Hoofdstuk 1
Sahil's POV
Mijn beste vriend, Samar, en ik waren onderweg naar het vliegveld om mijn zus Swati op te halen. Ze kwam terug uit Canada.
Mijn telefoon bleef maar rinkelen terwijl ik aan het rijden was. Ik zag het nummer en het was Damini... Waarom belde ze me ineens?? Ik zette de auto aan de kant en nam de telefoon op.
"Hallo!! Hoi Damini..."
"Hoi, Sahil..."
"Je belt me op dit uur, is alles in orde??"
"Ik wil gewoon dat je wat verstand in je broer praat..." zei ze.
"Rustig aan, schoonheid!! Haal diep adem... Wat heeft hij nu weer gedaan?"
"Hoe kan ik rustig blijven?? Hij rijdt door de hele stad." zei ze.
"Wat?? Is hij gek geworden?? Doe me een plezier, geef hem een flinke klap. Hoe kan hij zo roekeloos zijn?? Geef de telefoon aan hem alsjeblieft."
"Hier, praat met hem." Ze gaf haar telefoon aan hem.
"Hallo..." Ik hoorde Sagar's stem.
"Ben je gek geworden??" vroeg ik hem.
"Sahil, alsjeblieft, begin jij ook niet, man..."
"Beginnen?? Ik zal je een klap verkopen... Waag het niet om te rijden."
"Je weet dat ik heel goed kan rijden..." zei hij tegen me.
"Hou je mond... Geen discussie."
"Wat is het probleem... Ik ben niet eens gespannen nu??"
"Maar je bent verloren in je liefde... Net zoals een verliefde puppy."
"Hou je mond, Sahil..."
"Geen discussie... Of ik vertel het aan mama... Dan weet je het wel... Dan moet je haar aanpakken..."
"Niet eens aan denken..." zei hij met een angstige stem en ik lachte hardop. Ik weet dat mijn moeder hem gek zal maken met haar emotionele drama's.
"Dan waag het niet om te rijden... Of twee vrouwen gaan je hersens opeten als niets... Arme broer van mij, stel je voor. twee vrouwen die aan hem zeuren... Hé, ik ga Swati van het vliegveld ophalen. Doei... Blijf binnen je grenzen. Geef de telefoon aan haar." Hij zei doei en gaf de telefoon aan haar.
"Hallo?" zei Damini.
"Damini, hij zou nu niet meer tegenspreken... Ik ga Swati ophalen. Kun jij rijden?"
"Ja oké... Doei... Rij ook veilig. Tot later. Maak je geen zorgen, ik kan je broer door de stad rijden... Hij is in veilige handen." zei ze en ik glimlachte en zei doei.
"Ze zijn allebei zo schattig." zei Samar.
"Ja, en allebei eigenwijs. Maar ik denk dat Damini weet hoe ze Sagar moet aanpakken." We lachten allebei.
"Gewoon ontspannen... Chandigarh is een vrij veilige plek om te rijden."
"Ik weet het... Maar ik wilde geen risico nemen." zei ik. We kwamen aan bij het vliegveld en ik parkeerde de auto in de parkeergarage.
We gingen naar binnen en wachtten op haar... Ze is mijn Jaan... we zijn heel close. Ze is 4 jaar jonger dan ik.
Eindelijk zag ik haar aankomen...
Ze kwam naar me toe rennen en sprong letterlijk in mijn armen. Ze was net een kind. Ik omhelsde haar stevig.
Samar begroette haar heel lief en ze glimlachte naar hem en knikte. We verzamelden al haar bagage en gingen het vliegveld uit.
Ze bleef maar praten, vertelde over haar universiteit en vrienden. Ze studeert aan de McMaster University.
We kwamen thuis en mama omhelsde haar en werd emotioneel. Zoals gewoonlijk had ze ons favoriete eten klaargemaakt. Ik had nu echt honger en ik weet zeker dat Samar dat ook had. Hij was namelijk gek op lekker eten.
Ik plaag hem meestal dat mensen eten om te leven, maar hij leeft om te eten. Gekke foodie...
Papa was in de VS om zijn vriend te helpen. Dus mama en Swati zouden met ons mee naar Chandigarh gaan.
Mama bleef Swati vertellen hoe Sagar een meisje voor zichzelf had gevonden en nu zouden mama en Swati haar morgen ontmoeten. Mama was heel enthousiast om haar toekomstige schoondochter te ontmoeten. Ze vroeg ons naar Damini en Samar zei dat ze heel mooi, intelligent en lief was. Ik vertelde mama dat Samar als haar broer is.
Ik vroeg Samar om bij ons te blijven. We moesten enkele plannen indienen voor de goedkeuring van onze woonwijk die we in Chandigarh aan het maken waren.
Hij accepteerde het aanbod en ik wees hem de logeerkamer en ging naar mijn eigen kamer om te slapen, want we waren erg moe.
Ik keek op mijn telefoon, er waren vier gemiste oproepen van Raima. Ze was een heel mooie, sexy en slimme meid. We waren een paar keer samen uitgegaan. Ik vond het heerlijk om tijd met haar door te brengen. Maar nu begon ze een beetje aanhankelijk te worden.
Ik belde haar, "Hallo... Sahil..." zei ze op een heel verleidelijke toon.
"Hoi! Ik zag net dat je had gebeld. Wat is er aan de hand?"
"Kan ik je niet zomaar bellen? Ik miste je heel erg..."
"Raima, ik ben in Delhi... Ik heb bijna de hele dag gereisd... Ik ben echt heel moe. Als het niet belangrijk is, kunnen we dan later praten?"
"Zeker... Maar heb je mij gemist?"
"Nou, nee... Ik had niet veel tijd." zei ik, hoewel het zelfs voor mij een beetje bot klonk.
"Maar ik miste jou... Wanneer kom je terug? Ik zou graag wat tijd alleen met jou doorbrengen... Gewoon wij tweeën... Je weet wat ik bedoel, toch?"
"Hmm... Oké, doei. Ik ben heel slaperig... We praten later." zei ik en hing op. Ze irriteerde me.
Ik geloofde nooit in liefde of serieuze relaties. Mijn tweelingbroer Sagar was al 11 jaar verliefd op Damini en hij was zo gek op haar dat hij nooit naar een ander meisje keek.
Maar hij had veel geleden... Ik had hem zien lijden. Ik moet minstens 200 meisjes hebben gedate, maar ik heb dat stomme ding genaamd liefde nooit gevoeld.
Ik was een vrije vogel en ik was van plan dat zo te houden. Ik geloofde alleen in flirten, daten en onenightstands. Ik was niet van plan om snel te settelen.
Wat de situatie ook zou zijn, ik weet zeker dat ik eruit zou komen. Ik kwam uit zo'n situatie met de hulp van mijn beste vriend Samar, die advocaat was.
Mijn vader had me in een heel moeilijke situatie gebracht, maar gelukkig vond ik de oplossing. Niemand zou me ooit kunnen binden. Ik dacht aan al dat en viel in slaap.
Ik ging aan het werk, maar ze hadden nog een paar certificaten en een ander document nodig. Het zou minstens nog twee dagen duren.
Maar mijn moeder was heel enthousiast om Damini te ontmoeten. Dus vroeg ik Samar om hen naar Chandigarh te brengen en alle certificaten en documenten te faxen.
Mama en Swati gingen met hem mee. Ik wilde niet naar huis gaan omdat er niemand was, dus belde ik Sujoy en een andere vriend om naar een nieuwe club te gaan.
We hadden veel plezier, eindeloos flirten, dansen en een beetje drinken. Ik kwam heel laat thuis. Ik ontmoette een van de meisjes die ik ooit had gedate. Dus ze klampte zich aan me vast. We hadden een heel fijne tijd samen.
Samar faxte de volgende dag alle documenten en ik diende ze allemaal in en voltooide nog wat meer kantoorwerk en ging toen naar Chandigarh omdat Sagar de volgende dag zijn roka zou hebben.
Ik kwam aan bij het gastenverblijf, ik zag Sagar en omhelsde hem. Ik was blij hem na al die dagen weer te zien. Hij omhelsde me ook stevig. We waren heel close, want we waren tweelingen.
"Waar zijn mama en Swati?" vroeg ik.
"In de kamer naast die van Damini."
"Dus je bent klaar om te trouwen, broer..." plaagde ik hem.
"Nou ja... natuurlijk... En jij? Wat denk jij van trouwen? Iedereen moet zich op een gegeven moment settelen..." vroeg hij me.
Ik? Hij weet wat ik hiervan vind... waarom vroeg hij het überhaupt?
"Oh, alsjeblieft, laat mij erbuiten... Ik wil leven als een vrije vogel..."
"Hmmm... Maar..."
"Geen maar... Jij concentreert je op je bruiloft... Ik ben zo gelukkig. Ik ga mama en Swati ontmoeten. Ik heb niet veel tijd met Swati doorgebracht sinds ze terug is in India." zei ik en ging naar mama's kamer.