1.2
"Wie heeft dit jou aangedaan?" vroeg Luna Ayla terwijl ze Mina's vieze uiterlijk zag. Mina boog haar hoofd zoals een kind dat betrapt is op kattenkwaad. "Mama, het is Alex," ratelde Amya voordat Mina de kans had om uit te leggen. "Alex, kom hier beneden," riep Ayla. Alex stormde geïrriteerd naar beneden. "Mam, waarom riep je me?" vroeg Alex. "Bied Mina nu je excuses aan voordat ik mijn geduld verlies, of je krijgt huisarrest. Geen videogames voor jou totdat je je fout inziet." Alex wist meteen dat het zijn zus was die hem verraden had. Haar gezicht straalde van vreugde omdat ze wist dat ze deze keer had gewonnen. Alex zuchtte en liep naar Mina toe. "Het spijt me, ik was gewoon met je aan het spelen, wist niet dat je dat niet leuk vond," zei Alex met opeengeklemde tanden. Hij is niet iemand die snel zijn excuses aanbiedt voor zijn daden, maar Luna's huidige houding boezemde hem angst in. Als hij geen excuses aanbiedt, zal ze er zeker voor zorgen dat haar dreigement wordt uitgevoerd. "Dat is beter," zei Ayla terwijl ze zijn hoofd aaide. De kleine meisjes lachten om dat gebaar. Ze wisten hoe Alex het haatte om als een kind behandeld te worden, vooral in het bijzijn van zijn vrienden.
Toen de chauffeur Amya, Mina, Alex en Noah bij school afzette, reed hij snel weg en liet de vier kinderen klaarstaan om naar school te gaan. In groep 6 was het hectisch, zoals de kinderen zouden zeggen, maar het was altijd leuk. Alex vond het leuk om op school te zijn omdat hij populair was als de zoon van de Alpha en de volgende Alpha in de lijn van de roedel. "Zie je na de les," knipoogde Amya naar Mina. Zij was de enige in groep 5. Als de jongste van de vier vrienden werd ze altijd vertroeteld door haar vrienden. "Sorry voor gisteren, ik wilde niet klikken bij de Luna, ze kwam er zelf achter," fluisterde Mina. Alex glimlachte. Mina zag er schattig uit en hij kon het niet helpen om haar te bewonderen. "Het is goed, we zijn vrienden, weet je nog? Verwacht meer grappen van mijn kant," grijnsde Alex. Mina giechelde terwijl Noah gewoon meeliep.
De bel ging al snel voor de les. Alex en Mina hadden veel lessen samen, met Noah die zich alleen bij hen voegde voor natuurkunde en wiskunde. Mina was erg intelligent, net als Noah, en ze hield er niet van om met haar studie te spelen, in tegenstelling tot Alex, die niet studeerde maar toch zijn examens haalde.
Tijdens de lunch haastte Mina zich naar het damestoilet, dus haar vrienden gingen alvast naar de kantine. Ze nam haar tijd omdat ze wist dat ze een plek voor haar zouden reserveren. Terwijl ze naar haar vrienden liep op hun favoriete plek, kwam ze de pestkop van de school tegen, die toevallig in groep 8 zat en een mens was die niets wist van het bestaan van weerwolven. Ze waren gewaarschuwd nooit hun wolfkant aan mensen te laten zien. Steven, de pestkop, blokkeerde met zijn maniakale vrienden haar pad.
"Waar denk je dat je heen gaat?" grinnikte Steven. "Laat me alsjeblieft door," zei Mina, terwijl ze op haar onderlip beet, iets wat ze altijd deed als ze nerveus was. Steven lachte alleen maar, wat weerklonk in de gangen van de kantine. "Hoorden jullie dat, Miss Paardenstaart?" vroeg hij aan zijn vrienden terwijl hij Mina imiteerde. Ondertussen hadden haar vrienden door wat er gaande was. Alex kookte van woede en balde zijn vuisten. Niemand komt aan zijn vrienden. Terwijl hij opstond om naar de pestkop toe te gaan, probeerde Noah hem tegen te houden. Alex duwde Noah opzij en marcheerde naar Steven toe. "Laat haar gaan, anders krijg je met mij te maken," eiste Alex. "Ik wil wel eens zien wat je kunt doen," lachte Steven. Mina gebruikte haar ogen om Alex te vertellen dat hij terug moest gaan zitten, maar hij luisterde niet. "Oké, als ik haar laat gaan, wat geef je me dan?" vroeg Steven. Alex trok zijn wenkbrauwen op, volledig geïrriteerd door Stevens opmerking. "Wie denkt hij wel dat hij is om zoiets van mij te vragen?" dacht hij.
"Je kunt gaan." Steven deed alsof hij plaats maakte voor Mina om door te lopen, maar hij blokkeerde haar pad met zijn been, waardoor ze struikelde en op haar gezicht viel. Alex zag rood en duwde Steven omver, waarbij hij hem meerdere keren recht in het gezicht sloeg. "Stop ermee, Alex, het is het niet waard," zei Mina. Alex werd teruggetrokken door Noah en Amya. Hij duwde hen opzij en haastte zich naar buiten met Mina. Hij stopte terwijl Mina halt hield. Hij controleerde haar gezicht op eventuele kneuzingen. Mina kon het niet helpen dat ze bloosde door de nauwe nabijheid tussen hen. Ze had altijd al een oogje op Alex gehad, maar ze wist dat Alex haar alleen als een vriend zag. Ze wenste alleen maar dat ze Alex' voorbestemde partner zou worden. "Waarom lach je terwijl je duidelijk een blauwe plek op je hoofd hebt?" vroeg Alex, verward. Mina schrok op uit haar dwaze gedachten en keek hem aan. "Dank je wel dat je me daar verdedigde, dat betekent veel voor me." Alex lachte. "Beloof me dat je niet meer toestaat dat mensen je pesten, zelfs ik niet, leer terug te vechten." antwoordde Alex. Mina knikte alleen maar verlegen.
Sinds die dag had Mina een serieuze crush op Alex, en wierp ze stiekeme blikken wanneer ze de kans had.
Einde van de flashback
Heden
Mina kromp ineen toen de pen tegen haar voorhoofd botste. "Au, dat doet pijn," zei Mina terwijl ze opkeek om te zien wie haar zoete herinneringen verstoorde. Toen ze omhoog keek, realiseerde ze zich dat het niemand minder dan Amya was. Ze wierp haar een geïrriteerde blik toe. "Ik vroeg je wat ik moest dragen voor de training van vandaag." Mina snoof. "Dus je gooide een pen naar me vanwege gewone trainingssessies, is er iets nieuws gaande dat ik niet weet?" vroeg Mina. "Ik wil er gewoon altijd goed uitzien, Noah zal er zijn," antwoordde Amya. Mina giechelde. Ze was zich goed bewust van haar vriendin's crush op Noah. Ze vroeg zich af wat er nu veranderd was, want Amya was niet echt close met Noah toen ze jonger waren. "Ik weet ook dat je mijn broer leuk vindt," lachte Amya. Mina begreep Amya's actie. Op 16-jarige leeftijd ziet Alex er gespierder uit en zijn gezicht is gebeeldhouwd als dat van een Griekse god, met Noah die iets minder groot is dan Alex. Ze lijken niet meer op de jongens waarmee ze vroeger tikkertje speelde. Ze schudde haar hoofd en zuchtte. "Laten we gaan, de blauwe shorts met de marineblauwe sportbeha ziet er perfect uit," antwoordde Mina. Amya haastte zich naar haar kast om zich om te kleden.
Na de trainingssessie zaten ze aan de eettafel van de roedel. Alpha Damien tikte met zijn sapglas om de aandacht van de aanwezigen te krijgen. "Ik heb een aankondiging te doen. Mijn zoon Damien is volwassen en moet de Alpha-training volgen bij de Koninklijke Roedel. We hebben gisteren de brief van de koning ontvangen, dus hij vertrekt morgen met zijn beste vriend Noah en zijn toekomstige beta. Laten we genieten van onze maaltijd, zullen we?" vervolgde de Alpha. Iedereen was blij voor Alex en feliciteerde hem, maar Mina voelde zich een beetje verdrietig omdat de Alpha-training twee jaar duurt, wat betekent dat ze hem twee jaar niet zal zien. Dat zijn veel jaren, dacht ze, en ze hebben alleen vanavond om afscheid te nemen.
Na het diner zag ze Alex in de woonkamer zitten met de Alpha en Luna. Ze haastte zich langs de Luna en Alpha na een lichte buiging. Ze werd tegengehouden door een hand op haar middel. "Wacht Mina, wil je geen afscheid van me nemen?" grapte Alex om de sfeer te verlichten. "Ik ben blij voor je. Ik ben gewoon verdrietig dat ik mijn bemoeizuchtige en vervelende beste vriend niet meer in de buurt zal hebben, maar het is zeker voor het beste," antwoordde Mina. Alex omhelsde haar. Mina nam afscheid van hem en haastte zich naar haar kamer op de beta-verdieping. Ze kon Alex gewoon niet haar tranen laten zien. Ze huilde zichzelf in slaap.
De volgende dag werd ze heel vroeg wakker om als eerste Alex succes te wensen, maar zonder dat ze het wist, waren Alex en Noah 's nachts met de Alpha vertrokken, aangezien het een rit van vijf uur is van hun roedel naar de koninklijke roedel en de training de volgende dag begon. "Dat was blijkbaar het afscheid." Ik had niet als een bange kat moeten wegrennen. Misschien wilde hij me gisteren iets vertellen," zuchtte ze.