Hoofdstuk 3 Koop het bedrijf!
"Het is maar geld. Wie zegt dat ik het niet zou kunnen lenen?" William keek Jeffery kil aan.
Jeffery was verbaasd, zijn gezicht verstarde.
Tot zijn verbazing gooide William de plastic tas die hij vasthield op de grond voor hem en Mary.
De plastic tas barstte open en honderdduizend dollar viel voor hun ogen op de grond.
Jeffery's ogen trokken samen, zijn mond trilde lichtjes, en zijn vuisten balden zich onwillekeurig.
Mary's uitdrukking was nog verbaasder; ze keek naar het geld dat William had gegooid met verwarring, die snel veranderde in een koude en boze houding.
Waar had William het geld vandaan?
Als hij geld had, waarom had hij het dan niet eerder laten zien?
Ze was gedwongen geweest om met andere mannen te praten en te lachen; wist hij niet hoe vermoeiend dat was?
"Hier is honderdduizend dollar. Dit, plus de vorige keren, betaal ik je in één keer terug. Kom niet meer terug."
William sprak kil.
Jeffery pakte het geld niet meteen.
Eerlijk gezegd was deze honderdduizend dollar onbeduidend voor hem, vergelijkbaar met liefdadigheid aan een bedelaar.
"Goed, William, je hebt het geld zo snel bij elkaar gekregen. Ik ben benieuwd, wie zou je zoveel in één keer lenen?" vroeg Jeffery.
"Dat gaat jou niets aan. Je kunt nu vertrekken!" antwoordde William onverschillig.
Jeffery keek William boos aan, pakte het geld op en vertrok zonder een woord te zeggen.
Mary rende snel achter hem aan. "Jeffery, laat me je uitlaten!"
Er viel een stilte.
William zat voor Sarah's ziekenhuisbed, keek naar zijn slapende dochter en voelde zich erg schuldig.
"Sarah, is het zwaar om bij mij te zijn? Nou, laat me je vertellen, vanaf nu zul je een klein prinsesje zijn."
William streelde zachtjes het voorhoofd van zijn dochter, zijn ogen gevuld met liefdevolle genegenheid.
Op dat moment kwam Mary terug en vroeg koud: "Waar heb je dat geld vandaan?"
Zonder op te kijken, antwoordde William: "Ik heb het geleend."
"Van wie?"
"Elbert."
Mary slaakte een zucht van verlichting, denkend dat William van woekeraars had geleend. "Je hebt al vaak van hem geleend. Je kunt hem niet blijven lastigvallen. Geef het geld snel terug; ik hoorde dat hij binnenkort gaat trouwen."
"Ik weet het. Ik betaal hem terug wanneer ik het geld heb." William keek eindelijk naar Mary.
Deze vrouw was echt mooi. Zelfs haar lichte frons kon een speciale soort schoonheid niet verbergen.
Maar misschien wist ze het nog niet.
Haar ooit berooide echtgenoot was nu de erfgenaam van een van de rijkste families ter wereld.
Mary's blik werd langzaam kouder, en ze wierp een blik op haar dochter op het bed. "William, je hebt het deze keer kunnen lenen, maar wat de volgende keer? Moet Sarah elke keer dat ze in het ziekenhuis ligt afhankelijk zijn van geleend geld?"
De William van vroeger zat vol leven en ambitie.
Om die reden was Mary verliefd op hem geworden.
Maar sinds zijn zakelijke mislukking was hij steeds meer verslagen en zielig geworden.
Woede borrelde op in William's hart. "Ik weet wat ik doe."
Mary zweeg een halve minuut en zei toen: "William, zelfs als het niet voor jezelf is, denk aan Sarah. Het is deze week mijn vaders verjaardag. Kom met me mee en bied mijn ouders je excuses aan."
William zei niets.
In de middag had William iets te regelen, dus vroeg hij een verpleegster om even op Sarah te letten.
Mary was druk met haar bedrijf en was vroeg vertrokken.
William reed op zijn bezorgscooter, klaar om de laatste bestelling af te leveren.
Daarna zou hij zijn baan opzeggen!
Deze laatste bezorging was naar een luxe hotel.
Degenen die zich een verblijf in zo'n hotel konden veroorloven, waren over het algemeen rijk.
Kamer 8808.
William klopte op de deur. "Hallo, uw bezorging is gearriveerd."
De deur ging open en onthulde een vrouw met een goed figuur, gekleed in een crop top en met een rode roos-tatoeage op haar been, haar haar los en haar make-up perfect.
"Hallo, uw."
William begon de bezorging met een glimlach te overhandigen, maar stopte halverwege de zin. "Lisa?"
"William?"
De vrouw tegenover hem was Elberts vriendin, Lisa.
Op dat moment staarde ze William verbaasd aan.
Lisa had duidelijk niet verwacht William hier tegen te komen.
"Lisa, kom snel terug naar bed. Ik kan niet wachten om met je te vrijen."
Een middelbare man’s stem kwam uit de kamer.
William was er zeker van dat het niet de stem van zijn goede vriend Elbert was.
Was Lisa Elbert aan het bedriegen met een andere man in een hotel?
Lisa keek William boos aan, griste de bezorging ruw weg en sloeg de deur dicht.
William fronste.
Lisa bedroog Elbert achter zijn rug om; moest hij Elbert hierover vertellen?
Een half uur later, in de hotellobby, zag William Lisa weer.
Nu had ze een zwarte trenchcoat en hoge hakken aangetrokken en zat ze kil tegenover William.
Ze haalde driehonderd euro uit haar portemonnee.
Lisa gooide de driehonderd euro naar William en sprak onverschillig: "Hier is je zwijggeld!"
William stond op, zijn gezicht gevuld met woede, zijn tanden op elkaar geklemd. "Lisa, hoe kun je dit Elbert aandoen? Hij werkt zich kapot voor jou, en jullie zouden aan het eind van het jaar gaan trouwen!"
"En wat dan nog? Wie zegt dat ik met hem moet trouwen?" Lisa snoof, terwijl ze een damessigaret aanstak en minachtend zei: "William, zorg liever voor jezelf. Ik ben je zat, altijd maar geld lenen van Elbert!"
"Je bent een man; heb alsjeblieft wat waardigheid, wil je? Geen wonder dat je vrouw van je wil scheiden, loser!"
Daarmee stond ze op, armen over elkaar, en keek trots naar William. "Je laat beter niets van vandaag uitlekken, anders laat ik iemand je benen breken!"
Na deze woorden liep Lisa naar de man met wie ze een affaire had, en samen verlieten ze het hotel.
William balde zijn vuisten strak, pakte het geld van de tafel en verliet het hotel.
Hij moest Elbert hierover vertellen!
Op dat moment ging Williams telefoon.
Toen hij keek, zag hij dat het een oproep was van Kevin Martinez, de manager van een bezorgbedrijf.
Zodra William de oproep beantwoordde, brulde Kevin aan de andere kant: "William, jij nietsnut, je leveringen zijn zo traag, en we hebben een dozijn klachten ontvangen! Ik ga je hele maandsalaris inhouden en je dan ontslaan!"
William antwoordde boos: "Wil je me ontslaan? Ik neem zelf ontslag!"
Kevin was zowel geschokt als boos. "William, wat zeg je nu?"
William hing de telefoon op.
Hij had al het fortuin van zijn familie geërfd, ter waarde van miljarden!
Hij was niet langer dezelfde William!
Natuurlijk zou hij geen onzin meer van zijn baas pikken!
William pakte onmiddellijk zijn telefoon en belde George, "George, ik wil het bezorgbedrijf waar ik voor werk kopen!"
George antwoordde: "Geen probleem, ik regel het meteen!"
Het bezorgbedrijf was oorspronkelijk opgericht door William, maar na zijn zakelijke mislukking verloor hij het bedrijf aan anderen.
Nu was hij gewoon terug aan het claimen wat van hem was!
Een paar minuten later stuurde George een sms: [William, ik heb het geregeld. Je bent nu de grote baas van het bezorgbedrijf.]
William knikte, onder de indruk van George's efficiëntie.
Op zijn elektrische scooter reed William rechtstreeks naar het bezorgbedrijf.
Op dat moment stond Kevin in de lobby, woedend over het opgehangen gesprek.
"Verdorie! Die William vraagt om problemen! Wacht maar tot ik hem zie. Ik zal ervoor zorgen dat hij er spijt van krijgt!"
De andere werknemers stonden bij elkaar, hoofd naar beneden, niet durvend te spreken, bang dat ze zichzelf in de problemen zouden brengen.
Op dat moment werd de deur van het bedrijf opengeduwd.
Een man van middelbare leeftijd liep naar binnen.
Toen hij hem zag, klaarde Kevins gezicht onmiddellijk op met een onderdanige glimlach. "Baas, je had moeten zeggen dat je kwam. Dan had ik je verwelkomd."
De baas van het bedrijf, Andrew.
Andrew keek hem aan. "Iedereen, maak je klaar om de nieuwe baas te verwelkomen."
Kevin was verbaasd. "Nieuwe baas?"
Andrew zei: "Iemand heeft het bedrijf gekocht voor een miljoen euro."
Kevin vroeg voorzichtig: "Wie is de nieuwe baas? Moeten we iets voorbereiden?"
Andrew fronste. "Ik ben niet erg bekend met de nieuwe baas; iedereen moet voorzichtig zijn."
Daarmee stonden tientallen werknemers, samen met Andrew, bij de ingang van het bedrijf.
Kevin pochte toen luid: "Iedereen, let op! De nieuwe baas komt eraan. Als je goed presteert, krijg je misschien een loonsverhoging of promotie. Dit heeft te maken met jullie eigen portemonnee!"
Op dat moment stopte een zwarte Bentley langzaam bij de ingang van het bedrijf.
George had besloten zelf langs te komen, misschien om William met wat problemen te helpen.
Dan zou William in een goede bui zijn om naar huis terug te keren.
Kevin stond achter Andrew, wrijvend in zijn handen van opwinding. "Daar komen ze."
Hij wist dat met de komst van de nieuwe baas, zijn kans om zich te bewijzen ook kwam!
Op dat moment parkeerde William zijn elektrische scooter naast de Bentley.
Bij het zien van William trilde Kevin van woede, wijzend naar hem en vloekend: "William, weet je verdomme wel dat je terug moet komen? Ga uit mijn weg!"