Hoofdstuk 4
1 jaar later
Faith's POV
Het is nu een heel jaar geleden dat Atlas en Melissa in New York zijn. In dit hele jaar voelde het alsof Atlas langzaam afstand van me nam. Onze sms'jes, telefoontjes en Skype-gesprekken werden met de dag minder. In het begin dacht ik dat het kwam omdat hij het druk had, maar ik weet zeker dat hij niet zo druk kon zijn dat hij niet eens 2 minuten voor mij kon vrijmaken.
Melissa en ik praatten elke dag, maar ook zij stopte met praten tegen mij. Ze vertelde me wel dat haar tante een operatie moest ondergaan, dus ik wilde haar niet lastigvallen, maar ik miste hen zo erg. Ik zat hier helemaal in Londen terwijl die twee in dezelfde stad samen waren. Ze brachten tijd met elkaar door en hier zat ik, dood zonder hen beiden. Atlas gedroeg zich ook vreemd tegen mij. Hij praatte tegen me alsof hij zich verveelde of alsof hij genoeg van me had. Heeft hij een ander meisje gevonden?... heeft hij me bedrogen?...nee...ik weet dat hij me nooit zou bedriegen. Hij heeft het me beloofd...hij houdt van me en ik vertrouw hem.
Telkens als ik hem belde of sms'te, zei hij altijd dat hij het druk had. Hij had niet eens meer tijd voor mij en die gedachte maakte me verdrietig. "Hé kleine zus, wat is er?" zei mijn oudere broer Noah, die naast me zat en op zijn telefoon speelde. "Niets...gewoon verveeld," zuchtte ik. "Heb je met Atlas en Melissa gesproken?" zei hij zonder zijn ogen van zijn telefoon te halen. "Nee...blijkbaar zijn ze te druk om zelfs maar tijd voor mij te maken," zei ik met een zachte toon. "Hé...niet boos worden...wij zijn er voor je en bovendien zijn het je beste vrienden...ze zullen tijd maken...kop op, zus," Noah gaf me een duwtje waardoor ik moest lachen. Noch mijn familie noch de familie van Atlas wist van onze relatie. Ze denken gewoon dat we hele goede vrienden zijn, behalve mevrouw Williams...zij koppelde mij en Atlas al sinds we in de buik van onze moeders zaten.
Een jaar later
"Atlas, het is al 2 jaar. Je bent ook gestopt met mij te bezoeken," klaagde ik. "Ik heb het druk, Faith. Ik heb geen tijd om met je te praten," zei hij met een koude toon. Ik fronste. "Atlas, wat is er met je aan de hand?...waarom doe je zo?...heb je iemand anders gevonden, hè?" zei ik boos. "Hou je mond, Faith...stop met doen alsof je een controlerende, bezitterige vriendin bent. Ik heb hier een leven...ik heb een baan, in tegenstelling tot jou die leeft van het geld van je ouders. Stop nu met me lastigvallen...ik heb het druk," en daarmee verbrak hij de verbinding, mij geschokt achterlatend. "Controlerende, bezitterige vriendin?...serieus?" snuifde ik. Tranen welden op in mijn ogen bij zijn woorden. Wat is er gebeurd met mijn Atlas?
3 jaar later
Ik was vandaag zo gelukkig. Meneer en mevrouw Williams belden me vandaag om te vertellen dat Atlas terugkwam. Het is 3 jaar geleden dat we stopten met praten, maar ik had nog steeds gehoopt dat hij voor mij zou terugkomen. "Fai... hij is hier," riep mevrouw Williams van beneden, waardoor ik bloosde. In totaal zijn het 5 jaar, maar 3 jaar sinds ik zijn gezicht niet meer heb gezien. Mijn man is zeker beroemd geworden. Ik ben zo trots op hem. Hij was eindelijk de CEO van een van meneer Bailey's bedrijven en hij bezat vele andere clubs, restaurants en andere gebouwen. Hij stond overal in de kranten en meisjes werden gek van hem. Ik snoof bij die gedachte. Atlas hoorde bij mij, maar was dat de reden waarom hij afstand van mij had genomen omdat hij nu een beroemde zakenman was?...
Ik rende snel de trap af van opwinding, klaar om de liefde van mijn leven te ontmoeten, de man op wie ik mijn hele leven heb gewacht. Hij beloofde me dat hij voor me zou terugkomen, hij vertelde me dat ik op hem moest wachten, wat ik 5 jaar lang heb gedaan en eindelijk is die dag aangebroken.
Ik struikelde bijna over de trap, maar het kon me niet schelen als ik mezelf pijn zou doen, ik verlangde naar één blik van hem, ik was wanhopig om zijn gezicht weer te zien na 5 lange jaren.
Met een brede glimlach liep ik door de gang en was klaar om hem te begroeten, maar mijn glimlach stierf weg bij wat ik zag. Ik hoorde mijn hart in stukken breken bij wat ik daarna hoorde... Hoe? wanneer? waarom? ... deze vragen kwamen in mijn gedachten.
"Gefeliciteerd met je huwelijk, zoon. Jij en Melissa zien er absoluut prachtig uit samen," zei mevrouw Williams terwijl ze het stel met bewondering en liefde aankeek. Ik leunde tegen de muur, voelde me zwak met verse tranen die over mijn rode wangen rolden. 'Getrouwd? hij was getrouwd?'. Ik keek naar hem met immense pijn en verraad. Getrouwd? ... maar ... hij zei ...
Plotseling kruisten zijn ogen de mijne en mijn hart bevroor. Ik zag een glimp van pijn in zijn ogen, maar hij verborg het snel met een flits terwijl hij het verving door kilheid. Hij keek me aan met een lege blik alsof het hem niets kon schelen, alsof het hem niet kon schelen hoe ik me voelde.
Ik heb 5 lange jaren op hem gewacht. Ik bleef trouw, loyaal om puur voor hem te zijn en hier komt hij thuis met een vrouw, niet zomaar een vrouw maar mijn beste vriendin aan zijn zijde die beweert getrouwd te zijn. Ik keek naar mijn vriendin met walging en verraad. Ze keek naar me en gaf me een gemene grijns.
'Waarom?'
"Ik ben echt teleurgesteld dat je het me niet hebt verteld. Hoe kon je trouwen zonder dat wij het wisten? Ik dacht dat jij en Faith iets hadden. Je hebt ons echt verrast, zoon," zei meneer Williams met een frons. Ik stond achteraan met tranen die uit mijn rode ogen stroomden. Mijn ogen waren alleen op hem gericht. 'Was mijn liefde een grap voor hem? was mijn liefde een spel voor hem?'
'Waarom zou je dit mij aandoen Atlas? waarom?'