Hoofdstuk 1: Verkocht
Anna's wereld stortte in een miljoen stukjes toen ze het verwoestende nieuws over het overlijden van haar vader ontving. Haar vader, het hoofd van een machtig zakenimperium, was plotseling van haar weggenomen. Verdriet overspoelde haar, maar ze wist niet dat haar verdriet alleen maar zou verdiepen terwijl ze zich alleen op deze wereld bevond. Ze wist niet dat haar stiefbroer Luca, die altijd al uit was op het fortuin van haar vader, zijn volgende zet aan het plannen was voordat het lichaam van haar vader zelfs maar koud was.
Terwijl ze daar zat, verloren in haar gedachten, zwaaide de deur van de kamer plotseling met een luide knal open. Anna's hart sloeg een slag over toen haar stiefbroer door de deur stapte. Zijn koude, berekenende blik scande de kamer voordat hij op haar bleef rusten. Ze voelde een rilling over haar rug lopen toen ze besefte dat hij degene was die dit verschrikkelijke lot voor haar had geregeld.
"Wat wil je?" vroeg Anna hem vlak.
Haar stiefbroer grijnsde naar haar, zijn ogen vol minachting. "Wat ik wil? Verwacht je echt dat ik daarop antwoord geef, dom meisje?" Hij deed een stap naar haar toe, zijn toon druipend van venijn.
Terwijl haar stiefbroer haar naderde, voelde Anna een gevoel van angst over zich heen komen. Ze wist dat hij hier was om haar te treiteren, om te genieten van haar lijden. En toch weigerde ze hem haar angst te laten zien. In plaats daarvan ontmoette ze zijn blik recht in de ogen, haar ogen vlamden van uitdaging.
"Laat me met rust," siste Anna naar hem. Maar het had geen zin, Lucas bleef onbeweeglijk, een wrede glimlach speelde om zijn lippen. "Oh, lieve zus, ik ben bang dat dat vrij onmogelijk is. Zie je, ik heb veel moeite gedaan om ervoor te zorgen dat je precies eindigt waar ik je wil hebben."
Anna's ogen werden groot van schok. "Wat bedoel je? Wat heb je gedaan?" eiste ze, woede borrelde in haar op.
Lucas lachte koud, genietend van Anna's verwarring. "Je beseft echt niet in welke benarde situatie je zit, hè?" Hij treiterde. "Het fortuin van je vader, zijn hele nalatenschap, het is allemaal aan mij overgedragen."
Anna's hart bonkte in haar borst terwijl ze probeerde Lucas' woorden te begrijpen. "Dat is onmogelijk!" riep ze uit. "Onze vader zou je nooit alles laten hebben! Hij beloofde het me!"
"Ah, maar daar vergis je je," sneerde Lucas. "Onze vader was een zwakke man, altijd geneigd tot overhaaste beslissingen. Hij beloofde je van alles, nietwaar? Maar hij heeft nooit de moeite genomen om iets op papier te zetten."
Tranen welden op in Anna's ogen toen het besef tot haar doordrong. "Je hebt hem bedrogen," beschuldigde ze, haar stem trillend. "Je hebt hem gemanipuleerd om alles weg te tekenen! Je bent een monster, Lucas. Ik haat je!"
Lucas' ogen glinsterden gevaarlijk. "Je haat me?" zei hij, zijn stem druipend van kwaadaardigheid. "Goed. Laat die haat in je woekeren, Anna. Het zal dit volgende deel alleen maar des te heerlijker maken."
Anna kon nauwelijks geloven wat ze hoorde. "Waar heb je het over, Lucas? Wat kun je me nog meer aandoen?" smeekte ze, wanhoop sloop in haar stem.
Lucas liet een koude, harteloze lach horen. "Oh, ik heb nog veel meer voor je in petto, mijn lieve zusje. Eerst ga ik ervoor zorgen dat je net zo veel lijdt als ik heb gedaan. En dan, net wanneer je denkt dat er geen pijn meer over is om te verdragen, ga ik je verkopen aan de hoogste bieder. En ik ga geen genade tonen."
Anna's maag draaide om terwijl Lucas sprak, haar lichaam trilde van angst. "Je meent dit niet," fluisterde ze, moeite doend om het bij te houden. "Alsjeblieft, doe dit niet. Dit ben jij niet, Lucas. Je bent veranderd sinds onze vader overleed. Waarom straf je mij zo?"
Lucas' gezicht vertrok van woede, zijn ogen vernauwden zich naar haar. "Denk je dat ik degene ben die veranderd is? Heb je enig idee hoe het voelde om te zien dat onze vader alles aan jou gaf, terwijl ik met niets achterbleef?" snauwde hij, zijn stem druipend van venijn. "Jij was zijn favoriet, altijd degene die hij koesterde en vertroetelde. En nu, nu zul jij de prijs betalen voor zijn genegenheid. Jij zult lijden, zoals ik heb geleden."
Tranen stroomden over Anna's gezicht terwijl ze smeekte bij haar broer. "Dit is niet juist, Lucas! Je kunt dit niet met me doen! Alsjeblieft, heb genade met me! Je weet dat ik dit niet wilde, ik heb dit nooit gewild!"
Lucas keek haar kil aan, zijn ogen zonder enige emotie. "Genade? Denk je dat je genade verdient? Je kent de betekenis van dat woord niet." Hij draaide zich naar de deur en gebaarde dat ze hem moest volgen. "Kom, je straf wacht op je."
Anna aarzelde, haar hart bonsde in haar borst. Ze wist dat ze geen andere keuze had dan hem te volgen, om het vreselijke lot onder ogen te zien dat hij voor haar had gepland. Terwijl ze hem uit de kamer volgde, kon ze niet anders dan zich afvragen in welke nachtmerrie ze terecht was gekomen.
Terwijl ze door de schemerige gangen liepen, klonk in de verte het zachte geluid van een veilingmeester. Lucas leidde haar dichter naar de stem, en al snel stonden ze achterin een klein, luxueus veilinghuis, de sfeer dik van spanning en verwachting. De veilingmeester, een nors uitziende man met een sluwe grijns, was druk bezig interesse te wekken voor een nieuw item.
"Dames en heren," kondigde de veilingmeester aan, zijn stem galmend door de zaal, "welkom op onze exclusieve veiling. Vandaag hebben we een zeer bijzonder item te koop. Een jongedame, net in de bloei van haar leven. Ze komt uit een vooraanstaande familie, wat haar tot een echte prijs maakt."
Terwijl de veilingmeester zijn toespraak voortzette, voelde Anna zich misselijk. Ze kon niet geloven dat dit echt gebeurde, dat ze niets meer was dan een handelswaar om aan de hoogste bieder verkocht te worden. Ze wierp een blik op haar broer, haar ogen brandend van woede en haat. Maar Lucas leek onaangedaan, bijna genietend van het spektakel van zijn zus' lijden.
De veilingmeester ging door met het beschrijven van Anna's vermeende 'kwaliteiten', zijn woorden werden steeds beschrijvender en schunniger naarmate de biedingen intensiever werden. Ze voelde zich als een stuk vlees, beoordeeld en gekeurd door de loerende mannen in het publiek. Ze voelde zich vernederd, machteloos en doodsbang.
Eindelijk, na wat een eeuwigheid leek, sloeg de hamer neer en kondigde de veilingmeester de nieuwe eigenaar van het kavel aan. "Verkocht!"