Read with BonusRead with Bonus

163

De herinnering kwam stilletjes, als een rimpeling over stil water.

Ze waren in de tuin geweest, alleen zij tweeën, een luie gouden middag die hen in warmte wiegde. Alexander had zijn hoofd op haar schoot gelegd, ogen gesloten, de soort vrede op zijn gezicht die alleen in zeldzame, fragiele momenten...