9
Ik keek geschokt op. Liam en Noah stonden nog steeds voorin de klas en keken rond naar alle studenten.
Voor een fractie van een seconde kruisten Noah’s ogen de mijne, en mijn hart stopte met kloppen. Maar gelukkig negeerde hij me als onbelangrijk en dwaalde zijn blik verder. Zijn blik bleef niet eens op mijn gezicht hangen, dus hij zal mijn gezicht niet onthouden... of dat dacht ik tenminste.
Wat betekende dit eigenlijk? Wist hij het? Had Liam het hem verteld?
Maar, als hij het wist, zou hij me nu al geconfronteerd hebben... toch?
Ik haalde mijn muts uit mijn tas en zette hem op, daarna trok ik de capuchon van mijn hoodie over mijn hoofd. Hopelijk was ik nu net zo onopvallend als een steen. Ik begon onopvallend op mijn telefoon te typen.
Chloe_awesome_scott
WAT IN HEMELSNAAM? WAAROM BEN JE IN MIJN MAATSCHAPPIJLEER KLAS?
Ik keek op en zag Noah grijnzen naar zijn telefoonscherm.
Chloe_awesome_scott
JE IRRITANTE EIKEL, STOP MET GRIJNZEN EN WEG HIER.
The_real_prince_charming
AW, JE BENT ME AAN HET BEKIJKEN. NU, LAAT ME EVEN OMHOOG KIJKEN EN-
Ik verborg mijn gezicht achter mijn boek zodra hij dat bericht stuurde. Hij genoot hier veel te veel van!
The_real_prince_charming
WAAR IS MIJN CHLOE IN DEZE MENIGTE?
BEN JIJ DIEGENE DIE KAUGOM KAUWT?
OF MAAK JE KUSGEBAREN NAAR ME?
Chloe_awesome_scott
IEUW. HOU JE MOND!
The_real_prince_charming
SLIM. HOE TYP JE EIGENLIJK? IK ZIE HIER NIEMAND TYPEN.
Chloe_awesome_scott
IK HEB MIJN TRUCJES.
DIT IS VALSSPELEN. JE KAN HIER NIET ZIJN.
The_real_prince_charming
MAAR, IK BEN HIER VOOR JOU, SCHAT.
IK DACHT DAT JE ZENUWACHTIG WAS VOOR JE PRESENTATIE.
Chloe_awesome_scott
EN, JE MAAKT ME NIET MINDER ZENUWACHTIG.
IK WIL NU OVERGEVEN.
The_real_prince_charming
ZOALS IK ZEI, IK HEB JE ;)
Chloe_awesome_scott
MAAR, IK WIL NIET DAT JE ME HEBT! GA GEWOON WEG HIER!
The_real_prince_charming
MAAR, JE HEBT ME TOCH, HOE DAN OOK.
Chloe_awesome_scott
WTF?!
The_real_prince_charming
IK BEN TOCH JE PARTNER.
Chloe_awesome_scott
WIL JE HIERMEE STOPPEN?
The_real_prince_charming
OH, JA. WAAR ZIT JE? DE LERAAR WIL DAT WE EEN PLEK ZOEKEN.
Chloe_awesome_scott
IK GA HET JE NIET VERTELLEN!
Voordat ik iets anders kon begrijpen, klonk er een luid gilletje vanuit de achterkant van de klas. Ik draaide mijn hoofd en zag de populaire 'Chloe' springen en gillen, zwaaiend naar Noah.
Nou, verdorie! Ik had geen idee dat zij in deze klas zat.
“Oh man,” mompelde Noah, luid genoeg voor de hele klas om te horen.
De populaire Chloe liep naar Noah toe, klampte zich vast aan zijn arm, fluisterde iets in zijn oor en begon hem naar haar stoel te trekken.
Iedereen keek naar de hele scène met open mond.
"Wat? Nog nooit een meisje met haar partner gezien?" snauwde de populaire Chloe naar iedereen.
Iedereen gniffelde, terwijl Noah eruitzag alsof hij op dat moment graag zijn eigen graf zou willen graven.
Ik balde mijn vuisten. Deze trut ging te ver.
Maar, oké... zolang Noah me niet vond.
Of was ik echt oké? Ik haatte het dat ze hem haar 'partner' noemde.
Oh God, dit was zo belachelijk! Ik zou blij moeten zijn en denken ‘goed dat hij een nieuwe partner heeft gevonden’.
Wacht... wat? Partner?
Wat dacht ik in godsnaam? Waarom nam ik dit 'partner' woord zo serieus? Ik haatte het en ik haatte al die weerwolf boeken!
En, we waren mensen voor godsake!
Man, ik werd gek...
Mijn gedachte werd onderbroken toen ik Noah's stem hoorde.
"Eh, je hebt al een tafelgenoot. Ik zoek wel een andere plek,"
Yes!
"Nee!" jammerde de trut, met haar wimpers fladderend, "jij zit hier en ik ga op je schoot zitten,"
Ik zweer, iemand had een doodswens.
Noah trok een afschuwelijk gezicht naar haar, bevrijdde zich uit haar greep, liep weg van haar en ging zitten op een lege plek, die naast... mij was.
Geweldig! Gewoon geweldig!
Ik draaide mijn hoofd opzij en trok aan de capuchon van mijn hoodie, hopend dat het mijn gezicht zou bedekken.
"Wat gebeurt er toch met de wereld tegenwoordig?" mompelde Noah naast me, "Maatje? Echt waar?"
Ik rolde met mijn ogen. Kijk wie het zegt.
"Ik bedoel, ik heb maar één maatje," ging hij verder.
Ik wierp hem een blik toe vanuit mijn ooghoek om te zien tegen wie hij het had... en het bleek dat hij tegen mij praatte.
Dubbel verdorie!
Ik bracht mijn hand omhoog om de zijkant van mijn gezicht te bedekken.
"Hé, waarom zit je daar bedekt als een zwerver? Ik ben niet zo slecht om naar te kijken," zei Noah... tegen mij, natuurlijk.
"Nee, echt, je kunt naar mijn gezicht kijken. Het zal je niet verbranden."
Oh god! Hij kon echt niet stil blijven.
"En heb je het niet... heet?" ging hij verder, "Het is vandaag dertig graden."
Bedankt voor het melden, majesteit. Nu zweet ik zeker.
"Hou je mond eens een seconde dicht?" snauwde ik eindelijk, nog steeds wegkijkend.
Er was een moment stilte en ik dacht dat hij daadwerkelijk naar me luisterde, maar dit was Noah, waar we het over hadden.
"Laat me eens zien... nee, dat kan niet," antwoordde hij. Ik kon het amusement in zijn stem bijna horen.
"Ga iemand anders lastigvallen!"
"Nou... Liam zit twee rijen verder, dus dat kan niet. Bovendien lijk jij interessanter."
Deze kerel.
"Waarom druk je je hand tegen je gezicht?" vroeg hij plotseling.
"Ik heb hoofdpijn, daarom. Dus, hou je mond!"
"Als je hoofdpijn hebt, doe je het verkeerd," zei hij, "verwijder die knellende petten en leg gewoon je hoofd op de bank."
"Ja? De leraar zal dat zeker waarderen."
"Het is oké," zei hij zachtjes, "Ik zorg er wel voor. Jij zorgt gewoon voor je gezondheid."
Ugh! Deze kerel! Waarom was hij zo?
"En, waarom zou je dat precies voor mij doen? Je hebt net met me gepraat, voor god's sake en dat praten was niet bepaald beleefd van mijn kant."
"Jij zegt het. Waarom is het zo moeilijk te geloven dat ik het voor je kan doen?"
"Um... omdat ik een vreemde ben?"
"En?"
"Je kent me niet..."
"En wat dan nog? Waarom kan ik je niet helpen als je het nodig hebt?"
Ik kon nooit van hem winnen... niet in berichten, niet in het echte leven!
"Over je hoofdpijn..."
Oh, God!
"Man, ik loog! Als je niet stopt met praten, krijg ik echt hoofdpijn!" zei ik tegen hem.
"Oh god! Je zou mijn Chloe moeten ontmoeten! Jullie zouden het echt goed met elkaar kunnen vinden!"
Wat de hel?!
"Wie de hel is 'jouw Chloe'?" vroeg ik woedend.
"Hahaha! Zie je? Ze zou net zo woedend zijn als jij als ze hier was. Oh, en ze is mijn maatje, trouwens," antwoordde hij. Ik kon opnieuw het amusement in zijn stem horen.
"Man, ben je waanzinnig? Wie is deze arme ziel die je martelt?" vroeg ik hem.
Oké, dit was allemaal zo vreemd... praten over mezelf in de derde persoon... maar, het was, ik weet niet... ook leuk!
"Oh, alsjeblieft! Ik martel haar niet. Ze houdt van me."
Oké, ja, hij was echt waanzinnig. Waarom maakte hij grappen over deze dingen en verpestte mijn reputatie?
"Ik geloof je niet," zei ik tegen hem.
"Dan ben je slim."
Voordat ik kon antwoorden, riep de leraar mijn naam voor de presentatie.
Verdorie! Ik was gedoemd!
A/N: Um, sorry als dit hoofdstuk saai leek. Ik heb geen idee wat ik aan het schrijven ben. Studeren heeft mijn geest in de war gebracht. Niet dat ik echt studeer... maar toch, haat het of houd ervan, het vindt altijd een manier om je in de war te brengen :’( hoe dan ook, ik moet je van tevoren waarschuwen, mijn examens komen eraan, dus ik weet niet hoe vaak ik zal updaten. Vermoord me niet als ik ineens verdwijn. Zoek gewoon de persoon die examens heeft uitgevonden en geef hem de schuld. Grapje. Ik moet nu gaan. Ik typ onzin. Oh en niets bijzonders met cc... gewoon normaal hoi, hallo en weer een gesprek over examens... ook vroeg hij me welke sociale media-apps ik gebruikte. Ik stond op het punt om wattpad te zeggen, maar, gosh, ik herinnerde het me op tijd gelukkig en was gered. Stel je voor, als hij dit allemaal leest, ga ik zeker dood.