voor mijn rit en voor mijn avond. Ik heb het adres van een winkel al in mijn telefoon ingevoerd en ben nu onderweg. Ik zou rond zes uur bij het huis van mijn mysterieuze meisje moeten zijn. Dat geeft me genoeg tijd om langs de winkel te gaan en naar haar huis te rijden. Ik voel me altijd een beetje schuldig als ik met een meisje afspreek dat geen weerwolf is. Ik wil ze niet aan het lijntje houden en ik kan echt niet uitleggen dat ik geen serieuze relatie kan aangaan omdat ik mijn partner probeer te vinden. Ze zouden me zeker knettergek noemen.
Wanneer ik de parkeerplaats oprijd, zet ik mijn auto uit en begin door de winkel te dwalen. Met een fles zoete rode wijn in de ene hand en een doosje Blue Moon bier in de andere, loop ik naar de kassa. Ik let niet eens op waar ik heen ga terwijl ik in mijn telefoon typ naar mijn mysterieuze meisje dat ik onderweg ben. Plotseling botst iemand tegen me aan.
Het meisje kijkt me aan met felgroene ogen. "Sorry."
Van binnen voel ik een draaiing en vonken schieten door me heen. Ik voel de hitte door mijn hele lichaam stijgen. Mijn geest schreeuwt 'PARTNER!'
Ik ga naar haar toe om haar vast te pakken, maar realiseer me dat ze een andere man bij zich heeft. Een mens nog wel. Ze kijkt me bezorgd aan en de man bij haar zegt me "oprotten." Het kostte me alles om niet te grommen. Hij houdt mijn partner vast bij haar nek en trekt haar gewoon bij me weg. Ze kijkt me aan met een medelevende glimlach en kijkt dan verslagen naar beneden. Hoe kan ik haar van hem loskrijgen en hoe kan ik haar vinden als ik haar laat gaan? Ik besluit mijn mysterieuze meisje te negeren en haar te volgen totdat ze alleen is.