Hoofdstuk 4 Ik ben de nieuwe baas.
Kevin was woedend!
Deze idioot stond daadwerkelijk in de weg voor de Bentley van de nieuwe baas om te parkeren.
Zocht hij soms problemen?
"William, wat sta je daar nou te doen? Kom hierheen!" Kevin wees naar William en brulde van woede.
William had net zijn elektrische scooter geparkeerd toen hij werd overspoeld door Kevin's vurige woede.
Op dat moment gaf Andrew William ook een koude blik, met ongenoegen op zijn gezicht, terwijl hij vroeg: "Kevin, is dit jouw werknemer?"
Kevin reageerde snel met een mix van sarcasme en spot. "Baas, je bent hier niet vaak geweest, dus ik ben vergeten hem aan je voor te stellen. Dit is William, de voormalige baas van ons bedrijf, nu slechts een nederige bezorger."
Bij het zeggen van 'voormalige baas' legde Kevin opzettelijk de nadruk op de woorden, zijn toon druipend van zware spot.
'William, je verdient het. Wat een vergelding!' dacht hij.
Andrew's gezicht was streng, zijn wenkbrauwen diep gefronst, terwijl hij beval: "Ruim het uitschot op. We verwelkomen de nieuwe baas."
Terwijl hij dit zei, had Andrew al zijn pak rechtgetrokken en liep met een glimlach op zijn gezicht naar de Bentley.
Met het gegeven bevel wees Kevin triomfantelijk naar William. "William, ga je je spullen niet pakken en verdwijnen?"
William rolde met zijn ogen, keek naar Kevin alsof hij een idioot was, en mompelde: "Idioot."
Iedereen die aanwezig was hoorde deze belediging, en hun gezichten kregen een vreemde uitdrukking.
Kevin was meteen woedend, zijn vinger bijna in William's neus priemend. "Verdomme! Scheld nog een keer. Hoe durf je!"
William liet een koude lach horen, "Wil je dat ik je nog een keer uitscheld? Prima, ik voldoe aan je verzoek, dwaas! Je hele familie is een stelletje dwazen!"
"William, je hebt grote problemen! Je bent nu ontslagen en bovendien verplicht om de financiële verliezen van het bedrijf te vergoeden!"
Kevin riep met een grimas, zijn ogen wijd open van woede.
Deze William was gewoon te ondankbaar!
Hij moest begrijpen dat hij niet langer de baas van dit bezorgbedrijf was.
Hoe durfde hij zo arrogant te zijn?
‘Wacht maar af hoe ik later met je afreken!’ dacht hij.
Plotseling!
De deur van de Bentley ging open, en een oude man met een wandelstok stapte uit, zijn gezicht vol woede. "Wie durft hem lastig te vallen!"
Daarna liep de oude man voorbij de glimlachende Andrew, en tot ieders verbazing liep hij snel naar William toe.
Hij stopte, boog, en boog zijn hoofd.
Alles was zo natuurlijk, gevuld met een respectvolle houding.
"Jonge Meester William, ik ben te laat," sprak de oudere nederig.
Zijn stem was niet luid, maar het was zo duidelijk als een vallende speld.
Jonge Meester William?
Iedereen was geschokt!
William veranderde zomaar in een Jonge Meester?
Wat was er aan de hand?
Andrew stond bevroren op zijn plek, en de glimlach op zijn gezicht verstarde geleidelijk.
Kevin was zo geschokt dat zijn mond open hing, lachend. "Oude man, maak geen grapjes. William is de laagste werknemer in ons bedrijf; je moet hem voor iemand anders aanzien?"
George wierp hem slechts een koude blik toe.
Andrew's wenkbrauwen fronsten ook lichtjes, hij liep snel naar voren, en met respectvolle enthousiasme zei hij: "George, maak dit soort grappen niet, laten we binnen praten."
Andrew was een ondernemer.
Hij herkende George, de Voorzitter van de Golden Age Group!
In Lindwood was hij een onaantastbare figuur!
Echter, George stond stil, zijn ogen keken koud over Andrew en Kevin heen, zijn gezicht toonde ongenoegen. "Wie maakt hier grappen met jou? Deze man is de nieuwe baas van jullie bedrijf!"
Hoe kon dit?
De nieuwe baas?
Kevin kon het niet geloven.
"William, verdwijn hier en vergoed het bedrijf voor de financiële schade, één miljoen pond!" sneerde Kevin.
Het kon hem niets schelen. Hoe kon William de nieuwe baas van het bedrijf zijn?
Met zijn loser-uiterlijk.
"Laat me je iets vertellen, Kevin, je bent door mij ontslagen, verdwijn nu!" William leunde tegen zijn elektrische scooter, handen in zijn zakken, en sprak kalm.
Andrew wist dat George niet zou liegen; het leek erop dat William echt hun nieuwe baas was!
"Jij? Jij wilt mij ontslaan? Je droomt!" Kevin lachte, zijn uitdrukking woest.
Was William een idioot om zulke dingen te zeggen?
George's gezicht was grimmig; deze persoon durfde zijn Jonge Meester te beledigen, op zoek naar problemen!
Voordat George kon handelen, sloeg Andrew Kevin in het gezicht en schreeuwde: "Kevin, vertrek onmiddellijk uit het bedrijf, je bent ontslagen!"
"Baas, wat bedoelt u?" Kevin, terwijl hij zijn gezicht vasthield, kon het niet geloven.
"William is onze nieuwe baas. Als hij zegt dat je ontslagen bent, dan ben je ontslagen."
Met die woorden was de hele plek in shock!
Kevin trilde over zijn hele lichaam en schreeuwde: "Onmogelijk! Hij is failliet, een arme sukkel; hoe kan hij de nieuwe baas zijn?"
"Kevin, vanaf nu ben je ontslagen. Verdwijn," William stond rechtop, en toen zijn woorden vielen, stond Kevin compleet verbijsterd stil.
Kevin viel met een dreun op zijn knieën en klampte zich vast aan Williams benen. "William, ik had het mis, alsjeblieft ontsla me niet. Omwille van ons verleden als collega's, laat me in het bedrijf blijven, zelfs als het alleen is om eten te bezorgen."
Maar William schopte Kevin weg. "Verdwijn!"
William draaide zich om naar zijn collega's en zei: "Ik weet dat velen van jullie op me neerkeken toen ik het moeilijk had, maar het is oké. Vanaf vandaag wordt ieders salaris verdubbeld!"
Op dat moment barstte de menigte los!
Salarissen verdubbeld!
"William is geweldig!"
"William, ik hou van je!"
Toen keek William naar een mooie vrouw in de menigte. "Ook, de positie van manager Kevin zal worden ingenomen door Melissa."
Iedereen draaide zich om naar Melissa die achterin de menigte stond, gekleed in een zwart businesspak dat haar figuur perfect accentueerde, dunne zwarte kousen die haar rechte en slanke benen omhulden, prachtig gevormd.
Melissa keek verbaasd naar William totdat hij vertrok; ze kon nog steeds niet geloven dat ze gepromoveerd was.
Maar toen was William al in de Bentley gestapt.
Melissa haastte zich naar het autoraam, boog voorover, haar grote, witte borst bloot, en vroeg: "William, nee, Baas, meen je het echt dat ik manager word?"
William wierp een vluchtige blik op Melissa's borst, glimlachte lichtjes. "Zuster Melissa, wat is er, geloof je niet in jezelf?"
William had Melissa gepromoveerd omdat ze capabel was, een goed figuur had, mooi was, en hem goed had behandeld.
Melissa was enorm dankbaar voor William.
William vertrok in de Bentley.
In de Bentley.
"William, er is morgen een investeringsproject, en je moet de baas van het andere bedrijf ontmoeten," zei George glimlachend.
"Ik ga niet," antwoordde William kort; hij haatte sociale verplichtingen.
"Dan, William, moet je mij de één miljoen pond teruggeven." zei George luchtig.
William was verbaasd, zijn uitdrukking verbijsterd, en hij zei hulpeloos: "Goed, goed, ik ga wel, oké?"
"Goed, William, ik haal je morgen op." George glimlachte.
Net nadat hij uit de auto was gestapt, hoorde William een verbaasde stem, "William, wat doe jij hier?"
William draaide zich instinctief om te kijken, en het was Mary, die hem met een verbaasde en ongewone blik aankeek.
William raakte in paniek vanbinnen; verdomme, Mary had hem uit de Bentley zien stappen. Zou ze nu zijn identiteit weten!