Alpha's Verworpen Zwangere Partner

"Ik kan de geur al ruiken die van je dijen komt." Alpha Ragnar duwde me tegen de muur. "Hou op met doen alsof je het niet fijn vindt om door mij aangeraakt te worden."
Hij kwam dichterbij en liet mijn lichaam geen ruimte om te ontsnappen. "Ik... ik doe niet alsof. Je vergist je, alpha. Laat me alsjeblieft gaan." Ik, Jade, smeekte hem terwijl ik zijn wellustige blik vermeed.
"Oh, echt? Ik zal zien hoe lang je deze pijn kunt verdragen." Hij greep mijn paardenstaart en gooide me op het bed. Ik was zijn metgezel, maar hij hield niet van me. Ik kon zijn genot zijn, maar niet degene die Ragnar's hart regeerde.
Weglopen van hem voor het welzijn van mijn ongeboren kind. Ik hoopte dat hij me nooit zou proberen te vinden, totdat zijn razende stem in mijn oren klonk. "Ik kan mijn welp ruiken!"