Hoofdstuk 1 Ik ben overgeplaatst naar een gigantische draak
"Alsjeblieft, eet me niet op, ik ben bereid met je te trouwen en je gemalin te worden."
Een moederdraak smeekt me.
Mijn naam is Grant, en ik ben terechtgekomen in een mysterieuze en gevaarlijke wereld waar het recht van de sterkste geldt.
In deze wereld zijn er draken, reuzen, ogers en magie.
In deze wereld, zonder kracht, word je voedsel voor anderen.
Onverwacht, bij mijn aankomst, ben ik een legendarische draak geworden.
Bovendien, door andere wezens te consumeren, word ik sterker.
En zo...
Om krachtiger te worden, om te voorkomen dat ik opgegeten word.
Moet ik transformeren van een witte draak naar de legendarische draak uit de overlevering! Ik zal de meester van alle wezens worden!
Het verhaal begint met mijn ontwaken:
Brian Lewis ontwaakte uit de duisternis, zijn geest leeg.
Met enige moeite opende hij zijn ogen. De grootste witte waas in zijn zicht veranderde geleidelijk in een angstaanjagend, kolossaal figuur dat hem bijna deed opspringen van schrik.
Het was een imposante reus, zijn hele lichaam koud en spierwit. Het had vleugels die deden denken aan gigantische vleermuisvleugels, met uitgesproken, peesachtige membranen die zowel sterk als veerkrachtig leken.
Zijn lichaam was bedekt met gladde, prachtige witte schubben die glinsterden als ijskristallen. Deze schubben waren in strakke, ordelijke lagen gerangschikt, naadloos passend zonder enige opening, wat op formidabele verdedigingscapaciteiten wees.
Voor Brian was zijn omvang immens. Zelfs in een ontspannen, uitgestrekte houding op de grond leek hij op een massief, torenhoog gebouw.
De pure aanwezigheid van het wezen was overweldigend, waardoor Brian even buiten adem was.
Het witte beest staarde naar Brian met zijn koude, verticale pupillen, alsof het ergens op wachtte.
Op dat moment trilde Brians lichaam, en hij verstijfde, zijn ogen leeg.
In een oogwenk stroomde een vloedgolf van herinneringen Brians geest binnen, samensmeltend en botsend met de zijne.
Deze stortvloed van herinneringen was enorm, bevatte allerlei verbazingwekkende kennis. Het kwam en ging snel, en binnen enkele seconden herwon Brian zijn bewustzijn.
Hij dacht, 'Draken Erfgoed... Ik ben een Witte Draak geworden... Het witte beest voor me is mijn Witte Drakenmoeder.'
De instroom van kennis en informatie deed Brian zijn situatie begrijpen.
Tegelijkertijd keken de verticale pupillen van de Witte Drakenmoeder nieuwsgierig naar de pasgeboren Nieuwe Draak.
Witte Draken waren de kleinste van alle drakensoorten. Typisch is een Nieuwe Draak slechts zo groot als een volwassen wolf, of zelfs iets kleiner.
Maar deze Nieuwe Draak, die al de grootte had van een gewone leeuw of tijger, had een groter postuur en meer robuuste, gespierde lijnen onder zijn schubben dan een typische Nieuwe Draak. Het duurde meestal enkele weken voordat een pasgeboren draak dit uiterlijk bereikte.
In tegenstelling tot typische witte drakenjongen, weerkaatsten de schubben op zijn lichaam uitgebreid licht, waardoor ze leken op spiegelachtig puur wit ijs pantser. Het had een ring van fijne zwarte schubben rond zijn nek, die een cirkel vormden met een onbeschrijfelijke charme.
'Zou het kunnen dat ik in een hersenloze drakenbeest ben veranderd...' overwoog Brian. De Witte Drakenmoeder, die ongeduldig werd, ademde vorst uit haar neusgaten, die condenseerde tot halfdoorzichtige ijskristallen op de grond.
Ze staarde koud naar Brian, een gevaarlijke glinstering verscheen in haar lichtgele ogen.
Aan de andere kant was Brian plotseling geschrokken.
Zou het kunnen dat de witte drakenmoeder me wil opeten?
Brian heeft een zeer duidelijk begrip van de instincten van wezens en de wet van de jungle.
Veel wezens, wanneer ze niet tevreden zijn met hun nakomelingen, zullen hen direct opeten.
In Brians gedachten denkt hij voortdurend na over hoe hij kan voorkomen dat hij direct opgegeten wordt?!!!