Hoofdstuk 3 The Sting of Humiliation
Het kantoor was een en al geroezemoes, mijn collega's drongen erop aan dat ik mijn excuses aanbood aan Lily Wilson. Ik was woedend. Dit was niet mijn schuld, en toch eisten ze een verontschuldiging van mij.
Philip Black, een collega met een talent voor bedrog, ging nog een stap verder en stond erop dat ik knielde en mijn excuses aanbood aan Lily.
Philip was een meester in dubbelhartigheid, altijd glimlachend in mijn aanwezigheid, maar snel om me achter mijn rug te belasteren. Hij had zelfs meer dan eens de eer voor mijn prestaties gestolen. En nu greep hij deze kans om zout in de wond te strooien. Hij was werkelijk verachtelijk.
Maar het ergste moest nog komen.
Zonder waarschuwing gaf Philip een harde trap tegen de achterkant van mijn been. Zijn krachtige stoot deed me voor Lily op mijn knieën vallen. Een scherpe, brandende pijn straalde uit van mijn knie. Philip keek op me neer, zijn gezicht zelfgenoegzaam.
Terwijl ik knielde om mijn excuses aan te bieden, verscheen er een flauwe glimlach op Lily's gezicht. Jenny daarentegen bleef koud en onverschillig, blijkbaar overtuigd dat ik Lily seksueel had lastiggevallen en daarom deze publieke verontschuldiging verdiende.
Mijn knie klopte van de pijn, maar het fysieke ongemak was niets vergeleken met de vernedering die ik voelde. Een volwassen man zoals ik, gedwongen om in het openbaar voor een vrouw te knielen, en dat voor een misdaad die ik niet had begaan.
Ik verafschuwde Philip. Als hij niet had ingegrepen, zou ik nooit gedwongen zijn geweest om te knielen.
Philip was werkelijk verachtelijk, zelfs erger dan Lily.
Ik stond op van de grond, mijn vuisten gebald, en staarde Philip aan. Hij grijnsde terug, uitdagend, "Waar kijk je naar? Je had vanaf het begin moeten knielen en je excuses aanbieden aan Lily. Ik heb je alleen maar geholpen!"
Ik wilde hem op dat moment slaan, maar ik hield me in. Als ik Philip nu zou slaan, zou Jenny zeker strengere consequenties voor mij opleggen. Ik moest mijn tijd afwachten, wachten op het juiste moment om mijn wraak op Philip te nemen.
Ik had gehoopt dat zodra ik mijn excuses had aangeboden, de zaken zouden bedaren en ik terug naar mijn bureau kon. Maar Jenny had andere plannen. Ze besloot me verder te straffen door me de toiletten te laten schoonmaken. Ze dreigde, "Als je weigert de toiletten schoon te maken, zal ik je onmiddellijk ontslaan wegens seksuele intimidatie van een meerdere!"
Ik had geen andere keus dan toe te geven.
Skyliho Group, ons bedrijf, was goed bekend. Als ik ontslagen zou worden op beschuldiging van seksuele intimidatie, zou ik nooit meer een andere baan vinden. Dus knikte ik instemmend en accepteerde de taak om de toiletten schoon te maken.
Mijn collega's bespotten me, vooral Philip, wiens lach luid door het kantoor weerklonk. Hij wilde dat iedereen zijn spot hoorde. "John is zo'n loser. Hij is alleen geschikt om toiletten schoon te maken!" Lily voegde eraan toe, "John heeft dit zelf veroorzaakt, hij verdient het!" Jenny bleef even koud als altijd, haar ogen vol minachting.
De vernedering was ondraaglijk. Ik had nog nooit zo'n degradatie meegemaakt in mijn leven. Ik zwoer wraak te nemen, om Philip te laten boeten voor zijn daden. En Lily, de vrouw die me vals beschuldigde van seksuele intimidatie, zij zou er ook niet mee wegkomen.
Wat Jenny betreft, de vrouw die afstandelijk leek maar een verdorven hart had, ik zou wraak nemen en haar ware aard onthullen!
Ik zou haar laten knielen en zich verontschuldigen bij mij, en dan zou ik haar van achteren nemen en hard neuken!
Te midden van het gelach van mijn collega's verliet ik het kantoor en ging naar de pauzeruimte van de conciërge.
Een vrouwelijke conciërge zag me binnenkomen en vroeg verbaasd: "Hoor jij niet in het kantoor te werken? Wat doe je hier? Dit is waar de conciërges verblijven!"
Om mijn waardigheid te behouden, loog ik: "De baas wilde mijn wilskracht testen, dus stuurde ze me hierheen om schoon te maken."
De conciërge doorzag mijn leugen en bespotte me: "Maak me niets wijs, je moet door de baas gestraft zijn! Ik heb al te veel zoals jij gezien!"
Mijn leugen werd ontmaskerd, en ik voelde me beschaamd.
Ik, een man, werd neergekeken door een conciërge!
Om de vernedering nog groter te maken, gaf ze me de opdracht om het kantoor en het damestoilet schoon te maken. Ik was sprakeloos. Waarom zou ik, een man, het damestoilet moeten schoonmaken? Echter, toen ik probeerde te protesteren, dreigde ze me bij de baas aan te geven.
Voelend dat ik geen andere keus had, gehoorzaamde ik. Jenny was al boos op me, en als de conciërge me nu zou aangeven, zou mijn situatie alleen maar erger worden.
Het nieuws van mijn 'straf voor het seksueel lastigvallen van Lily door toiletten schoon te maken' verspreidde zich door het hele bedrijf. Terwijl ik schoonmaakte, wezen veel mensen naar me en fluisterden over me. Ze noemden me een pervert, uitschot, en zelfs een freak!
Toen ik op het punt stond te vertrekken, riep iemand mijn naam: "John! Kom hier en ruim dit op!" Het was Mia Groen, een collega, die me commandeerde alsof ik een hond was. Ze vroeg me om het afval onder haar stoel op te ruimen. Ik vroeg haar om op te staan om het voor mij gemakkelijker te maken om schoon te maken, maar ze weigerde en snauwde: "Jij, een conciërge, durft mij bevelen te geven? Waarom kniel je niet gewoon en maak schoon?"
Ik slikte mijn woede in en knielde om schoon te maken. Het was een routineklus, maar vanuit een bepaalde hoek kon het lijken alsof ik onder Mia's rok gluurde. En alsof het lot ermee speelde, verscheen Philip op dat moment en maakte een foto van me met zijn telefoon. De hoek van de foto deed het lijken alsof ik een pervert was die onder Mia's rok gluurde.
Philip liet de foto aan onze collega's zien en riep: "Kom kijken, iedereen! John gluurt onder Mia's rok, deze kerel is inderdaad een pervert!"