Hoofdstuk 5
Atlas's POV
Ik zat in mijn kantoor met mijn zoon op mijn schoot. Hij leek precies op mij, maar had haar ogen. Hij huilde tegen mijn borst terwijl ik heen en weer wiegde om hem te kalmeren. "Shhh... het is oké, lieverd. Mama bedoelde het niet zo... ze was gewoon een beetje moe en druk" troostte ik hem. Hij keek me aan met zijn grote, schattige, betraande ogen. "Mama houdt van mij... of niet van mij?" vroeg hij onschuldig. Ik kuste zijn mollige wang. "Natuurlijk... Mama en Papa houden heel veel van je, Leo" zei ik met een glimlach. Hij glimlachte en klapte in zijn handen. Ik lachte en zette hem op de grond zodat hij rond kon kruipen.
Ik leunde achterover in mijn stoel en dacht aan de scène die zich een paar minuten geleden had afgespeeld. Het deed pijn om zoveel haat in haar ogen te zien, maar ik verdiende het voor alles wat ik haar had aangedaan. Ik had al mijn beloften aan haar gebroken terwijl zij trouw bleef... Ik verdiende haar niet, maar ik ben egoïstisch. Ik kan niet... ik kan gewoon niet zonder haar leven... die vrouw... mijn stoere engel... zij is mijn verdomde leven... mijn wereld.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik weet niet hoe ik haar kan laten vergeven, ook al verdien ik het niet. Ik weet niet hoe ik de liefde van mijn leven weer van me kan laten houden. Mijn vrolijke, levendige stoere engel die altijd een glimlach op haar gezicht had, was nu een kille, harteloze zakenvrouw en de reden daarvoor ben ik en zij. Hoe kon ik zo stom zijn om iemand's leugens te geloven... hoe kon ik?
Vier jaar geleden
"Mel, waarom huil je?... wat is er gebeurd? kom hier" zei ik bezorgd en omhelsde haar. Mel was als een zus voor mij. Ze was iemand waar ik beschermend over was. "A-Atlas... Fai-" snikte ze in mijn armen. Ik brak de omhelzing en keek haar bezorgd aan. "Fai?... wat is er met haar gebeurd?" Ik pakte haar armen en schudde haar... "Wat is er met mijn Faith gebeurd... vertel het me Mel... is ze in orde... is ze gewond... VERTEL HET ME!" schreeuwde ik in haar gezicht, waardoor ze schrok. Ik zou sterven als er iets met mijn liefje gebeurde. Goh, ze is mijn levenslijn.
"Atlas... je... je moet hier naar kijken," zei ze met een trillende stem en gaf me haar telefoon. Ik keek haar verward aan, maar nam haar telefoon en keek erop. De telefoon vulde zich met kreunen terwijl ik een man over mijn meisje zag hangen... mijn meisje... mijn Faith. Ik kneep de telefoon stevig vast en staarde naar het scherm in shock en hartzeer. "NEE... NEE WAT IS DIT MEL?... STOP MET GRAPPEN MAKEN MET ME" zei ik terwijl ik de telefoon tegen de muur smeet waardoor ze schrok. "Ik... ik maak geen grapjes, Atlas," zei ze met tranen. "Wie heeft je dit gestuurd, Melissa... WIE?!" schreeuwde ik. "R-herinner je je Ben nog... van onze universiteit... hij was toen in de club en hij zag dit en stuurde het naar me" huilde ze.
"en jij gelooft die onzin, Mel? waarom heb je Ben überhaupt in je contacten?" vroeg ik woedend. Haar gezicht verbleekte terwijl ze wegkeek. "H-hij volgde me op Instagram... dus ik volgde hem terug, maar we hebben nooit gesproken. Dit was de eerste keer" zei ze een beetje nerveus. "Ik ga die klootzak vermoorden" siste ik.
Ik belde snel "Ik ga je een video sturen. Controleer of het gemanipuleerd is" beval ik door de telefoon. Na een paar uur kreeg ik een telefoontje. "Wat waren de resultaten?" vroeg ik. "Meneer... eigenlijk... de beelden die u stuurde... waren inderdaad echt" bekende hij. Ik bevroor in shock... zijn woorden echoden in mijn oren. "Meneer?... Meneer?... bent u daar meneer?" Ik liet mijn telefoon vallen en zat in shock op mijn bed. Tranen rolden over mijn wangen bij de resultaten. Mijn Fai... mijn meisje... mijn liefde heeft vreemdgegaan?... met mij?...
Ik voelde armen om me heen terwijl ik nog steeds in shock was. Ik keek op met rode betraande ogen en zag Mel me omhelzen. "ze... ze heeft vreemdgegaan... ze-" "Shhhh..." Mel omhelsde me strakker. "laat het eruit, Atlas... laat het eruit" fluisterde ze en daarmee brak ik... brak ik met het verraad van de vrouw die de liefde van mijn leven was. Ze brak mijn hart in stukken en gooide ze weg? waarom Faith... waarom?
"Ik weet dat je pijn hebt, maar ik heb nog iets anders ontdekt" ze haalde haar gebroken telefoon tevoorschijn die gelukkig gered was en haalde een opname tevoorschijn. "Meneer Williams, ik ben alleen bij Atlas voor zijn geld. Ik bedoel, hij wordt langzaam een wereldster, waarom zou ik zo'n kans laten schieten?" de stem die klonk als Faith zei met een rare toon waardoor ik mijn tanden op elkaar klemde.
Ik klem mijn kaken van woede en bal mijn vuisten. Ik zal je ruïneren, Faith Abdella, ik zal je laten berouwen dat je met mijn gevoelens hebt gespeeld.
Heden
Ik veegde de traan van mijn wang en keek naar Leo die met wat bouwblokken speelde. "Het spijt me zo, mijn Fai... ik wou dat ik terug in de tijd kon gaan en alles veranderen" fluisterde ik tegen niemand.