Hoofdstuk één - De bruiloft
Viola POV
Ik sta voor de spiegel en staar naar mezelf. Vandaag is mijn trouwdag. Vandaag is de eerste dag in mijn leven dat ik het kasteel van mijn ouders zal verlaten. Mijn jurk is ivoorkleurig met gouden versieringen. Hij sluit perfect aan op mijn rondingen. Mijn ebbenhouten haar is opgestoken met gouden haarspelden, waardoor mijn lange, slanke nek goed zichtbaar is. Ik had niet veel tijd meer, want de dienstmeiden drongen er snel op aan dat ik naar buiten ging. Ik liep naar de troonzaal waar hij zou wachten. Hij, een man bekend om zijn meedogenloze karakter als generaal van het noordelijke leger, een man die deels draak is met rode hoorns die uit zijn hoofd steken, een man van wie wordt gezegd dat hij deels duivel is. Ik had geen enkele wens om met zo'n man te trouwen. Sterker nog, ik had geen enkele wens om met welke man dan ook te trouwen. Het kon me niet schelen dat hij tot koning gekroond zou worden zodra zijn vader zou overlijden. Titels, rijkdom en macht interesseerden me niet. Ik verlangde naar vrijheid om te reizen, mezelf te zijn zonder regels en me niet druk te maken over wat de samenleving te zeggen heeft. Terwijl ik naar de troonzaal liep, dacht ik aan hoeveel ik deze jurk haatte. Hoeveel ik het haatte om überhaupt een jurk te dragen. Ik wilde een broek dragen, maar de samenleving zei dat dit niet kon. Er waren zoveel dingen die ik wilde doen, maar aangezien ik een prinses was die op het punt stond met een prins te trouwen, kon ik dat niet. De deur van de troonzaal ging open en daar stond hij. Hij was gekleed in wit met rode versieringen. Zijn lange haar was zilver met een vleugje blauw. Hij was behoorlijk knap. Zijn gelaatstrekken waren scherp en uitgesproken, zijn lichaam groot en gespierd, en hij was langer dan wie dan ook in de kamer. Zodra ik naar hem keek, was het moeilijk om weg te kijken. Ik voelde een vreemde magnetische aantrekkingskracht terwijl ik dichter naar hem toe liep. Ik vroeg me af of hij het ook voelde.
De ceremonie was vrij kort en toen bleef ik alleen met hem achter. Ik stond daar en staarde in zijn ogen. Hij verbrak eindelijk de stilte. "Kom, ik laat je onze slaapkamer zien. Ik geloof dat je spullen van je kasteel ergens vanmiddag zullen aankomen. Ik kan een rondleiding door mijn kasteel regelen als je dat wilt. Helaas zal ik te druk zijn om mee te gaan. Je kunt overal op het kasteelterrein gaan behalve mijn studeerkamer en je mag het terrein niet verlaten." Lucian sprak streng.
Toen we de slaapkamer bereikten, hield hij de deur voor me open. De kamer was spaarzaam ingericht met vier grote kisten en twee grote kasten. Een kleine zithoek met een chaise sofa en een loungegedeelte bevonden zich voor een balkon. Een groot hemelbed stond tegen het midden van een muur. Ik realiseerde me plotseling dat van mij verwacht werd dat ik zou slapen met deze man die deels duivel was! Het idee was walgelijk!
"We zullen in dezelfde kamer en in hetzelfde bed slapen, maar ik zal mezelf niet aan je opdringen. Ik verwacht dat je 's avonds bij het diner en bij alle evenementen aanwezig bent. De rest van de dag is voor jou. Ik ontbijt 's ochtends alleen in mijn studeerkamer. Ik moet nu weg." zei Lucian kil.
Ik draaide mijn hoofd toen hij de kamer uit liep. Hij was zeker een man van weinig woorden. Ik begon rond te kijken in de kamer, hopend een manier te vinden om te ontsnappen. Er was een groot balkon met uitzicht op een tuin. Buiten het balkon stond een hoge eik met grote takken die tegen de buitenkant van het balkon aan schuurden. De tuin lag naast de gracht die om het kasteel liep en dus was de omheining naast de gracht laag vergeleken met de omheining rond de voorpoorten. Ik begon snel een plan te vormen om te ontsnappen.
Ik staarde naar buiten door het raam terwijl ik mijn ontsnappingsplan vormde voor morgenvroeg, net na het ontbijt, wanneer de mensen hun dag beginnen. Ik werd uit mijn dagdromen gehaald door een klop op de deur. Een jonge meid stond daar om mij rond te leiden in het kasteel en de kasteeltuinen. Viola wist dat een rondleiding kon helpen bij haar ontsnappingsplannen, dus begroette ze de meid enthousiast, "Hoi, ik ben Prinses Viola. Wat is jouw naam?"
"Ik ben Argenta. Een van de dienstmeisjes en ik ben blij je rond te mogen leiden. Prins Lucian heeft mij aangewezen als jouw persoonlijke meid, dus ik zal je elke ochtend helpen klaarmaken, je baden laten vollopen en je met al je andere behoeften bijstaan. Het kasteel bestaat uit zeven verdiepingen. De begane grond is de balzaal, bibliotheek, troonzaal, verschillende eetkamers van verschillende groottes, diverse vergaderzalen, de keuken, de wasruimte en de kamers van de bedienden. De volgende vijf verdiepingen zijn voor de vijf prinsen. Elke prins heeft zijn eigen verdieping. De zevende verdieping is voor de koning. Elke prins heeft een slaapkamer, een studeerkamer, een privébibliotheek, verschillende gastenkamers en een prachtige kas op hun verdieping."
Ik werd steeds meer geïnteresseerd in Lucians privébibliotheek en wilde die meteen zien. "Wat voor boeken had hij? Hield hij van poëzie? Wat dacht je van moderne fictie? Of was hij meer geïnteresseerd in historische documentaires?" vroeg ik aan Argenta.
Argenta giechelde terwijl ze me naar de privébibliotheek leidde. Toen ze de deuren opende, slaakte ik een kreet van verrukking bij het zien van de grote selectie moderne en verouderde drukken van bijna elk denkbaar genre. De kamer was enorm om zoveel boekenplanken te kunnen bevatten en de planken reikten helemaal tot aan het plafond. Er was een koperen trap zodat iemand bij de boeken op de hogere planken kon komen. In het midden van de kamer stonden leren banken en tussen de boekenplanken door stonden nog meer leren stoelen.
Ik werd meteen verdrietig omdat ik door mijn ontsnappingsplannen niet zoveel tijd hier zou kunnen doorbrengen als ik zou willen. Ik had elk boek in de bibliotheek van mijn ouders gelezen en droomde alleen maar van een bibliotheek die zo groot was als deze. Ik hield ervan om fictie voor plezier te lezen, poëzie om zijn schoonheid, en om mezelf te onderwijzen over geschiedenis. Er was niet veel waar ik niet graag over las. Een tijdje stond ik gewoon in de bibliotheek in verwondering.
De volgende halte van de rondleiding was Lucians kas, die ik absoluut adembenemend vond. "Het is prachtig! Er zijn zoveel planten en bloemen waarvan ik niet eens weet wat het zijn." Ik kon mezelf voorstellen met een boek aan een van de vele tafels, nippend aan een kopje thee en genietend van de schoonheid om me heen.
Agenta glimlachte. "Ja. Prins Lucian heeft nogal exotische planten en bloemen. Hij neemt er enkele mee terug van zijn reizen."
"Oh, hij reist?" Ik spitste mijn oren, want reizen is een van mijn belangrijkste plannen zodra ik uit het kasteel ontsnap.
"Ja. Hij reist met het Noordelijke Leger als hun Generaal en er wordt gefluisterd dat hij lange vluchten maakt in zijn drakenvorm om verre landen te zien wanneer hij zich melancholisch voelt," geeft Agenta toe.
"Vertel me, kan iemand op hem rijden terwijl hij in zijn drakenvorm is?" vraag ik verlegen.
"Zogenaamd kan alleen hun ware partner op hun draak rijden en alleen hun draak zal weten wie die persoon is. Zullen we verder gaan met de rondleiding? Laten we naar de eerste verdieping gaan en ik kan je de tuinen laten zien die langs de grachten lopen. De buitenkant van het kasteel is omringd door tuinen. De tuinen worden omringd door een gracht die vervolgens wordt omringd door een hek. Twee van de tuinen aan de oost- en westkant van het kasteel hebben grote vijvers erin. We moeten ze eerst bezoeken." Agenta glimlacht terwijl ze de prinses uit de kas begeleidt.
De tuinen waren werkelijk prachtig en de vijvers waren niets minder dan adembenemend. Nadat de rondleiding was afgelopen, vulde Agenta een bad met tea tree olie en rozenblaadjes en legde vervolgens een jurk voor me klaar om naar het diner te dragen. De jurk was diepblauw met gouden versieringen en accentueerde elke bocht perfect. Agenta borstelde toen mijn haar en maakte het vast met een gouden en saffieren haarspeld. Ze maakte de look af met wat lichte blush op mijn wangen en wat rozenkleur op mijn lippen. Ik zag er absoluut verbluffend uit. Agenta bracht me naar de eetzaal. "Aangezien er geen gasten zijn uitgenodigd en er geen vermaak is, wordt vanavond de kleine eetzaal gebruikt. Ik zal een van de bedienden zijn. Na de maaltijd neem ik afscheid voor de nacht en zie ik je morgenochtend weer. De prins ontbijt meestal in zijn studeerkamer. Ik zal uitzoeken of dat verandert nu jij hier bent," fluisterde Agenta buiten de eetzaal voordat ze de deur voor me opende.
Toen ik de eetzaal binnenkwam, stonden zes mannen op. Ik voelde opnieuw die vreemde magnetische aantrekkingskracht naar Prins Lucian. De oude en zwakke koning bleef zitten. Hij hief zijn hand en begroette me. "Mijn lieve kind, Prinses Viola, welkom in onze familie. Ik hoop dat je je accommodatie naar wens hebt gevonden. Maak kennis met mijn zonen. Je echtgenoot Prins Lucian, Prins Ambrose, Prins Cyprian, Prins Wolf, en Prins Quentin." Elke prins boog zijn hoofd toen hun naam werd genoemd en ik boog terug. Prins Lucian schoof een stoel naar achteren zodat ik kon gaan zitten en het diner werd opgediend.
"Heb je het kasteel al verkend, prinses?" vroeg Prins Quentin.
"Ja, dat heb ik vanmiddag gedaan. Ik was onder de indruk van Prins Lucians enorme bibliotheekcollectie en prachtige kas. Ik genoot ook van de tuinen buiten het kasteel, vooral van de twee vijvers aan weerszijden van het kasteel," antwoordde ik eerlijk glimlachend.
"Hmmm, ik vraag me af wat ze nog meer zal vinden dat zo groot is?" fluisterde Quentin. Een ronde van gegniffel volgde.
"Kun je alsjeblieft respecteren dat er een dame aanwezig is? Je weet toch hoe je je moet gedragen in het bijzijn van een dame?" reageerde Lucian scherp, zijn ogen plotseling donkerder wordend.
Na Lucians reactie bleef het gesprek tijdens het diner vrij stil. Toen de koning klaar was met eten, stopte iedereen en hielp Lucian Viola uit haar stoel om terug naar hun verdieping te lopen. "Ik ben blij dat je de bibliotheek en de kas leuk vond. Dat zijn mijn twee favoriete toevluchtsoorden," gaf Lucian zachtjes toe terwijl hij de slaapkamerdeur voor Viola openhield.
"Waar reis je naartoe om de exotische planten te vinden?" vroeg ik terwijl ik toekeek hoe Lucian zijn shirt uittrok. Ik likte mijn lippen bij het zien van zijn gespierde lichaam. Hij was zeker prettig om naar te kijken.
"Nou, wat exotische plaatsen betreft, ik ben zo ver geweest als India, het Verre Oosten en Egypte. Ben je ooit aan zee geweest?" Lucian glimlachte bij haar interesse.
"Nee. Dit is de eerste keer dat ik überhaupt het kasteel van mijn ouders heb verlaten," antwoordde ik, me een beetje ongecultiveerd voelend. "En de boeken? Je hebt zo'n grote variëteit. Heb je ze allemaal gelezen? Waar heb je ze vandaan?" probeerde ik het onderwerp te veranderen.
"Ofwel tijdens mijn reizen als generaal of tijdens mijn andere reizen. Ik heb de meeste, zo niet alle, gelezen. Je bent ineens nogal spraakzaam. Dat vind ik leuk," glimlachte Lucian terwijl hij me licht zag blozen. Ik draaide me snel om en rende naar de badkamer om mijn nachtjapon aan te trekken. Lucian schudde zijn hoofd en kroop in bed.
Ik sloop de badkamer uit en gleed in bed, hopend Lucian niet te storen terwijl ik mentaal mijn ontsnappingsplan voor morgenochtend doornam. Agenta had gezegd dat de wachters bij de wachttoren om 9 uur 's ochtends van wacht wisselen. Ze wist dit omdat ze een oogje had op een van de wachters. Dat was het moment waarop ik van plan was te ontsnappen. Tijdens de wisseling van de wacht zou ik de boom afklimmen, door de tuin sluipen, de gracht doorwaden, over het hek klimmen en dan de vrijheid bereiken. Natuurlijk betekende vrijheid door het bos lopen, niet alleen naar de volgende stad, maar helemaal naar het Gouden Rijk. Langzaam viel ik in slaap, dromend van vrijheid en het maken van mijn eigen keuzes in het leven.
A/N Laat me alsjeblieft een reactie achter en laat me weten of je het verhaal of het hoofdstuk leuk vindt. Ik hou van alle feedback, zowel kritisch als complimenteus. Bekijk ook mijn andere boek Prins Justus en de Schurk. Je kunt ook naar mijn Facebook-pagina gaan voor hoofdstukupdates en updates over nieuwe projecten. https://www.facebook.com/Sammi-From-Anystories-1020524119915