Hoofdstuk 9
Aria was verbijsterd. Dacht Simon dat ze een soort crimineel was? Waarom hield hij afstand?
Ze dacht dat Simon gewoon super verlegen was.
Maar die nacht was hij vol passie. Waarom gedroeg hij zich overdag dan verlegener dan zij?
Simon schraapte zijn keel en vroeg, "Kun je echt een themalied maken dat past bij de sfeer van onze crew? Onze show is een groot ding, en het themalied moet top zijn."
Zijn ogen waren zacht maar leken haar te beoordelen.
"Waarom vertel je me niet wat meer over de stijl van jullie show? Ik kan iets soortgelijks zingen, of je kunt een lied kiezen dat ik kan coveren."
Daden spreken luider dan woorden. Ze wilde zichzelf niet bewijzen, maar aangezien hij de klant was, had ze geen keuze.
"Ik kijk uit naar je optreden." Simon gaf haar een lied dat de regisseur voor haar had uitgekozen om te proberen.
Toen de muziek begon, sloot Aria haar ogen een beetje en begon te zingen.
Haar stem stroomde als een bergbeek, iedereen meenemend in een droomachtige staat.
Simon had dit lied al vaak gehoord en veel covers ook, maar behalve de originele zangeres was Aria de eerste die hem echt wist te raken.
Toen het lied eindigde, opende Aria haar ogen en keek naar Simon.
"Je zingt prachtig," zei Simon, duidelijk onder de indruk.
Hij wist altijd al dat Laura goed kon zingen, maar Aria was nog beter.
Toch ontdekte hij dat hun stemmen zo op elkaar leken. Was het gewoon zijn verbeelding, of was het een familie-ding van de Yorks?
"Bedankt," zei Aria kalm. "Dus, ben ik geslaagd?"
"Absoluut, gefeliciteerd." Simon stond op, heel galant, en bood haar zijn hand.
Aria schudde hem kort, daarna liet ze los, beleefd maar afstandelijk.
"De York-familie is echt bijzonder, met jou en Laura die allebei zo goed kunnen zingen," zei Simon met een glimlach.
"Je bedoelt dat mijn stem klinkt als die van Laura, toch?" Aria ging recht op haar doel af.
Ze hield niet van omwegen. Als Simon de gelijkenis had opgemerkt, kon ze maar beter direct zijn.
"Ja, misschien omdat jullie zussen zijn?" vroeg Simon nieuwsgierig.
"Eigenlijk, de liedjes die je van Laura hebt gehoord, zijn door mij gezongen." Aria grijnsde.
"Serieus?" Simon keek haar aan, half gelovend.
"Er komt een talentenjacht aan. Kijk maar naar de live-uitzending," zei Aria met een opgetrokken wenkbrauw.
Of het nu waar is of niet, de live show zou het antwoord onthullen.
"Niet nodig, ik ben er als jurylid bij en zal het ter plekke bekijken," zei Simon.
Was hij bezorgd dat ze het niet aankon en wilde hij haar helpen?
Bij deze gedachte keek Aria naar Simon met een glinstering in haar ogen. Door de jaren heen was hij de enige die haar een helpende hand had geboden. "Dank je. Zelfs als het in de toekomst een geheime huwelijk zou zijn, zal ik mijn plichten als vrouw vervullen."
Simon dacht dat ze het over Lewis had, "Geen dank, ik zal het doorgeven aan Lewis."
Aria keek hem vreemd aan. Wat had dit met zijn oom te maken?
"Geen nood om het je oom te laten weten, het is prima als jij het alleen doet." De tederheid in haar toon en ogen gaf Simon kippenvel.
Was Aria van plan Lewis te verraden?
Nadat Aria vertrokken was, belde Simon snel Lewis. "Lewis! Als je niet ingrijpt, gaat je toekomstige vrouw voor mij vallen!"
Lewis was in een internationale vergadering. Toen dit telefoontje binnenkwam, was de persoon die het werk rapporteerde verbijsterd, en de hele vergaderzaal viel stil.
Verdoemd, ze hadden gehoord over het schandaal van de Windsor-familie. Was er een uitweg?
Lewis' gezicht was ijzig. Hij keek op en liet zijn blik door de vergaderzaal gaan. Iedereen boog hun hoofd, alsof ze niets hadden gehoord.
"Heb je het de laatste tijd niet te vrij gehad? Er is een project in Afrika dat opgevolgd moet worden."
"Alsjeblieft, nee!" zei Simon, wanhopig kijkend.
Hij wist dat verschillende afdelingen worstelden met het Afrikaanse project, en het werk was buitengewoon uitdagend.
Hij wist niet wanneer hij terug zou kunnen keren als hij daarheen ging, en hij wilde niet lijden in Afrika.
"Lewis, wees niet boos," zei Simon, proberend de zaken glad te strijken. "De talentenjacht wordt een knaller, en Aria doet mee. Als je tijd hebt, waarom kom je dan niet ook als gast?"
Aria deed mee?
Een glinstering verscheen in Lewis' ogen. "Jij regelt het."
"En het Afrikaanse project?" Simon grijnsde.
"Omdat je een show hebt, overweeg ik het project aan iemand anders toe te wijzen," zei Lewis en hing op.
Simon keek naar de verbroken verbinding en kon niet anders dan mopperen over de meedogenloosheid van zijn oom.
Maar goed, hij had tenminste het Afrikaanse project ontweken.
Hij snapte Lewis gewoon niet. De man gaf duidelijk om Aria, maar deed alsof hij gereserveerd was en liet het aan hem over.
Als Aria echt verliefd zou worden op iemand anders, zou Lewis daar spijt van krijgen.
Ondertussen besloot Aria goed gebruik te maken van haar mysterieuze zangerespersona, Amnesia, en schreef zich in voor de talentenjacht.
Ze kreeg meteen een reactie van de beoordelingsmedewerkers: [Oh mijn god, jij bent Amnesia!]
De identiteit van Amnesia had al enige ophef online veroorzaakt. Haar unieke stem had een hoop fans aangetrokken.
Maar ze had altijd een laag profiel gehouden, verscheen nooit op evenementen, en niemand wist wie Amnesia echt was.
Dus de organisator van de talentenjacht nam snel contact op met Aria en verwelkomde haar met open armen.
In de York Villa kon Aria niet vermijden om Billy en Laura tegen te komen, en haar goede humeur verdween meteen.
"Aria, waar ben je geweest? Heb je het nummer voor de talentenjacht voorbereid?" vroeg Billy, alsof hij bezorgd was.
"Het is klaar," antwoordde Aria kalm, hoewel ze van binnen spottend was.
Bij het horen van het antwoord dat ze wilde, lichtte Laura's gezicht op van vreugde.
"Billy, ik voel me ineens niet lekker. Kun je me naar het ziekenhuis brengen?" zei Laura, terwijl ze zich aan Billy's arm vastklampte.
Ze wilde Aria's geschonden gezicht geen seconde langer zien.
"Laura, wat is er aan de hand? Laten we meteen naar het ziekenhuis gaan," zei Billy, ogenschijnlijk bezorgd.
Aria vond het belachelijk. Billy was helemaal in de ban van Laura, een schril contrast met hoe hij haar vroeger behandelde. Hoe had ze zo lang voor de gek kunnen worden gehouden?
Voordat ze vertrok, wierp Laura haar een uitdagende blik toe.
Maar Billy, volledig gefocust op Laura, herinnerde zich niet eens dat hij een verloofde had terwijl hij met Laura de York Villa verliet.
Toen ze hen zag vertrekken, voelde Aria zich meer op haar gemak.
Maar bij het denken aan haar vroegere oprechtheid en inspanningen, kon Aria niet anders dan op Facebook posten: [Twee smeerlappen horen bij elkaar en zouden anderen niet moeten schaden!]
Al snel gaf haar beste vriendin Becky Brooks een like op de post.
Becky stuurde een bericht: [Lieverd, je bent niet langer verliefd!]
Aria: [Natuurlijk, ik wou dat ik mijn vroegere zelf kon pakken en een flinke pak slaag kon geven.]
Becky: [Gefeliciteerd! Ik heb je altijd gezegd dat die eikel onbetrouwbaar was, maar je luisterde nooit, wat me gek maakte.]
Aria: [Ik trakteer je op iets lekkers als je terugkomt.]
Becky: [Niet het beste, gewoon het duurste!]
Aria: [Geen probleem!]
Becky: [Heb je de laatste tijd nog nachtmerries?]
Aria: [Niet zoveel meer.]
Becky: [Toen ik in het buitenland was voor een medische uitwisseling, ontmoette ik een zeer bekwame psycholoog. Ik heb een methode van hem geleerd om frequente nachtmerries te behandelen. We kunnen het proberen als ik terug ben.]
Aria had vaak bizarre en angstaanjagende nachtmerries, met scènes die zo echt en angstaanjagend waren.
Soms droomde ze dat ze werd achtervolgd door een groep mysterieuze mensen met afgrijselijke gezichten, die haar in het donker volgden.
Ze rende wanhopig, maar kon ze nooit van zich afschudden.
Andere keren droomde ze dat ze in een auto zat die plotseling werd geraakt en explodeerde. De impact en de vlammen gaven haar zelfs in haar dromen een gevoel van wanhoop.
Er waren ook scènes van verdrinken in de zee, waarbij water haar mond en neus vulde. Het verstikkende gevoel was zo intens dat ze bij het ontwaken uit de droom nog steeds een blijvende angst voelde.
Aria arriveerde in een geheime ondergrondse kamer.
De kamer was gevuld met allerlei mechanische apparaten, sommige leken zeer geavanceerd.
Aria vond het vreemd. Ze had haar geheugen verloren en kon zich het meeste uit het verleden niet herinneren, maar ze was zeer bedreven in het gebruik van deze apparaten.
Of het nu eenvoudige mechanica of complexe programma's waren, ze kon ze maken zolang ze wilde.
Dit was haar geheim, alleen bekend bij haar jeugdvriendin Becky, en niemand anders.
Bovendien leek er diep in haar geest een reeks codes en een adres te zijn.
Afgezien daarvan kon ze zich niets meer herinneren dat ermee te maken had. Misschien was het verbonden met haar verloren herinneringen.
Aria ging aan het bureau zitten en begon een audioclip aan te passen.
Ze stelde een speciaal programma in om de audio automatisch te vernietigen onder specifieke triggeromstandigheden.