Wapens
"Mijn hele leven ben ik nooit door een man aangeraakt. Ik ben schoon en kuis gebleven." – Ava Goodchild
De volgende dag werden we allemaal naar buiten gebracht.
We werden naar een enorme eetzaal geleid en moesten plaatsnemen volgens onze nummers. Omdat ik de laatste was, zat ik helemaal aan het uiteinde.
Heel onopvallend.
P-Piper!
Ik zocht haastig naar haar tussen de meisjes die zaten.
Ik zuchtte toen ik haar zag, wetende dat ze een nacht hier had overleefd.
Haar hoofd was echter naar beneden gericht, met haar blonde haar dat haar gezicht bedekte terwijl ze zachtjes kauwde.
"Goedemorgen, pionnen."
Ridder Lydia liep de kamer binnen terwijl ze dit zei.
Naast haar stond een vrouw, die ik vanwege haar aanwezigheid gisteren, vermoedde haar assistente te zijn.
"Normaal gesproken is het altijd een systematische overlevingsuitdaging om eten te krijgen. Maar om jullie welkom te heten, hebben we dit buffet speciaal voorbereid."
Zei ze verrassend.
"Dus eet naar hartenlust, want vandaag zou het laatste kunnen zijn dat je ervan geniet."
"Sterk, slim, tactvol, begeerlijk. Degene die een baby voor het beest baart, moet deze deugdzame kwaliteiten bezitten. Als we geluk hebben, hebben we een Koningin in deze groep."
"Of we wachten nog eens 200 jaar."
"Wat ik betwijfel, aangezien geen van ons dat als mens zal overleven."
Iedereen hapte naar adem hoe angstaanjagend dat klonk.
Wetende wat er in die tijd was gebeurd, was inderdaad beangstigend.
Plotseling vulden murmels de kamer.
Ik voelde de instabiliteit van het geheel, en even dacht ik dat de meisjes in opstand zouden komen.
"Stilte!"
Beval Lydia.
De eetzaal werd uiteindelijk stil. Iedereen keek naar Lydia en stopte met eten.
Emily kauwde echter nog steeds.
Ik, die direct naast haar zat, tikte haar onmiddellijk aan.
Ze gehoorzaamde, en daar was ik dankbaar voor.
"Ik ben nog niet klaar," voegde ze eraan toe.
Haar haar, een bruinachtige kleur, was netjes gevlochten tot halverwege haar rug. Er waren ook bloemenversieringen op haar hoofd, net als gisteren, die ze droeg als een kroon.
Haar jurk was nog steeds een paarse mantel met een cape aan de achterkant, versierd met gouden gravures bovenop.
Dit betekende dat haar kleding beperkt was.
Ik begon te twijfelen of zij wel de machtigste was vóór de Koning.
Ik hield ongeduldig de zomen van mijn jurk vast, me afvragend welk nieuws ze eigenlijk had.
"Er zou vanavond een feest zijn," zei ze.
Ik knipperde verward met mijn ogen, me afvragend wat we precies vierden.
"Een welkomstfeest naar de vrouwelijkheid." legde ze uit. "Meer een traditie die al eeuwenlang wordt gehouden."
"Elk van jullie zal prachtig gekleed zijn, in de hoop het beest te verleiden."
Ik voelde mijn hart bonzen in mijn borst.
Hoe zou het gaan?
Ik wist dat het echt lang geleden was dat ik Kapitein Caspian had gezien.
"We laten jullie nu om af te maken. Daarna beginnen we met het overlevingsspel."
Ik keek toe hoe een van de bewakers de deur voor haar opende en ze liep naar buiten.
Overlevingsspel?
Dat zette me echt aan het denken.
We waren allemaal verzameld op de locatie van het spel. Ik kneep mijn ogen samen, verrast over waar het werd gehouden.
In plaats van een misschien, competitieve omgeving, was het een eenvoudige en oud uitziende kamer.
"Lieve pionnen, welkom,"
We keken allemaal toe terwijl Lydia ons toesprak.
Direct voor ons lagen verschillende soorten jurken, sieraden, make-up en ornamenten.
Ik keek naar Emily, terwijl haar handen zich balden en haar neus opzette.
Ik hoopte dat ze niets zou zeggen...
En... Piper...
"Het spel van vandaag is vrij eenvoudig. Om je voor te bereiden op het banket van vanavond, zijn er schoonheidsproducten voor je neergezet,"
"Er zijn in totaal ongeveer 500 van jullie," verklaarde ze.
"Maar het is beperkt tot 100. In dit niveau zijn er weinig tot geen regels. Je mag iedereen in je pad uitschakelen om te krijgen wat je wilt,"
U-Uitschakelen?
Ik sperde mijn ogen wijd open bij haar uitspraak.
Was dit de reden waarom geen van de vorige meisjes terugkwamen?
"Als de bel gaat, is dat het signaal om te beginnen,"
"Punten worden toegevoegd aan de huizen van degenen die overleven. Deze punten bepalen wie vanavond op het Grote Bal verschijnt."
"Succes daarmee,"
Ze ademde uit en liep met opgeheven hoofd de deur uit, vol waardigheid.
Kippenvel verscheen op mijn huid.
De meisjes keken elkaar angstig aan.
Piper keek me angstig aan, maar ik gaf haar een geruststellende blik.
Ik wilde dat ze wist dat ik haar rug had.
Ik werd aangestoten. Tot mijn verbazing was het Emily.
"Beloven dat we elkaar beschermen?"
Zei ze, terwijl ze een hand uitstak.
Het was krankzinnig dat dit überhaupt gebeurde.
Maar ik wist dat je om te overleven, moest samenwerken.
"J-Ja,"
Mompelde ik.
Ik keek om me heen en schatte de ruimte in. Er waren een paar wapens bij de ingang.
"We moeten die eerst pakken,"
Zei ik tegen Emily en ze knikte. Ik wist dat sommige mensen eerst voor de producten zouden gaan.
De bel ging.
En ik had gelijk, want ze renden naar de producten.
"Kom op!"
Schreeuwde ik.
Ik rende meteen terug naar de ingang en greep haastig de wapens met Emily.
Ik wist een dolk te pakken terwijl Emily een sikkel kreeg.
"Laten we gaan!"
Zei ze.
We gingen meteen richting de weinige overgebleven schoonheidsproducten.
Ik pakte er een paar en zocht naar Piper.
Ik zag haar een kist openen met haar haarspeld.
Gelukkig! Ze overleefde het.
Maar toen naderde een meisje haar met een bijl, grommend.
"P-Piper,"
Probeerde ik te roepen, maar ze hoorde me niet eens.
Haastig nam ik een sprong van vertrouwen en richtte mijn dolk op haar.
Verassend genoeg ging het door haar nek.
En ze maakte gorgelende geluiden, terwijl ze op de grond viel en bloed uit haar keel stroomde.
"A-Ava, d-dank je,"
Zei ze, nadat ze doorhad wat er net was gebeurd.
"Heb je wat je nodig hebt?"
Emily rende naar me toe, vragend.
"Ja,"
"Dan laten we deze zieke plek verlaten,"
Zei ze.
Ik pakte Pipers hand dat moment.
"Laten we gaan, Piper,"
"M-Maar de k-kist, Ava..."
Ze liet haar stem afdwalen.
"Je pakt het als we binnen zijn,"
Antwoordde ik, terwijl ik haar meetrok.
Terwijl we naar buiten renden, duwde een stevig meisje recht voor Emily haar omver.
"Emily!!"
Schreeuwde ik.
Met Piper nog steeds in mijn handen, rende ik om haar te helpen.
Maar ik was verrast toen ze het stevige meisje weer neerduwde en haar sikkel door haar hoofd haalde.
Bloed spatte overal op haar.
Ik greep haastig haar handen, samen met die van Piper, terwijl we naar buiten renden.
...
A/n Jouw toevoeging en commentaar zijn belangrijk💯💯
Updateschema op Instag**m @ra_high_eels
Faceb**k pagina- R.A Higheels Books