Hoofdstuk 5: Marcel kennen
Marcel knikte naar Serene, "Gefeliciteerd met de baan," complimenteerde hij. Serene grijnsde en knikte terug, "Dank u wel, meneer."
De advocaat stak zijn hand uit met een glimlach op zijn gezicht, "Alsjeblieft, noem me maar Marcel."
De assistent trok een wenkbrauw op en wierp een snelle blik op Nicolas die hen stond aan te staren. Serene stak zijn arm uit en schudde Marcel's hand, "Zeven," antwoordde hij.
Marcel trok zijn hand terug en gaf Serene's werktelefoon terug met zijn andere hand, "Je hebt het voor elkaar gekregen dat het bekende bedrijf naar Nicolas' feest komt."
Serene pakte het aan en hield oogcontact met de advocaat voor hem, "Ik ben verbaasd dat WebBaze heeft toegestemd. Vertel me," eiste Marcel grappend, terwijl hij een paar stappen naar voren deed en naast Serene stopte, "Wat heb je ze precies verteld?"
Nicolas snoof, stond rechtop en liep weg van het bureau, "Nu, nu. Een echte tovenaar onthult nooit zijn geheimen. Heb je geen ontbijt dat op je wacht?" De CEO pakte Marcel's blazer en liep naar de twee toe.
"Wanneer is het feest? Ben ik uitgenodigd?" vroeg hij nieuwsgierig. Nicolas stopte zijn handen in zijn zakken en antwoordde de advocaat die de kamer uitliep, "Natuurlijk, M. Vader wil je graag weer begroeten. Het is maandag, volgende week."
"Maandag? Dat is over drie dagen. Waarom zo snel?"
Nicolas sloot de deur een beetje en gaf Marcel een teken dat hij al moest vertrekken, "Hij wil het seizoen goed beginnen." Daarna werd de kamer stil, gevolgd door het geluid van de deur die dichtging en Nicolas die zuchtte. Hij draaide zich om en zag dat de assistent weer aan de telefoon was, wat Nicolas irriteerde. Het ergerde hem dat Serene niets vroeg over WebBaze. Alsof het uitnodigen van dit bedrijf gewoon weer een andere zaak was. Nicolas kneep zijn ogen samen alsof hij iets zocht.
"Je kunt de telefoon neerleggen, Ochoa," sprak de CEO terwijl hij terug naar zijn stoel liep.
Serene keek op, zijn keel voelde droog aan. Hij wilde niets verkeerds zeggen. Zijn tante vertelde hem altijd dat zijn gevoel voor goed en kwaad vaak over het hoofd werd gezien en dat Serene meestal ongepast sprak. De bruine man schraapte zijn keel, "Mijn excuses, meneer."
"Ben je vrij deze zaterdag?" vroeg Nicolas zonder aarzeling.
Serene knikte en stond recht voor zijn baas terwijl zijn handen achter zijn rug gekruist waren, "Ja, meneer. Is er een evenement op die d-."
"Nu, wacht even," snoof Nicolas en onderbrak hem, "Laat me uitpraten. Je ging iets vragen wat ik al ging beantwoorden." Nicolas schudde zijn hoofd, "Ik wil een ontmoeting regelen met de CEO van het bedrijf Compskill."
"Wil u dat ik het regel, meneer?" vroeg Serene kalm. Nicolas keek op en de twee maakten oogcontact. Pas deze keer erkenden ze elkaars oogkleur en gelaatstrekken. Serene's sproeten die over zijn gezicht verspreid waren, waren een interessant gezicht voor Nicolas. Iets als een kunstproject, "Ja," antwoordde Nicolas, de hoek van zijn lippen krulde in een glimlach, "Regel het voor morgen. Precies om 10 uur."