Proloog
Haar POV:
Terwijl de Alpha me naar zijn suite leidt, glimlach ik. Een nieuwe glinstering van geluk in zijn ogen, een knappe glimlach op zijn gezicht. Hij tilt me op en plaatst me op het zachte bed. Hij hing meteen boven me. Zijn ogen waren gevuld met liefde, passie en zachtheid terwijl hij naar mijn gezicht keek.
"Ik weet niet wat ik heb gedaan om zo'n prachtig geschenk van de Godin te verdienen." zei hij. Ik glimlachte stralend naar hem en hij beantwoordde die glimlach. Hij bracht zijn gezicht dichterbij voor een kus, maar zijn glimlach verdween, vervangen door een pijnlijke grimas. Toen hij naar zijn buik keek, zag hij een zilveren dolk in mijn hand die door zijn buik sneed. Toen zijn verschrikte ogen naar mij keken, was mijn onschuldige, heldere glimlach verdwenen, vervangen door een koude, uitdrukkingsloze blik. Hij probeerde te spreken, maar mijn hand bewoog uit zichzelf, glijdend door zijn keel. Ik duwde hem van me af terwijl zijn slappe lichaam op het bed viel. Ik sta op en maak de met bloed bespatte dolk schoon aan zijn zwarte broek. Terwijl ik een sigaret aansteek, loop ik naar het balkon. De maan scheen fel vanavond, wat een prachtig gezicht om te zien. Ik neem een diepe teug van mijn sigaret en adem de rook uit. Ze zeiden dat ik gezegend was met schoonheid, een blik van mijn onschuldige ogen en een glimlach van mijn lippen konden een man op zijn knieën brengen. Wat een volstrekt zielig woord om iemand zo afschuwelijk te beschrijven. Hij dacht dat ik zijn metgezel was, maar wat een verrassing bleek dat te zijn. Metgezel, een woord van vier letters. Iets waar ik nooit een tweede gedachte aan heb gewijd. Ik ben niet voorbestemd om een zielsverwant te vinden. Ik heb mijn hele leven geleerd hoe ik moet doden, en zo ziet de Godin mij de eeuwigheid doorbrengen. Maar de dingen veranderden toen hij mijn leven binnenstapte.
Zijn POV:
Opgroeien, alles wat ik wist was training, etiquette, manieren, plichten, koninkrijk en metgezel. Metgezel, zielsverwant, iemand die voor mij is gecreëerd en voorbestemd. Iemand die mij zal vervullen. Een geschenk van de Godin zelf. Mijn moeder, de Koningin, vertelde me altijd hoe geweldig een metgezel was, en hoe geweldig het leven zou zijn met mijn metgezel. Als kind verlangde ik naar en fantaseerde ik over mijn metgezel. Maar naarmate ik ouder werd, was mijn prioriteit om mijn verantwoordelijkheden als Alpha te vervullen, om te veroveren wat rechtmatig van mij was, om de troon van mijn vader over te nemen. Mijn dagen waren gevuld met plichten, en mijn nachten waren gevuld met verlangen. Ik overwoog nooit te wachten op de ware toen er een eeuw was verstreken. Mij werd nooit het nectar van een vrouw ontzegd, maar de dingen veranderden toen zij mijn land binnenstapte!