Hoofdstuk 2
Billy's stem bracht alle herinneringen aan zijn affaire terug.
Aria voelde een golf van misselijkheid over zich heen komen, bijna alsof ze moest overgeven.
Maar ze zette zich over het ongemak heen en zei: "Sorry, mijn telefoon was gisteravond leeg. Heb ik iets gemist?"
Billy drong niet aan, maar klonk nog steeds ongeduldig. "Er is vanavond een banket, en Simon zal er zijn. Zorg ervoor dat je goed gekleed bent en een goede indruk maakt."
Aria's hart begon sneller te kloppen en haar wangen werden rood.
Simon. De man van gisteravond!
"Als Laura met Simon kan samenwerken, zal ze zeker genomineerd worden voor de Dream Awards van de internationale zangwedstrijd, en de prestaties van het bedrijf zullen omhoog schieten. Aria, je stelt me toch niet teleur, hè?" Billy's toon verzachtte, zoals altijd probeerde hij haar te paaien.
In het verleden zou Aria zonder aarzelen hebben ingestemd, maar nu voelde het gewoon ironisch.
Waarom zou ze zich druk maken om zijn teleurstelling?
Zodat ze rijk en beroemd konden worden terwijl ze haar bedrogen? In je dromen!
"Mijn gezichtslitteken doet echt pijn vandaag. Ik moet naar het ziekenhuis voor een controle. Misschien haal ik het banket niet," loog Aria, omdat ze niet wilde gaan.
Billy's toon werd onmiddellijk gespannen. "Het litteken speelt weer op? Ik laat de huisarts langskomen. Het is niet goed voor je om alleen naar het ziekenhuis te gaan."
Zijn overdreven reactie maakte Aria achterdochtig.
Drie jaar geleden, toen ze twintig was, werd ze wakker in het ziekenhuis, waarbij ze acht cruciale jaren van herinneringen aan haar studie in het buitenland miste.
De dokter zei dat een auto-ongeluk haar geheugenverlies en verminking had veroorzaakt.
Ze probeerde in haar verleden te graven, maar vond niets.
Het was alsof ze acht jaar lang was verdwenen en toen plotseling weer opdook.
Haar gezichtslitteken had kunnen genezen, maar het bleef ontsteken en herstelde nooit volledig.
Billy liet altijd de huisarts haar behandelen, en ze ging nooit naar een ziekenhuis voor een grondige controle.
Aria haalde diep adem en onderdrukte haar onbehagen. "Billy, je bent zo goed voor me. Ik heb erover nagedacht en bedacht dat het banket belangrijker is. Ik ga niet naar het ziekenhuis. Ik gebruik gewoon meer zalf."
Simon verscheen zelden op dit soort evenementen en misschien zou hij niet eens gaan. Ze besloot eerst naar het banket te gaan om te voorkomen dat Billy argwaan zou krijgen.
Na het ophangen reed Aria rechtstreeks naar het ziekenhuis.
De dokter onderzocht haar litteken en fronste. "Mevrouw York, welke zalf gebruikt u? De wond was niet diep, maar is nog steeds niet genezen. Ik vermoed dat de zalf herhaalde infecties veroorzaakt."
De woorden van de dokter raakten haar als een mokerslag, waardoor Aria zich doodsbang voelde.
Was het echt zoals ze vermoedde? Billy had haar verteld dat het een dure littekenverwijderende zalf was, speciaal voor haar gemaakt. Maar de dokter zei dat het de terugkerende ontsteking veroorzaakte!
Aria balde haar vuisten, haar nagels drukten in haar handpalmen, maar de pijn was niets vergeleken met de haat in haar hart.
Ze had nooit gedacht dat Billy zo wreed kon zijn!
Hij had haar niet alleen bedrogen en voor de gek gehouden, maar hij wilde ook haar uiterlijk ruïneren.
Ze zou hem hier zeker voor laten boeten!
De hotellobby was fel verlicht, met kristallen kroonluchters die als sterren schitterden, en de luxe decoraties schreeuwden weelde.
Aria droeg een prachtige avondjurk, elegant en waardig, met delicate make-up die een deel van haar litteken bedekte.
Ze hield Billy's arm vast terwijl ze het zakenbanket binnenliepen. Terwijl Billy de partners begroette, gleed ze onopvallend een afluisterapparaat dat ze had ontworpen in zijn zak. Haar bewegingen waren vloeiend en natuurlijk, zonder argwaan te wekken.
Niemand wist dat Aria vele vaardigheden had en uitblonk in verschillende vakgebieden. Ze kon zich niet herinneren wanneer ze die had geleerd; het voelde gewoon alsof ze het altijd al wist.
Laura stond niet ver weg en keek Aria aan met een blik die haar kon doden.
Ze werd verteerd door jaloezie, voelde het aan haar ziel knagen.
Hoe kon deze mismaakte Aria nog steeds naast Billy staan en alle aandacht opslorpen?
Ze boorde haar nagels in haar handpalm, de scherpe pijn zorgde er nauwelijks voor dat ze kalm bleef.
Geen zorgen, ze had een grote verrassing gepland voor Aria vanavond!
Ze paradeerde op haar hoge hakken naar Aria toe, met een nepglimlach op haar gezicht geplakt. "Aria, je ziet er geweldig uit vanavond. Het litteken lijkt kleiner."
Aria draaide zich om, haar lippen krulden in een wetende glimlach. "Echt? Dat komt door de zalf die Billy voor me heeft gemaakt."
Ze noemde de zalf terloops, terwijl ze Laura's reactie nauwlettend in de gaten hield. "Laura, ik geef je binnenkort wel een paar tubes om uit te proberen." Ze vroeg zich af of Laura iets te maken had met de zalf.
Laura's uitdrukking veranderde een beetje, iets wat Aria scherp opmerkte.
Ja, Laura wist dat er iets aan de hand was met de zalf.
Aria lachte zachtjes, "Grapje. Jij hebt deze littekenverwijderingsproducten niet nodig. Jouw gezicht is te kostbaar daarvoor."
Laura dwong zichzelf te glimlachen, terwijl ze probeerde te begrijpen wat Aria dacht.
Wist Aria iets?
"Simon is hier!" riep iemand, en het lawaai in de hotellobby steeg plotseling, als een vulkaan, met ieders aandacht gericht op de ingang.
Aria's hart sloeg een slag over.
Een opvallende man liep binnen, zijn lange en rechte gestalte straalde een kille en nobele uitstraling uit, waardoor het moeilijk was om weg te kijken, zelfs in de menigte.
Het was hem, Simon! Aria's adem stokte, herinneringen aan gisteravond overspoelden haar, waardoor haar gezicht rood werd.
Simon, die nooit op dit soort evenementen verscheen, was er echt.
Simon had haar gisteravond gered, maar ze was weggerend na een onenightstand. Hoe ging ze dit uitleggen?
"Aria, Simon is hier. Ga hem begroeten," klonk Billy's aansporende stem in haar oor.
Aria haalde diep adem, onderdrukte haar innerlijke paniek en liep stap voor stap naar de schitterende Simon toe.
Maar zodra ze wegliep, zond het afluisterapparaat op Billy een stem uit. "Billy, hoe kun je Aria laten praten met Simon over de samenwerking?" Laura's stem klonk vol ontevredenheid. "Haar gezicht walg ik van. Wat als ze Simon afschrikt?"
Billy suste Laura, zachtjes sprekend, "Ik doe dit voor jou. Als ze zichzelf voor schut zet voor Simon, kun jij hem troosten. Zal dat geen goede indruk op hem maken?"
Laura begreep het plotseling. Ze glimlachte zelfvoldaan en prees, "Billy, je bent zo slim."
Aria's vingers klemden zich om het wijnglas, haar knokkels werden wit.
Wat een goed plan. Maar helaas voor hen, ze ging het niet laten werken.
Aria zwaaide gracieus met haar wijnglas, liep naar Simon toe met een charmante glimlach, haar rode lippen openden zich lichtjes. "Meneer Windsor, we ontmoeten elkaar weer! Bedankt voor gisteravond."
Simon leunde lui op de bank, zijn diepe ogen zo mysterieus als de nachtelijke hemel, waardoor het moeilijk was zijn emoties te lezen.
Hij zei met een toon die een vleugje verwarring droeg. "Gisteravond?"
Aria haalde diep adem. Het leek erop dat ze gisteravond te verward was geweest voor Simon om haar te herkennen.
Ze leunde iets naar voren, haar zachte haar streek langs Simons nek, haar warme adem kietelde zijn oor. "Meneer Windsor, Sapphire Hotel, wat u gisteravond met mij deed, bent u dat zo snel vergeten?"
Haar stem was plagerig, met een vleugje zenuwachtigheid.
Simons diepe ogen vernauwden zich plotseling, zijn vingers klemden zich om het wijnglas, waardoor de amberkleurige vloeistof lichtjes rimpelde.
Sapphire Hotel. Gisteravond had zijn oom Lewis Windsor, die bekend stond om het vermijden van vrouwen, inderdaad de nacht doorgebracht in het Sapphire Hotel.
Bovendien had hij een onenightstand gehad met een vrouw.
De vrouw was de volgende ochtend spoorloos verdwenen, waardoor Lewis woedend werd en een zoektocht door de stad beval om haar te vinden.
Onverwacht was ze zelf naar hem toegekomen en had ze hem voor Lewis aangezien!
Simons dunne lippen openden zich, zijn toon verrast, "Jij was de vrouw van gisteren?"