Hucow: Stoute Nectar Boerderijen

Uit de duistere verbeelding van Harley Steele ontvouwt zich een huiveringwekkend verhaal—een angstaanjagend verhaal vol verwrongen verschrikkingen.
Hoi, mijn naam is Alice, en de naam van mijn vriend is... Ja, nee, we gaan dat liedje en dansje niet doen. Nee. Er was eens een tijd dat ik gewoon een meisje was dat hoopte op een simpel leven na de middelbare school. Nu ben ik verstrikt in de groteske realiteit van Naughty Nectar Farms (NNF), geen boerderij maar een gevangenis waar schaduwen niet alleen fluisteren—ze schreeuwen met de verschrikkingen van de nacht.
Mijn stiefvader, verblind door hebzucht, verkocht mijn vrijheid en mijn onschuld aan deze nachtmerrie. Hier ben ik niet meer dan vee, onderworpen aan de verwrongen grillen van degenen die vrouwen zien als handelswaar om gefokt, gemolken en gebroken te worden. Maar hoewel ze mijn lichaam gevangen hebben, kunnen ze mijn wil niet opsluiten.
Elke dag hoor ik de gedempte, sinistere gesprekken over fokken en melken, vermomd als agrarische innovatie. Ik zie het wrede lot van mijn medegevangenen, geprikt, geprikkeld en ontmenselijkt. Toch, in dit laboratorium van verschrikkingen, waar de menselijkheid wordt weggenomen, houd ik vast aan één waarheid—ze denken dat ik zwak, bescheiden, gebroken ben. Ze hebben het mis.
Ik ben schuldig aan veel dingen, maar onderwerping is daar niet een van. Hier in de diepten van wanhoop, suddert mijn woede. Ik ben aan het plannen, aan het wachten. Want hoewel ze veel hebben afgenomen, groeit mijn vastberadenheid met elke voorbijgaande dag. Ik zal ons uit deze duisternis leiden, of sterven terwijl ik het probeer. Dit is geen gewone boerderij, en ik ben geen gewone vrouw.