Hoofdstuk 10
Op de dag van de zangtalentenjacht piepte de zon door de wolken en wierp een warme gloed buiten de locatie.
Aria verscheen in een prachtige lange jurk, de zoom zwaaiend met haar stappen alsof ze Aphrodite was die uit een schilderij stapte. Zodra ze backstage kwam, waren alle ogen op haar gericht.
Billy hing ook backstage rond. Toen hij Aria zag, was hij duidelijk onder de indruk, maar hij probeerde het snel te verbergen.
Laura daarentegen was groen van jaloezie. Haar ogen werden bijna rood terwijl ze Aria aanstaarde, haar hart vol wrok. 'Dit meisje treedt vandaag niet eens op, maar ze ziet eruit als een miljoen euro. Dat litteken op haar gezicht bedekt niets van haar schoonheid; integendeel, het geeft haar een unieke uitstraling, waardoor ze nog aantrekkelijker wordt.'
Laura kon niet zeggen of het gewoon haar verbeelding was, maar het leek alsof Aria's litteken een beetje was genezen. Deze onzekerheid voedde haar jaloezie alleen maar meer.
Aria merkte Laura's blik op en schonk haar een veelbetekenende glimlach.
Toen Laura dit zag, slikte ze haar jaloezie in en liep naar Aria toe, alsof ze vriendelijk wilde doen. "Aria, je ziet er vandaag prachtig uit."
Met die woorden haakte Laura haar arm in die van Aria en gaf het een zachte schud.
Voor anderen die hen niet kenden, leek het alsof ze de beste zussen waren.
Ondertussen fluisterden de andere zangers backstage onderling.
Sommigen hadden gehoord over Aria's schandalen en keken haar met minachting aan.
"Is dat niet Aria? Ik kan niet geloven dat Billy zich met haar heeft verloofd. Het moet vanwege hun jeugdband zijn. Als ze enige zelfrespect had, zou ze zelf vertrekken en Billy en Laura niet tegenhouden," zei een weelderig geklede zangeres sarcastisch.
"Kijk naar haar, ze denkt echt dat ze Billy verdient?"
"Ze is zo schaamteloos. Ze komt naar buiten met zo'n litteken, zonder zich zorgen te maken dat ze anderen bang maakt?"
Iedereen viel haar bij, hun woorden druipend van minachting voor Aria, met als doel haar waardigheid te vernietigen.
"Weet je dat niet? Laura verleidde Billy tot vreemdgaan. Ik heb al besloten Billy aan Laura over te laten, maar de familie Fisher stond het niet toe!" Aria's lippen krulden in een spottende glimlach.
Ze wilde geen problemen veroorzaken, maar ze was er ook niet bang voor. Als deze mensen zich verheven wilden voelen in haar aanwezigheid, zou ze zich niet inhouden.
Haar stem was niet luid, maar het deed degenen die haar bespotten even pauzeren.
"Ik heb Billy niet verleid; we zijn gewoon goede vrienden, Aria. En Billy's ouders zeiden dat jij de schoondochter van de familie Fisher bent. Gebruik niet zo'n verkeerde manier om Billy's aandacht te krijgen. Hij zal je alleen maar meer haten," legde Laura nerveus uit, alsof ze gekwetst was.
Ze probeerde iedereen te laten denken dat Aria gewoon manipulatief was.
Iedereen keek Aria nog vijandiger aan.
"Wat een gemene vrouw. Arme Laura, met een zus zoals jij." Een zangeres die dicht bij Laura stond, ging beschermend voor haar staan.
"Mijn moeder heeft alleen mij gebaard, en zij kwalificeert zich niet als mijn zus." Aria wierp een minachtende blik op Laura.
Op dat moment kwam een zangeres aanrennen, haar ogen glinsterend van opwinding. "Simon is hier, en ik hoorde dat er ook een mysterieuze gast is!"
Dit nieuws sloeg in als een bom, waardoor er opschudding ontstond.
De zangeressen die Aria hadden bespot, verlegden onmiddellijk hun aandacht.
Ze begonnen opgewonden te kletsen, hun ogen vol verwachting.
"Simon! Komt hij echt naar zo'n kleine wedstrijd? Als hij mij opmerkt, zou dat geweldig zijn. Hij is zo knap en getalenteerd, hij is mijn droomman."
"Ik hoorde dat er ook een mysterieuze gast is. Zou het iemand nog belangrijker dan Simon kunnen zijn?"
"Denk je dat het meneer Lewis Windsor zou kunnen zijn? De hooggeplaatste minister van Financiën!"
"Zelfs als ik hem maar één keer in het echt zou kunnen zien, zou ik geen spijt hebben in dit leven."
Iedereen's ogen glinsterden van verlangen, ze stonden te popelen om naar de voorhal te rennen om te zien wat er aan de hand was.
Laura luisterde mee en voelde zich zelf ook een beetje verleid. Ze balde stiekem haar vuisten, een vleugje hebzucht flitste door haar ogen, vastbesloten om deze kans te grijpen.
Aria wist dat Simon daar zou zijn, maar ze had niet verwacht dat er ook een mysterieuze gast zou zijn.
Wie zou belangrijker kunnen zijn dan Simon?
Denkend aan deze mogelijkheid, kon Aria niet anders dan zich Lewis' gezicht voor te stellen.
Ze bloosde en schudde snel haar hoofd om haar gedachten te verhelderen.
Aangezien deze talentenjacht live werd uitgezonden, moesten de zangers in het voorbereidingsgebied onder het podium zitten, wachtend op hun beurt.
Aria liep naar het gebied, haar stappen elegant en beheerst, onaangedaan door de eerdere spot.
"Je bent geen deelnemer, wat doe je hier? Dit is niet jouw plek, vertrek nu."
"Ga weg, neem hier geen ruimte in beslag. Dit gebied is voor ons, de deelnemers."
Anderen herhaalden de woorden van de eerste spreker en keken Aria met minachting aan.
Laura's ogen flitsten berekenend bij het zien hiervan.
"Aria, ze zijn gewoon bezorgd dat mensen over je zullen roddelen omdat je hier bent. Maar als je hier wilt zitten, waarom ga je dan niet naast mij zitten?" Laura's ogen glinsterden, haar gezicht toonde een vriendelijke uitdrukking.
Aria wierp haar een blik toe, zei niets, en liep stilletjes naar een hoek om te gaan zitten, weg van het lawaai en de hypocrisie.
Naarmate de tijd verstreek, stond de competitie op het punt officieel te beginnen.
De sfeer in de zaal werd steeds gespannener en levendiger, alsof de lucht trilde van opwinding.
"Laten we nu de mysterieuze gast van vandaag verwelkomen!" De presentator betrad het podium, zijn luide stem galmde door de zaal.
Iedereen hield zijn adem in en staarde naar het podium.
De tijd leek stil te staan op dat moment, de hele zaal was zo stil dat je een speld kon horen vallen.
Toen het gordijn openging, werden verblindende lichten gericht op het midden van het podium.
Iedereen keek naar de gastenstoelen en was met stomheid geslagen.
De mysterieuze gast was inderdaad Lewis!
Hij was gekleed in een scherp zwart pak, zijn houding rechtop, zijn strenge gezicht als het meest perfecte werk van een meesterbeeldhouwer.
Hoewel Lewis in een rolstoel zat, voortgeduwd door een lange lijfwacht achter hem, maakte zijn nobele en krachtige uitstraling dat niemand hem durfde te onderschatten. En zijn kille houding zorgde er ook voor dat mensen bang waren om hem rechtstreeks aan te kijken.
Het voorbereidingsgebied was meteen in rep en roer, de ogen van de vrouwelijke zangers lichtten op, allemaal begonnen ze hun uiterlijk te fatsoeneren, hopend een goede indruk op Lewis achter te laten.
Laura was geen uitzondering. Ze zette stiekem het playback-opnameapparaat op, waarop Aria's zang was opgenomen.
Haar ogen glinsterden van opwinding, al dromend van het indruk maken op Lewis met de stem.
Ze begon zelfs te fantaseren over het luxueuze leven dat ze met Lewis zou hebben, de scènes speelden voortdurend in haar gedachten, waardoor ze enigszins in gedachten verzonken raakte.
Simon zat aan de jurytafel, zag Aria in het voorbereidingsgebied en glimlachte naar haar en knikte.
Aria beschouwde Simon als haar toekomstige verloofde, die altijd heel vriendelijk voor haar was geweest, dus glimlachte ze terug.
Maar op dat moment ontmoette haar blik onbedoeld die van Lewis.
Keek hij al die tijd al naar haar?