Hoofdstuk twee
Sloan
Sloan trok zijn jas recht, terwijl hij zijn kraag en manchetten aanpaste en mentaal zijn schema voor de dag doorliep.
"Ochtendliefde - afgevinkt."
Hij wierp een blik op de tevreden blonde die verstrikt lag in zijn lakens via de spiegel.
"Meubelbezorging voor de Den en mijn kantoor - bezig."
Hij plande om ze te controleren voordat hij vertrok voor zijn vergaderingen met omliggende roedels en clans in de omgeving.
Hij was nu acht maanden Pack Alpha, sinds zijn vader op zestigjarige leeftijd met pensioen ging. Nu was hij verantwoordelijk voor het beheren van de grootste en rijkste multi-soorten roedel in de regio van Amsterdam.
Recentelijk had echter een bende van zwervers zich verenigd en ze terroriseerden zowel shifters als mensen. Ze lieten een spoor van verminkte en vermoorde lichamen achter langs de kustlijn, waarbij ze verschillende roedel- en clangebieden doorkruisten.
Hij bekeek zijn uiterlijk nog een keer. Zijn spieren spanden onder zijn strakke witte overhemd, dat afstak tegen zijn gebruinde karamelkleurige huid, en zijn broek was perfect op maat gemaakt voor zijn gespierde lijf. Hij keek naar zijn golvende, zwarte haar dat in een man bun was gebonden voordat hij met zijn handen door zijn netjes getrimde baard streek.
“Ik verlies duidelijk mijn touch als je al opstaat en aangekleed bent.” De blonde spinde terwijl ze haar handen om zijn middel sloeg en hem tussen de schouderbladen kuste.
“Geloof me, Elizabeth... Ik ben meer dan in staat om terug in bed te kruipen met jou, maar ik heb roedeltaken en werk die de hele dag mijn aandacht vragen.” Sloan antwoordde. Haar zachte strelingen die hem een uur geleden nog zouden hebben opgewonden, leken hem nu plotseling tegen te staan. Zelfs zijn wolvengeest gromde onverwachts van afkeer bij haar aanraking.
“Hoe zit het met iets om aan me te denken tot vanavond?” Ze zei, terwijl ze om hem heen liep om haar naakte lichaam te tonen. Hij moest zijn gezichtsuitdrukkingen onder controle houden en zijn kokhalsreflex bedwingen.
“Sorry, maar ochtendliefde was meer dan genoeg,” zei Sloan. Hij moest zichzelf uit haar aanwezigheid verwijderen; hij worstelde om de afkeer van zijn lichaam voor haar seksuele avances onder controle te houden.
"Wat is er aan de hand? Elizabeth is al anderhalf jaar mijn meisje en ik heb me nooit zo gevoeld." Dacht hij, terwijl hij voorzichtig haar handen van zijn lichaam verwijderde.
“Sloan!” Zijn broer - Tristan - riep terwijl hij Sloan’s slaapkamer binnenstormde. “Gallagher is hier. Pa houdt toezicht op de bezorging en installatie. Onze eerste clanvergadering is over dertig minuten aan de noordkant van de stad...”
Tristan las voor van zijn tablet. Hij keek op en zag Elizabeth proberen haar naakte lichaam achter Sloan te verbergen.
“Oh, hey Liz...” Hij haalde zijn schouders op, pakte haar weggegooide jurk op en gooide die ruw naar haar toe. Sloan onderdrukte een lachje toen de jurk haar in het gezicht raakte.
“Hoe dan ook, de Panther clan werd gisteravond aangevallen, drie doden, evenals een eenzame joggende mens. De Raad van Ouderen maakt zich zorgen; dus hebben ze hun vergadering naar 11 uur verplaatst.”
"Shit!" snauwde Sloan. "Het wordt een lange dag... laat me eerst even bij Gallagher kijken en dan kunnen we gaan. Umm, Elizabeth, ik weet niet zeker of het later lukt." Of ooit. Hij riep over zijn schouder terwijl hij zijn colbert greep en de kamer verliet.
"Wat was dat nou weer?" lachte Tristan terwijl hij naar Sloan toe rende. Op achtentwintigjarige leeftijd was zijn broer slechts een jaar jonger dan Sloan en zijn complete tegenpool. Tristan was bijna een halve voet korter dan Sloan. Hij hield zijn zandbruine haar kort en gestyled met overdreven veel gel. Hoewel Tristan trainde met zowel Sloan als zijn andere Beta, Declan, was hij verrassend sterk ondanks zijn kleine lichaamsbouw.
"Ik weet het zelf ook niet... het is tijd voor een nieuwe bedpartner."
"Hoog tijd!" juichte Tristan.
Sloan rolde met zijn ogen bij de reactie van zijn broer terwijl de geur van vers gesneden hout de hal vulde. Enkele roedelleden hielpen met het verplaatsen en verwijderen van meubels terwijl hun vader bij de open voordeur stond en mensen aanwijzingen gaf.
"Vader."
"Zoon, ik moet zeggen dat je smaak drastisch is verbeterd." Grapte Theo terwijl hij naar de bibliotheek wees. "En Gallagher was een verstandige keuze."
"Moeder stelde ze voor... ook bedankt voor het overnemen van deze taak," zei Sloan terwijl ze naar de verschillende stukken keken die geplaatst werden.
De nieuwe, al geïnstalleerde boekenkast van vloer tot plafond werd gevuld door enkele vrouwen terwijl ze een massief eiken bureau herschikten om bij de erker te staan die uitkeek over de achtertuin en een klif met zeezicht bood.
"We hebben gisteravond drie panters verloren," zei Sloan, terwijl hij zich tot zijn vader wendde. Hoe ouder Sloan werd, hoe meer hij het eens was dat hij een exacte kopie van zijn vader was. Beiden identiek in lengte, teint en manier van doen, hoewel zijn vader zorgelozer was sinds zijn pensioen.
"Shit... dit is niet hoe ik je eerste jaar als Alpha had voorgesteld, zoon."
"Ik ook niet," zei Sloan terwijl ze terug naar de hal liepen.
Sloan voelde en negeerde Elizabeth terwijl ze langzaam van de tweede verdieping afdaalde. Ze probeerde zijn aandacht te trekken, maar faalde. Ze zuchtte gefrustreerd en stormde het huis uit. "We zien je over een paar uur bij de raadsvergadering, pap... Tristan, Declan en ik gaan naar het territorium van de Panters."
Sloan voelde de ongestelde vragen die zijn vader brandde om te stellen, maar het geluid van een motor die op toeren kwam vulde de lucht.
"Dat zou Declan zijn," stelde Tristan het voor de hand liggende vast. Sloan rolde met zijn ogen en wenkte een roedellid.
"Sally, laat iemand mijn kamers verzorgen... het bed moet grondig worden schoongemaakt en de huidige lakens kunnen worden verwijderd en verbrand."
"Ja, Alpha."
"Wow, lakens verbranden? Liz moet echt haar orale vaardigheden aan het verliezen zijn." Testte Tristan.
Normaal gesproken zou een opmerking als die hem woedend maken, maar Sloan haalde simpelweg zijn schouders op, niet geërgerd terwijl hun vader breed glimlachte. Declan liep het huis binnen juist toen Theo aankondigde:
"Het begint."