Hoofdstuk 6: Nieuw leven
Ik zal altijd je monsters verjagen. – Knuckles tegen Taz na een nachtmerrie
Twee dagen na de aanval pakte Brute haar kamer in het clubhuis in en ontmoette Taz in een klein huurhuisje. Het was aan de andere kant van de provincie, maar dichter bij haar sportschool. Het jaren 70 ranch-stijl huis was volledig gemeubileerd en de andere twee kamers werden verhuurd door studenten.
De eerste nachten waren zwaar. Knuckles kwam uiteindelijk en bleef een paar weken. Taz werd schreeuwend wakker, terwijl ze haar verkrachting opnieuw beleefde.
En de moorden op haar ouders.
Met tegenzin begon ze aan therapie en ging uiteindelijk terug naar de sportschool. Het duurde een paar maanden voordat ze weer de ring in kon. Maar toen ging ze weer vechten met een wraakzucht en vastberadenheid.
Ze richtte zich op haar gevechten en stopte met school. Het plan was geweest om de club te helpen. Nu vreesde ze het moederhuis. Omdat ze zichzelf niet kon dwingen om de club binnen te gaan, distantieerde ze zich volledig.
Taz wist dat de club afstand had genomen van de drugs en wapens vanwege het bloedbad dat haar familie had gedood. Ze hield van de club en alle jongens die deel uitmaakten van haar jeugd. Het trauma was te veel voor haar om te verwerken. Ze had ruimte nodig om te ademen en tijd om te genezen.
De nachtmerries vervaagden langzaam. Haar leven werd weer normaal. Niet hetzelfde. Maar het had een routine en een gevoel van normaliteit.
Ze was er vrij zeker van dat Brute en Knuckles een deel van haar rekeningen betaalden, maar ze vroeg er nooit naar. Ze hadden haar allebei verteld dat ze zich schuldig voelden. Haar woede jegens de club in het begin verdween langzaam. Net als haar angst.
Ze kreeg een baan als serveerster in een lesbische bar. Ze had de houding en het postuur om de perfecte pot persona neer te zetten. Taz werd snel een favoriet, niet alleen bij de klanten, maar ook bij het personeel. De uitsmijters maakten zich nooit zorgen om haar. Als ze een probleem had, zocht ze gewoon naar de hoofd-uitsmijter, Trevor. Een paar gebaren tussen hen en ze wisten meteen wat er aan de hand was. Een subtiele knik en zij zou het probleem oplossen.
Het ging ook goed met haar gevechten. Prijzen waren meer een ego-boost en opscheprechten. Maar ze klom op in de rangen en maakte zelfs deel uit van een paar semi-prof gevechten. De prijzen waren niet veel beter, maar de opscheprechten wel.
Alles was weer op de rails. Brute, Knuckles en zij zouden samenkomen wanneer ze konden. Ze wist dat haar neef naar een ander chapter was verhuisd voor een baan en dat ze hem daar druk hielden.
Na een tijdje miste ze het clubhuis. Het lawaai, de broeders, de activiteiten en zelfs de oude dames en clubhoeren. Maar de gedachte om terug te gaan naar het moederclubhuis, bezorgde haar een paniekaanval. Misschien zou ze het over een jaar of zo weer proberen.
Na haar tweede zomer daar, verzamelde de eigenaar het barpersoneel en vertelde hen dat de bar was verkocht. Sinds de dood van hun dochter hadden ze niet meer dezelfde drijfveer om daar te blijven; maar ze wilden ook niet de enige veilige plek in meerdere provincies sluiten. Het was verkocht aan een lokale groep en zij zouden die avond beginnen met de overname.
Taz grijnsde toen ze de MC-jongens zag. Ze herkende enkele gezichten, maar de meeste kon ze geen naam geven. Voor het grootste deel negeerde ze hen en zij zagen haar alleen als een andere serveerster.
Dat vond ze prima.