Read with BonusRead with Bonus

Veertig

POV Amélia

Het café om ons heen was rustig druk, maar toch voelde ik me op een vreemde manier beschermd in dat stille moment. De aanwezigheid van deze vreemdeling voelde als een anker, precies de pauze die ik niet wist dat ik nodig had.

Ik nam een slok van mijn koffie, voelde de warmte zich ...