Deel 3 Hey, Butterfly
Hij hief zijn hand op om me te slaan, maar iemand hield zijn hand tegen en onze ogen gingen naar die persoon. Het is Ethan, Dev's vriend.
"Eric, laat haar nu los." Ethan riep boos naar hem, en hij liet onmiddellijk mijn haar los.
"Maar zij,"
Ethan onderbrak hem en waarschuwde streng, "bied haar je excuses aan en ga weg, anders word je gestraft." Zijn stem klonk autoritair.
"Het spijt me. Ik wist niet dat je een slaaf van Ethan bent." En dat was genoeg, ik gaf hem een harde klap in zijn gezicht.
Eerst durfde hij me een slet te noemen en nu een slaaf.
"Ik ben niemands slaaf." Ik snauwde naar hem en stormde de club uit. Het was mijn slechtste beslissing om hierheen te komen. Ik ben woedend op Eve omdat ze me hierheen heeft gebracht. Ik voel me alsof ik iemand wil vermoorden.
Ethan's P.O.V.
Ik ging naar Dev. Hij staat nu alleen met Eve.
"Dev, ik moet Anna even checken." zei Eve bezorgd tegen hem.
"Dat hoeft niet, want ze is net weggegaan," informeerde ik hen.
"Wat? Waarom?" vroeg Eve geschokt en toen vertelde ik hen alles.
"Oh, God! Ik had haar niet mee moeten nemen." Ze zei spijtig.
"Dev, mag ik naar huis gaan om haar te checken?" Ze vroeg Dev's toestemming als een goede onderdanige.
"Ja, natuurlijk, schat. Maar wees op tijd terug vanavond." Ze glimlachten naar elkaar.
"Ik ben op tijd, Meester." Ze kuste zijn lippen en vertrok.
"Ik heb mijn nieuwe onderdanige gevonden, Dev." zei ik vrolijk en grijnsde breed als een kind.
Zijn ogen glinsterden ook van nieuwsgierigheid toen hij dit hoorde en hij vroeg, "wie is het?"
"Anna." Toen ik het hem vertelde, hapte hij naar adem en spuugde zijn drankje uit van schok.
"Maak je een grapje, Ethan?"
"Ik maak geen grapje, ik meen het serieus. Ik zal geen uitdagender meisje vinden dan zij. Ze is precies wat ik zocht."
"Nee, man. Ik weet dat ze uitdagend is, maar ze is niet in dit soort relaties. Ze is een vrij vogel type meisje, Ethan. Het is onmogelijk om haar te controleren en haar akkoord te laten gaan met deze relatie."
Nu demotiveert hij me.
Ik haalde mijn schouders op. "Niets is onmogelijk voor mij. Ze komt naar mij toe, let maar op."
"Ik kan je alleen maar veel succes wensen, Ethan." Hij gaf me een zijwaartse knuffel.
"Wil je me niet helpen? want je kent haar beter dan ik op dit moment."
"Ik ken haar, daarom vraag ik je om je tijd niet te verspillen."
Wil hij nou ophouden me te demotiveren?
"Kun je je vriend niet steunen?"
"Ik zal alles doen wat ik kan."
"Stuur me dan haar nummer."
Anna's P.O.V.
Ik lig in mijn bed in mijn pyjama. Ik scheld mezelf uit voor het daarheen gaan en eet boos chocolade. Ik eet veel chocolade als ik boos ben.
Eve klopte op de deur en vroeg, "Anna, gaat het?"
"Laat me met rust, ik heb geen zin," schreeuwde ik naar haar.
"Anna, alsjeblieft, doe de deur open en praat met me." Ze smeekte.
Daarna reageerde ik niet meer op haar. Ik ben zo boos op haar omdat ze me daarheen heeft gebracht en ik weet dat als ik de deur open doe, ik haar vandaag zeker pijn ga doen met mijn woorden. Ik heb één ding geleerd in mijn leven en dat is dat we stil moeten blijven als we boos zijn, omdat woorden die in boosheid worden gezegd een relatie kunnen verpesten.
Na veel pogingen om me te overtuigen om met haar te praten, zei ze, "Het spijt me, Anna. Bel me als je je beter voelt, ik ga naar Dev."
Dev's P.O.V.
Ik wacht op mijn onderdanige om haar te straffen voor het te laat komen naar de club. Ik hou heel veel van haar. Ze is mijn leven, en mijn prioriteit is om haar gelukkig en tevreden te houden. Ze glimlacht en mijn wereld straalt helder. Ze bracht kleuren in mijn donkere leven. Ik ben zo gezegend om haar te hebben. Ze is niet alleen mijn onderdanige, maar mijn hele wereld. Ze is zo'n mooie en slimme vrouw met blond haar, en ze heeft een getraind lichaam. Ze heeft zonneschijn in mijn leven gebracht.
Ze stapte mijn kamer binnen, ik keek naar haar met een glimlach op mijn gezicht maar mijn wenkbrauwen fronsten toen ik haar gezichtsuitdrukking zag. Ze ziet er somber uit, haar lippen zijn naar beneden getrokken.
Wat is er met haar gebeurd?
Ik stond op van de bank en liep naar haar toe.
Ik sloot haar in mijn armen en vroeg haar: "Wat is er gebeurd, liefje?" Ik wreef over haar rug om haar te kalmeren.
"Anna is heel boos op me. Ze praat niet met me. Ze deed zelfs de deur van haar kamer niet open. Ze heeft dit nog nooit eerder bij me gedaan." Ze vertelde me somber toen we uit elkaar gingen.
Ik pakte haar gezicht vast. "Ze is gewoon boos na wat er in de club is gebeurd. Geef haar wat tijd, ze zal vanzelf met je praten. Maak je geen zorgen." Legde ik haar uit, terwijl ik haar wangen streelde met mijn duimen.
"Je weet dat ik het niet leuk vind als iemand boos op me is."
Ik knikte. "Ja. Dat weet ik heel goed, liefje. Daarom leg ik je uit dat je je geen zorgen moet maken, ze zal morgen zeker met je praten."
"Dat hoop ik." Zei ze en ik kuste haar voorhoofd voordat ik haar weer in mijn armen trok.
"Voel je je beter?" Vroeg ik haar na een paar minuten toen we uit elkaar gingen.
"Ik voel me nu zo goed." Ze glimlachte eindelijk naar me en ik voelde alsof ik mijn adem terugkreeg.
"Wat betreft mijn straf, Meester?" Vroeg ze me.
"Vandaag geen straf, alleen liefde. Ik wil je humeur opvrolijken door je geweldig te laten voelen."
Ze kwam dichter bij me en fluisterde tegen mijn lippen. "Jouw straffen laten me ook geweldig voelen, Meester."
Ik glimlachte breed voordat ik haar lippen veroverde door haar haar met één hand vast te pakken en haar taille met mijn andere hand te omklemmen. Ik kuste haar hartstochtelijk door haar hoofd naar achteren te trekken en haar dichter naar me toe te trekken.
"Straf tijd, Eve." Verklaarde ik na het verbreken van de kus.
"Straf?"
"Ja! Liefje." Ik knikte, grijnzend.
"Ik ben opgewonden voor de straf, Meester." Zei ze opgewonden.
"Volg me dan naar de rode kamer als een braaf meisje," beval ik voordat ik de kamer uit stapte en ze volgde me als een goede onderdanige.
Ik opende de deur van de rode kamer.
"Strip voor me, mijn stoute meisje." Ik ging op de bank zitten en beval haar.
Ze staat voor me, en als een goede onderdanige begon ze haar kleren uit te trekken.
Nadat ze al haar kleren had uitgetrokken, beval ik haar opnieuw. "Ga op het bed liggen." Ze ging meteen op het bed liggen.
Ze ligt op het bed te wachten op mij. Ik laat haar expres op mij wachten zoals zij mij in de club heeft laten wachten.
VANDAAG IS HAAR STRAF OM OP MIJ TE WACHTEN.
"Meester, ik wacht op je." Zei ze beleefd, terwijl ze me verwachtingsvol aankeek.
Aww. Ik hou gewoon van hoe wanhopig ze naar me is.
Ik antwoordde haar niet en na vijf minuten liep ik naar haar toe.
Deze vijf minuten zouden voor haar als vijf uur voelen omdat ze me honderd keer vroeg waarom ik niet kwam.
ARM MIJN MEISJE!
Maar ze verdient deze straf vandaag, en ze heeft geen idee wat er hierna komt.
Ik keek naar haar boze gezicht en nu kijkt ze niet eens naar me.
"Mijn schatje, je liet me op je wachten in de club, dus je verdient deze straf. Word niet boos en accepteer je straf als een braaf meisje." Ik vertelde het haar en nu begreep ze dat het deel uitmaakt van haar straf.
"Het spijt me, Meester, maar ik kan het niet aan als je me negeert." Ze trok een zielig gezicht.
Ze deed mijn hart smelten met haar schattige verdrietige pruillip. Ik kwam boven haar en hield haar beide handen boven haar hoofd vast en begon haar diep te kussen, terwijl ik mijn kruis krachtig tegen haar schaamstreek wreef, waardoor ze gek werd.
"Ik hou van je, mijn lieve meisje." Na het verbreken van de kus, bekende ik mijn liefde voor haar, diep in haar ogen kijkend.
"Ik hou meer van jou, Meester."
Toen begon ik haar handen vast te maken met de boeien die aan de bedhoeken vastzitten. Ik boeide haar polsen en enkels aan het bed. Ze is nu volledig aan mij blootgesteld in deze positie en dit maakt me opgewonden.
"Je ziet er super heet uit, Eve." Ze bloosde hevig.
Mijn schatje!
"Wie gaat haar meester bedanken als hij je een compliment geeft?" Terwijl ik haar poesje met mijn hand sloeg, sprong ze omhoog en schreeuwde als reactie.
Ik hou ervan haar te plagen.
"Dank u, Meester." Ik grijnsde.
Nu begon ik haar clitoris te wrijven met mijn duim en speelde met een van haar borsten met mijn andere hand, ze kreunt alleen maar en beweegt haar hoofd in het genot dat ik haar geef.
Nu duwde ik mijn twee vingers in haar. Ik haalde ze er onmiddellijk uit en duwde ze weer in haar. Ze kreunt alleen maar, ze kan haar benen en handen niet eens bewegen. Dat vind ik het leukst.
"Meester, ik ben zo dichtbij." Ze vertelde het me.
"Niet klaarkomen, schat." Ik beval haar en ze kneep haar ogen dicht om zichzelf te beheersen om niet klaar te komen, en ik vingerde haar nu hard en snel.
"Mag ik klaarkomen, meester, alsjeblieft?" Ze smeekte me nu.
"Ik zei nee." Ik waarschuwde haar en sloeg haar poesje vier keer lichtjes nadat ik mijn vingers eruit had gehaald en ze had afgezogen.
"Je smaakt zo lekker, schat."
Nu stond ik op en begon de kamer uit te lopen.
"Waar ga je heen, Meester?" Ze vroeg me geschokt.
"Je moet op me wachten, schatje, zoals ik op jou heb gewacht." Ik knipoogde naar haar voordat ik vertrok. Ze schreeuwde gefrustreerd achter me.
Na tien minuten kwam ik terug. Ze ligt daar, geïrriteerd, op me te wachten, haar ogen zijn gesloten.
"Ik ben terug, schatje." Zodra ik dat zei, schoten haar ogen open.
"Alsjeblieft, Meester, ik kan niet langer wachten. Ik heb je heel erg nodig." Ze smeekte, verlangend naar me.
En dit is genoeg voor mij. Ik trok mijn jeans naar beneden en duwde mezelf diep in haar, waardoor ze schreeuwde. Ik ramde in haar, eindelijk gaf ik haar wat ze nodig had.
Na een uur liggen we samen geknuffeld in het witte dekbed. Ze luistert naar mijn hartslag en ik kus haar hoofd en hand. Zo vielen we allebei in slaap.
Anna's P.O.V.
Ik probeer te slapen en plotseling piepte mijn telefoon. Ik ontving een bericht van een onbekend nummer.
Ik opende het en mijn wenkbrauwen gingen omhoog van verbazing na het lezen van het bericht.
Onbekend: Hey, Vlinder.
Serieus! Ik een vlinder?
Ik: Ik ben al in een slechte bui, dus vertel je me nu serieus wie je bent?
Onbekend: Ik had niet zo'n onbeleefde reactie verwacht op mijn lieve bericht.
Ik: Wat dan ook. Ik blokkeer je.
Voordat ik hem kon blokkeren, verscheen zijn bericht.
Onbekend: Ik ben Ethan. Een vriend van Dev.
Mijn mond viel open in een O-vorm. Ik zou hem moeten bedanken, hij heeft me vandaag gered.
Terwijl ik zijn nummer opsloeg, verscheen zijn bericht.
Ethan: Het spijt me dat je dit allemaal in mijn club hebt moeten meemaken. Je was onze gast. Je zou niet zo behandeld moeten worden.
Ik was geschokt door zijn bericht. Ik had zijn excuses niet verwacht.
Ik: Je hoeft geen sorry te zeggen. En bedankt dat je op het juiste moment kwam.
Ethan: Voor onze gasten zorgen is onze plicht, mevrouw.
En jij was onze speciale gast.
Mechanisch verscheen er een glimlach op mijn gezicht.
Ik: Maar toch bedankt.
Ethan: Je kunt een andere club met mij bezoeken. Ik beloof dat ik niet zal laten gebeuren wat er vandaag is gebeurd.
Ik: Na wat er vandaag is gebeurd, zal ik nooit meer naar dat soort clubs gaan.
Ethan: Maar vond je niet leuk wat er daar gebeurde?
Ik: Ik zal niet liegen, ik vond sommige dingen leuk en ik weet niet waarom. Maar wat je vriend met dat meisje deed, haat ik gewoon. Hoe kan hij haar zo controleren? Waarom is dat meisje bij hem? Het was zo vernederend. Ik kon er niet eens naar kijken.
Ik weet niet waarom ik hem alles vertel, maar het gebeurt automatisch. Het voelt goed om te delen wat er in mijn hoofd omgaat met iemand.
Ethan: Max kan alleen doen wat zij hem toestaat om te doen. Ze kan het veilige woord op elk moment gebruiken als ze echt voelt dat Max te ver gaat. Een BDSM-relatie draait niet alleen om controle. Het is veel meer. Dom en Sub, beiden hebben macht. Dom denkt altijd aan de behoeften en het plezier van zijn Sub, en hij zorgt voor zijn Sub. Hij geeft alle macht aan zijn Sub om hem te stoppen wanneer ze maar wil door het veilige woord te gebruiken. In ruil daarvoor vraagt hij alleen van de Sub om hem te gehoorzamen en te respecteren.
Ik: En wat dan met de pijn? De naam van je club is ook pijn en plezier.
Nu word ik nieuwsgieriger om hier meer over te weten.
Ethan: Pijn kan ook plezierig zijn.
Ik rolde met mijn ogen na het lezen van zijn bericht.
Ik: Echt? Hoe dan?
Ethan: Wil je het echt weten?
Ik: Ja, natuurlijk, ik ben nu nieuwsgierig.
Ethan: Ik kan het je alleen laten zien als je mijn onderdanige wordt.
Serieus? Wil hij dat ik zijn onderdanige word?
Ik: Niet in dit leven.
Ethan: Au! Dat doet pijn. Waarom kun je niet mijn onderdanige zijn?
Ik: Omdat ik deze relatie haat. Leven volgens regels en iemands bevelen opvolgen als een marionet is niet mijn ding.
Ethan: Je zou iets niet moeten haten als je er niet alles van weet of het niet hebt ervaren.
Ik: Ik weet er genoeg van.
Ethan: Je weet er helemaal niets van, vlinder. Als je het had geweten, zou je nooit hebben geweigerd om mijn onderdanige te zijn.
Ik: Ik denk dat het genoeg is voor vandaag. Welterusten.
Ethan: Welterusten, vlinder, en zoete dromen.
Ik begrijp niet waarom ik met een dom praatte en hem vertelde hoeveel ik haat wat hij is en wat hij doet. Hij moet wel boos zijn geworden.
Maar hij leek niet boos.
Ik zou sorry tegen hem moeten zeggen voor het in twijfel trekken van zijn relatie.
Hij praatte zo lief met me.
Waarom denk ik in godsnaam aan hem?
Ik moet slapen.