Read with BonusRead with Bonus

73. „Arme, onwetende Evelyn.”

Mijn woorden galmen door de hal alsof ze het enige geluid zijn dat nog rest in de wereld, zelfs al blijft de band zijn aangename muziek spelen. Ze klinken scherp en pijnlijk voor de oren, als een schurend geluid. Tenminste, zo lijkt het aan de manier waarop mensen naar me kijken - alsof al hun bewon...