Hoofdstuk drie
Haar handpalmen waren bezweet. Ze trilde bij de gedachte aan de mogelijke uitkomsten. Ze hield haar ogen strak op het raam gericht.
"Geen tranen, we gaan winkelen. Je gehoorzaamt me als je je vrienden levend wilt zien," dreigde hij, terwijl hij haar zijn zakdoek aanbood.
'Heeft hij me ontvoerd om me weer te hebben?'
"Vergeet gisteravond. Ik ben niet rijk. Je zou iemand anders moeten vinden. Ik ben niet jouw type," zei ze, terwijl ze de zakdoek van hem aannam.
Hij kwam dichterbij haar, "Ik geloof niet in types. Ik heb genoeg geld voor ons beiden," zei hij boos, als een waarschuwing voor haar om haar mond te houden en hem te gehoorzamen. Ze slikte moeizaam met haar droge keel.
"Water," vroeg ze aarzelend.
'Ik ben echt een idioot. Hij bedreigt me en ik vraag om water!'
Zijn man gaf hem een klein flesje water dat hij aan haar gaf. Ze probeerde de dop los te draaien. Het was verzegeld en ze kon het niet openen uit angst. Hij draaide de dop er in een seconde af.
Ze vermeed oogcontact terwijl ze het van hem aannam. Ze bracht het naar haar lippen en nam een paar grote slokken.
Zijn auto stopte bij het beste en duurste winkelcentrum van de stad. Isha winkelde hier met haar moeder. Hij stapte uit de auto. Hij vroeg haar niet om mee te komen. Ze was opgelucht, want ze wilde niet dat iemand haar in zijn overhemd zou zien en rare ideeën zou krijgen.
Ze was verbaasd toen ze hem na een paar minuten terug zag lopen naar zijn auto. Hij kwam terug met verschillende boodschappentassen. Ze trok aan de zoom van het overhemd om haar dijen te bedekken.
"Je ziet er sexy uit in mijn overhemd," zei hij hees, terwijl hij instapte.
Ze wilde haar mond open doen, maar hield wijselijk haar mond. Ze waren terug in hetzelfde landhuis van waaruit ze deze ochtend was weggelopen. Hij pakte haar hand en nam haar mee naar buiten. Zijn man drukte op de knop van de lift. De lift pingde en de deuren gingen open. Hij legde zijn hand op haar onderrug. Ze schrok. Hij liet haar niet van hem weggaan. Ze keek naar de knoppen. De lift zou stoppen op de vierde verdieping.
Heeft hij geen familie? Vroeg ze zichzelf af.
'Ik ben geadopteerd. Ik geloof het niet. Ze zouden me helpen. Ze zouden geen moeite doen om me vrij te laten,' dacht ze.
Het leek alsof ze was gaan winkelen met haar vriend en zijn lijfwachten beschermden hen.
'Iemand vroeg me. Hé! Ik ben hier tegen mijn wil.'
Ze herinnerde zich dat ze deze hal door was gerend eerder deze ochtend. Ze keek naar hem. Hij had een zwarte jurk voor haar uitgekozen.
"Neem een douche en trek het aan," zei hij, terwijl hij het in haar handen duwde.
"Ik draag dit soort niet," zei ze, terwijl ze het bekeek.
"Waarom niet? Je hebt een prachtig lichaam. Je buik is zo klein," zei hij, terwijl hij zijn hand op haar buik legde. Onmiddellijk stapte ze achteruit en botste tegen zijn lijfwacht aan. Hij gaf hem een intense blik. Ze mocht door niemand anders aangeraakt worden. De jurk gleed uit haar handen. Maar zijn man raapte het op. Hij pakte het en gooide het weg. Hij pakte de nieuwe jurk en trok haar stevig naar zich toe, met zijn hand op haar rug. Ze wist nu één ding. Als ze een jurk die hij had uitgekozen niet leuk vond, hoefde ze hem alleen maar uit haar handen te laten glijden.
"Jouw 'nee' maakt me hongerig naar je lichaam. Ga je het zelf doen of wil je onze tweede keer nu meteen in de badkamer hebben?" zei hij hees.
Ze trilde en rende naar de deur. Ze rommelde met de deurknop. Zijn hand greep de knop van achter haar en opende het. Ze stapte zijn kamer in, maar hij trok haar terug naar zijn harde borst.
"Geen tranen," fluisterde hij en liet haar los.
Ze rende naar binnen en sloot de deur. Stille tranen rolden over haar huid. Ze veegde ze weg met beide handen. Ze douchte snel met koud water om hem van zich af te wassen, wat haar onmogelijk leek.
'Er kunnen camera's zijn. Wat heeft het voor zin? Hij heeft me al,' dacht ze.
Haar dagelijks gebruikte spullen waren tussen zijn spullen terechtgekomen. Hoe kon hij in zo'n korte tijd zoveel over haar weten? Ze was verbaasd en staarde er met een geschokte blik en een diepe frons naar.
Ze kon hun leven niet in gevaar brengen, want ze hadden veel voor haar gedaan. Ze keek naar beneden, naar haar kleding. Hoge taille jeans bedekten grotendeels haar buik, maar toonden nog steeds haar middenrif. Ze voelde zich ongemakkelijk. Het topje was kort, maar bedekte haar volledig. De kleine bandjes klemden strak om haar huid. Er werd op de deur geklopt.
Ze opende de deur. Ze sloeg haar arm om haar blote huid. Hij keek naar haar. Hij pakte haar pols en trok die weg. Hij glimlachte en deed een stap naar voren.
"Schattig, je bent altijd mooi," glimlachte hij, "Kom." Hij trok haar met zich mee.
Wat bedoelde hij met altijd? Ze kende hem niet. Ze protesteerde en trok haar hand uit zijn stevige greep. Hij trok haar toch mee en ze werd met hem meegesleurd. Hij plukte een gele jas en gaf die aan haar. Ze trok hem meteen aan. Ze ging naar de knopen, maar hij hield beide handen vast.
"Lach voor de camera," zei hij.
"Wat bedoel je?" Ze was geschokt.
"Lach," siste hij tussen zijn tanden door. Hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar tegen zijn borst. Ze was dankbaar voor de jas. Zijn grote hand raakte haar blote huid. Ze was bang om zo dicht bij een vreemde en gevaarlijk persoon als hij te zijn. Ze keek recht naar zijn man. De man klikte.
"Ik vroeg je om naar de camera te kijken, niet naar hem," zei hij kil.
Ze keek hem met open mond aan. Het gerinkel van een telefoon brak haar concentratie op hem.
"Sir," zei zijn man, terwijl hij hem zijn telefoon gaf.
"Hallo," zei hij, terwijl hij de oproep beantwoordde. Hiermee bevrijdde hij haar uit zijn greep. Maar hij hield haar hand vast zonder een woord te zeggen. Hij nam haar mee. Zijn telefoon was aan zijn oor. Hij stapte weer in zijn auto. De auto stopte bij een andere dure winkel in de stad. Hij liep het winkelcentrum binnen zonder om te kijken. Hij hield haar hand stevig vast, alsof ze net getrouwd waren en moeilijk van elkaar te scheiden waren. Zijn man opende de deur van de schoonheidssalon.
Waarom heeft hij me hierheen gebracht? dacht ze gefrustreerd.
De receptioniste keek haar aan en glimlachte. Ze glimlachte nerveus terug, omdat ze niet wilde dat hij tegen haar zou schreeuwen. Ze kon haar tranen dan niet langer bedwingen, die op het punt stonden uit te barsten. Ze wachtte tot hij het telefoongesprek beëindigde. Hij stopte bij de receptioniste. Haar rug raakte de achterkant van de tafel, waar zijn ene hand op rustte. Hij stond twee stappen van haar vandaan. Ze staarde naar zijn hand. Hij bewoog één vinger en zijn man kwam snel. De man gaf een kaart aan de receptioniste.
"Ja, deze kant op, mevrouw," zei ze.
Hij pakte haar pols weer vast en liep door de glazen deur. De schoonheidsspecialiste boog haar hoofd. Alsof hij een koning was en hen regeerde, hoewel hij eruitzag als een godheid. Iedereen boog hun hoofd de hele weg door dit winkelcentrum.
"Ik zal er zijn," zei hij en beëindigde het gesprek.
Hij staarde naar haar. Zijn lippen waren in een rechte lijn. "Geen enkel woord tegen iemand," bedreigde hij haar.
"Waarom doe je dit? Als je me ontvoert, waarom dit? Ben je...?" Hij legde zijn vinger op haar lippen.
"Je zou dan niet hier met mij moeten staan," fronste hij, "Wees een braaf meisje. Het is voor je eigen bestwil en voor je verwende zus en domme vriend."
'Hoe weet hij wie mijn vriend en zus zijn? Hebben Ana en Isha hem informatie gegeven? Nee! Dat kunnen ze niet.'
Ze perste haar lippen op elkaar en keek hem aan.
"Ze zijn niet verwend en dom," fluisterde ze.
Hij keek haar strak aan, maar zei niets. Hij liet zijn ene man bij haar achter. Hij liep door de spiegeldeur waar ze doorheen waren gekomen. Hij keek niet meer naar haar om. Ze staarde naar zijn rug terwijl hij de plek verliet.