Hoofdstuk vijf
Marcus
Met mijn vingers onder mijn kin gevouwen, zuchtte ik bij het geluid van haar hakken die op de marmeren vloer klikten terwijl ze naar haar bureau liep. Ik wilde naar de deur gaan om haar te bekijken, om haar te vragen hoe het met Louis was gegaan. Dat voelde te direct, te gehaast. Ik hield ervan om dingen te bestuderen, mijn tijd te nemen. Ze verdiende dat, de verleiding.
Ik kon dit niet overhaasten voor mezelf of voor Louis, hij was van mij om te beschermen.
Ik moest weten hoe ze met hem was omgegaan. Ik zou haar niet najagen als ze hem niet kon accepteren.
Draken hadden geen voorbestemde partners.
Als we die wel hadden, wist ik dat hij de mijne zou zijn. Dat hij van mij was sinds het moment dat ik hem voor het eerst zag, zo lang geleden. Hij had me een doel en een streven gegeven toen ik worstelde met een rol die meer was dan ik aankon.
Ik had gedacht dat ik meer tijd had, het overlijden van mijn moeder was zwaar geweest voor mijn kudde. Vrouwen leidden niet, maar na het overlijden van mijn vader had zij zijn rol overgenomen om onze kudde te leiden totdat zij overleed toen ik nog een jonge man was.
Te jong om echt te leiden, maar ze hadden mij nodig.
Met Louis kon ik mezelf zijn. Hij had me nodig, maar hij had me volledig nodig en hij had me het grootste geschenk gegeven dat iemand kon vragen.
"Meneer?" vroeg Amelia terwijl ze op het matglas van mijn deur tikte, me uit mijn gedachten trekkend.
"Ja," vroeg ik, mijn keel schrapend.
"Ik zag dat u geen lunch had, wilt u dat ik iets voor u haal of is er iets anders dat ik voor u kan doen?" vroeg ze, haar woorden een gehaaste babbel.
Ik verborg mijn glimlach met mijn hand. Er was iets wat ze voor me kon doen. Ik had het gevoel dat HR niet al te blij zou zijn als ik mijn nieuwe assistente zou vragen om voor me te knielen. Om me te vertellen wat ze lekker vond terwijl ik haar wang streelde, mijn vingers langs de opening van haar blouse liet glijden. De zachte huid van haar borsten voelen terwijl ik haar met vederlichte strelingen aanraakte. Voordat ik mijn hand om haar nek zou slaan en haar in een kus zou trekken die haar zou laten weten aan wie ze toebehoorde.
"Nee, dank je, Amelia." Ik pakte een dossier en hield het naar haar uit. Ze liep dichterbij en nam de map van me aan. "Als je deze zou kunnen scannen."
"Dat kan ik doen, meneer Blackwell," zei ze, haar stem opgewekt.
Ik vond het fijn als ze me meneer noemde, vond het fijn als ze me meneer Blackwell noemde.
Ik kon het niet helpen, maar ik vroeg me af hoe mijn naam uit haar mond zou klinken. Zou ze buiten adem en hijgend zijn terwijl ik mijn hand naar beneden bracht om haar blote billen te slaan? Ik had het gevoel dat ik dat zou zijn, terwijl mijn hart sneller klopte en warmte zich over mijn huid verspreidde toen ik dacht aan haar ogen die opflitsten terwijl ze naar me opkeek. Mijn draak vond het idee leuk.
"Meneer?" vroeg ze en ik realiseerde me dat ik was afgedwaald.
"Hmm?"
"Was dat alles wat u nodig had?" vroeg ze, haar tong die even over haar onderlip gleed.
Ik moest een kreun onderdrukken terwijl ik mijn hoofd schudde, "Nee, dat was alles."
Ze knikte voordat ze zich omdraaide en me alleen liet. Ik wist niet waarom, maar ik wilde haar terugroepen. Iets aan Amelia maakte dat ik naar haar aanwezigheid verlangde.
Met gesloten ogen zuchtte ik terwijl ik mijn telefoon uit mijn vestzak haalde. Ik zou erachter komen hoe de lunch met Louis was gegaan. Ik hoopte dat hij dezelfde aantrekkingskracht voelde die ik voelde, dat zijn draak dezelfde aantrekkingskracht had gevoeld.
Dat ze van ons kon zijn.
Ik opende mijn ogen. Mijn vingers bewogen over het scherm terwijl ik een bericht naar hem typte voordat ik op verzenden drukte. Ik legde de telefoon met het scherm naar beneden op mijn bureau, sloot mijn ogen en wreef met mijn vingertoppen over mijn oogleden. Ik zou niet naar het scherm staren in afwachting van zijn antwoord, ik was sterker dan dit.
Mijn telefoon trilde en ik pakte hem op, mijn ogen openend terwijl ik over het scherm veegde.
Louis: Ze neemt mijn adem weg.
Kijkend naar het scherm kon ik de grijns op mijn gezicht niet onderdrukken. Mijn partner vond Amelia leuk, ik kon alleen maar hopen dat zij hem ook leuk vond.
Na hem een snel bericht te hebben gestuurd, pakte ik het dossier en bladerde door de pagina's. De statistieken bestuderend om te zien of dit een bedrijf was dat we in ons voordeel konden gebruiken. Het financiële aspect leek een goede investering voor ons te zijn. Ik legde de map neer en draaide mijn stoel naar mijn computer, onderzoekend naar de eigenaren die ik morgen zou ontmoeten.
Ik kon het niet helpen dat mijn gedachten weer afdwaalden naar haar en de manier waarop ze vanmorgen naar me had gekeken in de lift. Met een kreun legde ik de map neer en stond op, mijn jas pakkend terwijl ik naar de deur liep.
Ik moest gewoon even bewegen. Dat zou mijn draak kalmeren tot later. Hij verlangde ernaar om achter haar aan te gaan. Net zoals ik.