Hoofdstuk 1 Hallo, ik ben Grace
Grace: "Is hij je vorige meester?"
Sara: "Nee, nee, hij trainde me alleen online."
Grace: "Waarom hebben jullie elkaar nooit persoonlijk ontmoet?"
Sara: "Omdat ik hem mijn foto's stuurde."
Grace: "?"
Sara: "En hij had er niet om gevraagd."
Grace: "Dus hij stopte de online training met je alleen omdat je hem zonder zijn verzoek je foto's stuurde?"
Sara: "Ja, ik gehoorzaamde de instructies van mijn meester niet."
Grace: "Denk je... dat hij geschikt voor mij zou zijn?"
Sara: "Hij is de beste Dom waarmee ik online heb getraind. Anders had ik hem niet zo graag mijn foto's gestuurd. En bovendien spreekt hij ook Engels. Een Dom zoals hij vinden in Italië is als een speld in een hooiberg."
De geluidsisolatie van het huis was niet goed, en Grace kon de geluiden van het Italiaanse stel naast haar horen terwijl ze in bed lag te sms'en.
Haar naam is Grace. Ze gebruikt deze naam zowel voor werk als online activiteiten.
Sara: "Hij is al heel lang weg. Ik zag onlangs pas zijn plotselinge bericht in de groep waarin hij op zoek was naar een sub."
Grace: "Heb je geprobeerd weer contact met hem op te nemen?"
Sara pauzeerde even.
"Hij heeft een goed geheugen."
Het is duidelijk wat het resultaat zou zijn. Natuurlijk. Hij zou geen ongehoorzame sub willen.
Sara: "Ik hoorde dat jij ook op zoek bent naar een Dom, dus ik dacht ik laat het je weten. Je kunt het proberen."
Grace Smith legde haar telefoon ondersteboven op het kussen, en de slaapkamer viel in duisternis.
De laatste tijd had ze altijd het gevoel dat ze moest huilen. Wanneer ze nerveus was, angstig, of. Zoals totaal machteloos.
Grace bleef een tijdje stil, en pakte toen haar telefoon weer op.
"Mag ik eerst zijn contactgegevens zien?"
Sara gaf haar snel zijn visitekaartje.
De profielfoto was een zwart vierkant, en de naam was C.
Eenvoudig, maar ook enigszins mysterieus.
Het onbekende bracht een gevoel van urgentie met zich mee, en Grace voelde haar hartslag nog sneller gaan.
Maar alleen al door zijn profiel kon ze duidelijk zijn kracht voelen, en dat was niet per se iets slechts.
Toen ze nog in Italië studeerde, had ze eerder geprobeerd een meester te vinden. Maar hij was te zwak.
Kortom, ze gehoorzaamde hem niet, en hij kon haar niet volledig vertrouwen.
Hij zou haar per ongeluk pijn doen, en in paniek raken als hij haar zag bloeden. Uiteindelijk moest ze zichzelf bij elkaar rapen en een taxi naar het ziekenhuis bellen.
Ze kon niet op hem rekenen, dus was hij niet haar meester.
En nu had Grace dringend iemand nodig op wie ze volledig kon vertrouwen.
Ze had zich een tijdlang teruggetrokken uit deze levensstijl en leidde een normaal en onafhankelijk leven, tot voor kort.
Na haar afstuderen van haar masterprogramma in Italië, kreeg Grace de kans om stage te lopen bij het Ferrari F1-team. Haar masteropleiding was gespecialiseerd in media en public relations, dus haar stage betrof crisispublic relations.
Haar specifieke taken omvatten het assisteren bij interviews voor en na races met de coureurs, evenals het samenwerken met het PR-team van het team.
Ferrari is altijd een sterk, ouderwets team geweest, maar de laatste jaren hebben Red Bull en Aston Martin te veel momentum gekregen. Dus de hogere bazen waren niet tevreden met de teammanager en brachten niet lang geleden een nieuwe manager binnen.
De nieuwe manager heet Roman Caesar. Toen Grace deze naam voor het eerst hoorde, vond ze het groots klinken. Maar ze werd meteen stil toen ze hem persoonlijk ontmoette.
Hun eerste ontmoeting was een teamvergadering. Grace, die met haar 1,7 meter klein van stuk was, viel niet echt op tussen de buitenlanders, dus iedereen bewaarde altijd een plek voor haar op de voorste rij.
Honderden mensen stonden in de lobby van het teamhoofdkwartier, en Grace zag duidelijk de man van de deur naar binnen lopen.
Hij had de typische bouw van een Italiaan – lang en breed. Onder zijn zwarte haar zaten een paar diepblauwe ogen. Hoewel ze het niet kon zien,
kon Grace zich de goed gevormde spieren op zijn lichaam voorstellen. De teamgenoten zeiden dat hij van Engels-Italiaanse afkomst was. Geen wonder dat hij de gebalanceerde gelaatstrekken had van een Brit – scherp en knap, maar ook een zachte en verfijnde uitstraling.
Grace kon niet anders dan gefascineerd naar hem kijken.
Hij leek op de meester uit haar verbeelding, iemand die zonder genade sporen op haar kon achterlaten en haar daarna teder kon troosten, zeggend "mijn brave meisje".
Grace kon niet anders dan haar blik neerslaan, maar in de volgende seconde werd ze weer aangetrokken door zijn stem.
Zijn diepe en krachtige stem was als een ingebouwd geluidssysteem, dat een ongeëvenaarde magnetische charme creëerde.
Iedereen keek naar hem, inclusief Grace.
Hij droeg een zwart Italiaans maatpak, compleet met een vest, overhemd en stropdas. Grace voelde plotseling haar mond droog worden.
Ze keek weer naar beneden, maar haar aandacht werd gevangen door zijn linkerhand die op de tafel rustte.
Zijn vingers waren lang en krachtig, met netjes geknipte nagels die een lichte rozige tint hadden. Ze zouden haar niet krassen wanneer ze in de vagina werden ingebracht.
Grace's oren werden rood.
De eerste vergadering duurde lang, maar het applaus aan het einde was niet zo daverend als Grace had verwacht. Het gaf zelfs een gevoel van lage luchtdruk.
Ze was al een hele tijd in gedachten verzonken en wist niet wat er was gebeurd. Net toen ze haar collega's wilde vragen, hield haar PR-supervisor James haar tegen.
"Jij bent Grace, de stagiaire die verantwoordelijk is voor crisis-PR, toch?" James liep meteen met haar mee.
"Ja," antwoordde Grace prompt.
James fronste licht en zei: "Oorspronkelijk had dit niet jouw taak moeten zijn, maar ik moet het voorlopig zo regelen. Vanaf vandaag ben jij verantwoordelijk voor het contact met Caesar Ford.
Als er plotselinge incidenten zijn met het team, ben jij verantwoordelijk voor de communicatie met Caesar en het opstellen van de PR-teksten."
Grace's hartslag versnelde, en de hoeken van haar mond krulden omhoog. "Oké."
James knikte. "Dan, bij de vergadering om drie uur vanmiddag, kom je met mij mee."
"Prima."
Het vooruitzicht om Caesar weer te zien maakte Grace opgetogen.
Tijdens de pauze ging ze naar het toilet.
Haar ondergoed was nat, vanwege Caesar.
Je weet niet of hij getrouwd is of niet, maar in ieder geval zag Grace geen ring.
Je weet niet of hij het wil of niet, maar Grace wil echt met hem naar bed.
Ze verwacht niet dat hij een Dom is, hoewel zijn uiterlijk daar perfect bij zou passen.
Grace stelt zich voor dat zijn spieren er ook goed uitzien. Mensen met zijn achtergrond hebben een voorkeur voor gezondheid.
Grace geniet van het volledige vertrouwen dat ze aan haar Meester geeft wanneer ze met een halsband wordt vastgebonden.
De vreugde en verwachting van zulke ervaringen hield abrupt op toen ze Caesar voor de tweede keer zag.
Tijdens de middagvergadering van de PR-afdeling was Caesar aanwezig.
Zijn blik naar Grace was zachtaardig, en de eerste woorden die hij tegen haar zei waren: "Als je PR-werk zo blijft, stel ik voor dat je een afspraak maakt met HR om het einde van je stage te bespreken."
Hij bezat dezelfde waardigheid en onoverwinnelijkheid als een Dom, maar helaas was zij niet zijn meisje.
Ze was slechts zijn ondergeschikte.
Daarna begon Grace duidelijk de lage druk te voelen die iedereen tijdens hun eerste ontmoeting uitstraalde.
Het Ferrari-team is altijd een gerenommeerd en gevestigd F1-team geweest, met opeenvolgende individuele en teamkampioenschappen in zijn hoogtijdagen.
Echter, de afgelopen jaren heeft het Oostenrijkse Red Bull-team het podium gedomineerd, en de aanwezigheid van Aston Martin en Mercedes-Benz heeft Ferrari's positie aan het wankelen gebracht.
Dus het hogere management parachuteerde Caesar in.
De geruchten suggereren dat Caesar de zoon is van Ferrari's grootste sponsor, en oorspronkelijk dacht iedereen dat hij waarschijnlijk gewoon een rijke jongen zonder inhoud was.
Maar binnen slechts een week stond het hele team onder immense druk.
Vooral Grace.
Ze was verantwoordelijk voor crisis-PR en het contact met Caesar.
Gedurende een hele week verloor ze bijna drie kilo.
De onafhankelijkheid en moed die ze moeizaam had opgebouwd, verdwenen in deze week.
Ze werd kwetsbaar, op het randje van instorten.
Ze had iemand nodig die haar vertelde wat ze moest doen, die haar vertelde dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, die haar vertelde dat ze het goed deed.
Grace heeft geen vriend.
Vriend is een woord dat ze niet durft te verlangen of aan te raken.
Ze wil niemand pijn doen.
Ze wil een Dom vinden.
Ze wil een Meester vinden.
Ze wil zich volledig overgeven, en dat haar Meester haar vertelt hoe ze moet handelen.
Haar Meester vertelt haar dat ze het al goed doet.
Geen zorgen, geen angst.
Ze wil iemand vinden op wie ze volledig kan vertrouwen.
Het bericht werd de volgende ochtend verstuurd.
Na veel overwegingen schreef Grace één zin in haar vriendschapsverzoek:
"Hallo, ik ben Grace."