Read with BonusRead with Bonus

Honderdveertig

POV Amelia

Het bos leek nu stiller, maar de spanning hing nog steeds in de lucht als een zware mist. We bewogen zo snel als we konden, onze stappen terugvolgend naar het ontmoetingspunt. Mijn benen deden pijn, mijn ademhaling was oppervlakkig, maar mijn geest kon niet rusten. Malik's troepen zouden...