Hoofdstuk 2: Je naam is nu pop
"Gefeliciteerd meneer Marcus, u bent nu de trotse eigenaar van deze fijne jonge dame." Het publiek applaudisseerde, en Anna's hart zonk nog dieper dan ze voor mogelijk had gehouden. Ze was verkocht, als een stuk eigendom, aan een volslagen vreemde. Ze kon het ziekelijke genoegen in het gezicht van haar stiefbroer zien, zijn verwrongen vreugde om haar lijden was bijna tastbaar.
De nieuwe eigenaar, een torenhoge knappe jonge man gekleed in een duur pak, naderde haar langzaam. Zijn wellustige blik gleed over haar lichaam, waardoor haar huid begon te kriebelen. "Het lijkt erop dat ik hier een mooi prijsje heb," zei hij met een grijns. "Je gaat nu met mij mee naar huis, schat."
De nieuwe eigenaar greep haar ruw bij haar arm en trok haar weg van Lucas. "Kom op, schat. Laten we hier weggaan," zei hij met een sinistere glimlach. Terwijl hij haar naar de deur trok, bonkte Anna's hart in haar borst en voelden haar benen als lood aan. Ze wist niet waar ze heen ging, maar ze wist dat het nergens goed was.
Eenmaal buiten het veilinghuis leidde de nieuwe eigenaar haar naar een wachtende auto en opende de deur voor haar om in te stappen. "Instappen, schat," zei hij, terwijl hij haar op de achterbank duwde. "Tijd om je te laten zien hoe je nieuwe leven eruit gaat zien."
Terwijl de auto door de donkere stadsstraten reed, raasde Anna's gedachten vol angst en zorgen. Ze had geen idee waar ze heen werd gebracht of hoe haar nieuwe leven zou zijn. Het enige wat ze wist, was dat ze nu het eigendom was van een man die haar niet meer zag dan een bezit. De man naast haar leek echter tevreden met zijn aankoop. Hij kon niet ophouden met haar aan te staren, zijn wellustige blik maakte dat ze zich klein en machteloos voelde.
"Je gaat een braaf meisje voor me zijn, hè schat? Ik heb grote plannen voor jou," zei de man, met een sinistere glimlach om zijn lippen. "Je gaat leren gehoorzamen, me dienen en je plaats kennen."
Anna kon geen woorden vinden om te reageren. Ze voelde zich verloren, gevangen in een nachtmerrie waaruit geen ontsnapping mogelijk leek. Het enige wat ze kon doen, was stilletjes knikken, haar gedachten kolkend van angst en wanhoop. Ze wist dat welk lot haar ook te wachten stond, het verre van aangenaam zou zijn.
Toen de auto bij een luxueus herenhuis stopte, zonk Anna's hart. Het herenhuis was groot en imponerend, een symbool van rijkdom en macht. Maar voor haar vertegenwoordigde het niets anders dan een gevangenis, een plek waar ze van de wereld zou worden afgesloten en gedwongen zou worden haar nieuwe meester te gehoorzamen. Ze wist niet dat haar nachtmerrie nog maar net begonnen was.
Toen ze door de voordeur liepen, gebaarde de man dat ze naar binnen moest gaan. "Nou, schat," zei hij met een sinistere grijns, "je nieuwe leven als mijn eigendom begint nu. Welkom thuis." Anna voelde een rilling over haar rug lopen toen ze op de marmeren vloeren van het herenhuis stapte, haar toekomst gehuld in duisternis. Hoe zou ze deze levende nachtmerrie overleven, waarin ze niets meer was dan een speeltje voor een meedogenloze man?
Terwijl de man haar dieper het landhuis in leidde, leek elke kamer haar te bespotten met zijn weelde en luxe. Hoge plafonds, sierlijke gouden armaturen en kroonluchters, dikke fluwelen gordijnen en marmeren vloeren - alles leek ontworpen om zijn rijkdom en macht te benadrukken. Anna voelde zich verloren in het doolhof van gangen, elke deur leidde naar een andere weelderige kamer. Ze kon niet anders dan zich als een gevangen dier voelen, opgesloten in een fort van overvloed. Misschien was het meest verontrustende aspect van dit alles de ijzige stilte die het landhuis omhulde. Er was geen personeel, geen andere mensen, en niemand om haar te helpen.
Toen ze de slaapkamer bereikten, duwde Marcus de deur open om een weelderige suite van kamers te onthullen die de rest van het landhuis tam deden lijken in vergelijking. Een massief hemelbed stond tegen de verre muur, met zijden lakens en fijne linnengoed die scherp contrasteerden met de weelde van de andere kamers. Een luxe badkamer, compleet met een jacuzzi en sierlijke armaturen, bezette een hoek, terwijl een inloopkast met rijen designer kleding de andere vulde.
De man leidde haar naar het bed, zijn wellustige blik verliet haar lichaam geen moment. "Welkom in je nieuwe thuis, pop," zei hij terwijl hij op de zijden bedsprei klopte. "Dit zal de plek zijn waar je veel van je tijd zult doorbrengen. Je zult dag en nacht tot mijn beschikking staan, en je leven zal draaien om het vervullen van al mijn verlangens. Is dat begrepen?"
Marcus' stem was koud en gebiedend, en liet geen ruimte voor discussie. "Ik ben nu je Meester, dus je kunt er maar beter aan wennen, pop. Je bent mijn eigendom, en je zult doen wat ik zeg, wanneer ik het zeg. Je mag blij zijn dat ik je een comfortabel bed geef." Hij draaide zich om naar het bed, een zelfvoldane blik op zijn gezicht. "Je kunt er maar beter van genieten, want dit is zo goed als het voor jou wordt."
Anna kon niet anders dan een knoop van angst in haar maag voelen. Dit was het. Dit was haar lot, om de dienaar van deze man te zijn voor de rest van haar leven. Ze durfde zijn blik niet te ontmoeten, wetende dat elk teken van verzet met harde represailles zou worden beantwoord. Met een zinkend gevoel knikte ze begrijpend, wetende dat ze geen andere keuze had dan zijn bevelen op te volgen. "Ja, meneer," zei ze zachtjes, haar stem nauwelijks hoorbaar.
De man reikte uit om haar kaak vast te pakken met een ruwe, bezitterige hand. "Goed zo," sneerde hij. "Je begint je plaats te begrijpen. Je naam is niet langer Anna, begrepen? Je naam is pop, en je zult alleen nog op die naam reageren. Is dat duidelijk?"
Marcus kwam dichter bij haar, zijn stem zakte tot een fluistering. "Ik ga ervan genieten je de mijne te maken," zei hij, zijn ogen gevuld met een verwrongen genoegen. "Je zult snel leren dat je lichaam mijn eigendom is, om te gebruiken zoals ik dat wil. Je zult mijn pop zijn, en je zult ervan houden. Begrepen?"
Anna knikte met haar hoofd.
"Gebruik woorden, pop," zei Marcus.
"Ja, meester, ik begrijp het," antwoordde Anna.