Hoofdstuk zeven
Ik stond verstijfd, mijn stem nauwelijks een fluistering. "Wat?"
Henry's ogen leken recht mijn ziel in te kijken. "Uitkleden," zei hij, zijn stem emotieloos. "Laat me zien wat jou een vrouw maakt," zei hij alsof hij het over het weer had.
Geen enkele man had me ooit naakt gezien, en het idee dat deze heerlijke, sexy man me naakt zou zien, liet mijn hart sneller kloppen en mijn maag samenkrimpen.
“Kom op, doe normaal!” berispte ik mezelf, terwijl ik probeerde uit de betovering te ontwaken.
Maar Henry’s blik hield me gevangen.
“Ik... ik weet niet waar je het over hebt.” Ik was sprakeloos, wat bijzonder was, omdat ik nooit om woorden verlegen zat.
Henry duwde zichzelf van de tafel en liep dreigend naar me toe. Zijn ogen waren koud als ijs terwijl hij een stap dichterbij kwam en ik instinctief twee stappen terugdeed, mijn benen trilden.
Hij liep naar me toe als een roofdier, en ik bewoog achteruit als een prooi. Ons kleine spel van vooruitgang en terugtrekken kwam snel ten einde toen mijn rug tegen de muur botste, en hij zijn grote armen aan beide zijden van mijn hoofd plaatste, me opsluitend.
Mijn adem kwam in snelle hijgen, en mijn benen werden zwak toen zijn zoete geur van hout en dennen gemengd met cologne mijn neusgaten binnendrong, mijn binnenste in boter veranderend.
“Kom op,” fluisterde hij. “Laat me zien wat jou een vrouw maakt,” zijn warme muntachtige adem streelde de zijkanten van mijn gezicht, en als ik niet naar adem had gehapt, zou ik hebben gefangirld over hoe onwerkelijk knap deze man was.
Hij bracht zijn hand omhoog naar mijn sleutelbeen, en ik hield mijn adem in, durfde niet te ademen, verlamd van angst en iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld, maar alleen als verlangen kon beschrijven.
“Kom op, Sophia,” mijn naam rolde van zijn tong als boter, en ik slikte de kreun die in mijn keel opkwam terug.
Hij raakte mijn sleutelbeen aan, en kippenvel verscheen op mijn huid terwijl hij zijn vinger om het spaghettibandje van mijn tanktop krulde, me opsloot met zijn ogen.
Net voordat hij het bandje naar beneden trok, ontwaakte ik uit mijn trance en duwde hem weg.
"Wat ben je aan het doen?!" riep ik uit.
In plaats van boos te worden op mijn uitbarsting, krulden zijn lippen zich in een langzame en roofzuchtige glimlach.
"Dat dacht ik al. Je bent gewoon een kind. Een kind. Ga maar, loop maar weg," wuifde hij me weg met zijn vingers, en net zo snel was alle humor van zijn gezicht verdwenen.
Ik voelde me alsof een emmer koud water over mijn hoofd was gegoten, en ik werd overweldigd door schaamte.
Ik draaide me om en rende weg alsof de grond in brand stond, omdat ik mezelf niet vertrouwde om niet alles uit te trekken alleen om hem het tegendeel te bewijzen.
Een uur nadat ik in mijn kamer was aangekomen, was mijn aanvankelijke schok nu vervangen door woede en verlangen.
"Een kind? Denkt hij dat ik een kind ben?" spotte ik, terwijl ik mijn haar in een paardenstaart bond. "Ik zal het hem laten zien. Ik zal hem laten zien dat ik geen kind ben."
Ik stond op van het bed en marcheerde naar de inloopkast, scande mijn kleding totdat ik vond wat ik zocht.
Een rode lingerie die niets aan de verbeelding overliet.
Ik zou hem laten zien dat ik geen kind was.
Ik duwde de angst die opkwam in mijn gedachten weg, en gleed in de transparante stof.
Mijn grote borsten stonden fier in de jurk, en het accentueerde mijn rondingen.
Terwijl ik naar mijn spiegelbeeld keek, voelde ik dat ik te ver ging, maar na te hebben teruggedacht aan hoe hij me voor schut had gezet, wist ik dat ik dit moest doen.
Om mijn punt te bewijzen.
Ik was een volwassene, en ik weigerde als een kind behandeld te worden.
Ik wist niet wat ik hiermee wilde bereiken, maar het te veel analyseren zou me alleen maar doen inzien wat een verschrikkelijk idee het was en dan zou ik terugkrabbelen.
De gedachte dat mijn oom me schaars gekleed zou zien, bezorgde me rillingen, en ik voelde me gesterkt.
Het was al laat, en het huis was donker, dus ik hoefde me geen zorgen te maken over het tegenkomen van Adaline of iemand anders.
Ik haastte me de kamer uit, de lange gang door die naar zijn studeerkamer leidde. Ik was zo gefocust op het niet betrapt worden dat ik niet zag dat er iemand voor me stond totdat ik tegen hen aan botste.
"Whoa!" De persoon hield mijn schouders vast om te voorkomen dat ik viel.
Mijn ogen ontmoetten die van de vreemde man. Hij zag er goed uit, met warrig blond haar en diepblauwe ogen, maar de manier waarop zijn ogen hongerig over mijn bijna naakte lichaam gleden, deed mijn huid kriebelen, en ik vervloekte mijn beslissing.
"Sorry," zei ik snel en rende terug dezelfde weg die ik gekomen was.
Of probeerde dat, want zijn hand greep mijn elleboog in een ijzeren greep en duwde me tegen de muur.
Mijn hoofd deed pijn door de abrupte botsing, maar de pijn in mijn hoofd was het minst van mijn zorgen.
"Waar ga je heen, slet?" vroeg hij, zijn lippen gekruld in een kwaadaardige glimlach.
Mijn hart bonsde in mijn borst, en ik probeerde mijn hand uit zijn greep te trekken, maar ik was geen partij voor hem. Hij drukte zijn lichaam tegen me aan, en mijn ogen werden groot toen ik zijn harde erectie in mijn buik voelde prikken.
"Laat me los!" schreeuwde ik, maar hij klemde zijn grote hand over mijn mond, waardoor ik stil werd.
"Dus dit is waar de baas in zijn eentje van heeft genoten," likte hij zijn lippen, zijn halfgesloten ogen gleden over mijn lichaam.
Hij bracht zijn hand omhoog en greep mijn borst, waardoor ik schreeuwde en hard in zijn hand beet.
"Trut!" gromde hij en zijn met ringen bedekte vinger raakte scherp mijn kin, en ik voelde mijn wereld draaien. "Ik zie dat je het ruw wilt!"
De tranen brandden in mijn ogen toen hij mijn benen uit elkaar duwde en zijn hand tussen mijn benen forceerde, maar net voordat hij me daar kon aanraken, werd een deur opengegooid, en hij draaide zich om naar de bron van het geluid, en zijn ogen werden drie keer zo groot.
"Bo...baas," stamelde hij, terwijl hij me losliet.
Ik bewoog snel weg, probeerde mijn lichaam te verbergen voor Henry's brandende blik, maar het was te laat want hij had het al gezien, en zijn ogen werden een tint donkerder voordat hij wegkeek.
"Hoe durf je?!" gromde Henry naar de man.
"Ik...ik dacht dat ze een slet was. Ik wist niet..."
Alles gebeurde sneller dan het menselijk oog kon knipperen daarna.
Henry trok een pistool, er klonk een schot, het bloed van de man spatte over me heen, en zijn lichaam viel met een doffe klap.
Ik stond bevroren, niet in staat te begrijpen wat er aan de hand was terwijl ik naar het lichaam van de man op de grond staarde.
Ik hoorde gehaaste voetstappen om me heen terwijl Jacob, Adaline en twee forse mannen die ik nog niet eerder had gezien langs me liepen en het lichaam van de man oppakten zonder met hun ogen te knipperen.
Ik voelde Henry als een havik naar me kijken totdat de wereld om me heen vervaagde en alles zwart werd.