Hoofdstuk 11
Atlas' POV
Ik zat in mijn kamer, verdrinken in mijn gedachten over mijn engel. Nadat ik Leo in slaap had gebracht, had ik eindelijk wat tijd voor mezelf. Het diner tafereel flitste door mijn hoofd en maakte me boos. 'Waarom kon ze me niet accepteren? Waarom weigerde ze met me te trouwen?'. Ik weet het... ik weet dat wat ik haar heb aangedaan verkeerd was... het was een zonde, maar ik weet dat ze nog steeds van me houdt tot op de dag van vandaag... ik zie het in haar ogen, ook al is ze geweldig in het verbergen van haar uitdrukkingen en gevoelens. Ik wil Faith niet verliezen aan iemand anders. Ik weet niet hoe ik zonder haar zal leven of zelfs haar moet zien met iemand die niet ik ben... maar heb ik dat niet bij haar gedaan?... ben ik niet met Melissa getrouwd en verder gegaan?...
Ik trok gefrustreerd aan mijn haar terwijl ik aan haar dacht. Goh, ik ben zo'n klootzak, maar ik kan niet over haar heen komen. Het is onmogelijk. Ook al was ik getrouwd met Melissa, wat een van de grootste fouten in mijn leven was... ik was nog steeds erg bezitterig over Faith en haatte het om haar met andere mannen te zien.
3 jaar geleden
Ik werd wakker met armen stevig om mijn middel gewikkeld. Ik keek naar de figuur en vond Melissa die zich tegen mijn borst nestelde. Ik maakte langzaam haar armen los en stapte voorzichtig uit bed, niet willen haar wakker maken. Ik voelde geen tintelingen met Melissa zoals ik die met Faith voelde, maar nooit zou ik die slet willen aanraken die het aandurfde om me achter mijn rug om te bedriegen.
Ik verliet mijn kamer en liep langzaam naar Faith's kamer. Zij en haar familie woonden een paar maanden bij ons omdat er wat bouwwerkzaamheden bezig waren naast hun huis. Ik opende langzaam de deur, denkend dat ze misschien sliep, maar vond haar bed leeg. Ik fronste en ging volledig de kamer binnen. Haar kamer was schoon, maar het leek alsof niemand het ooit had gebruikt. 'Wacht even... waarom ben ik hier eigenlijk?' dacht ik bij mezelf.
Ik zuchtte en verliet haar kamer, liep naar beneden, maar mijn ogen bleven om me heen kijken naar haar... om een glimp van haar engelachtige gezicht op te vangen. Toen ik de hal binnenkwam, hoorde ik gelach bij de voordeur vandaan komen. Ik liep dichter naar het geluid toe en klemde mijn kaken van woede toen ik naar het tafereel staarde. Faith lachte vrolijk met een andere man... een andere man die niet ik was? Ik snoof bij die gedachte. Als ze kan bedriegen, kan ze natuurlijk ook andere dingen doen.
Ik knarsetandde toen ik haar de man een kus op de wang zag geven, waardoor mijn bloed kookte van woede en jaloezie. "Schat... we moeten vanavond uitgaan. Het is eeuwen geleden meisje... alsjeblieft kom... ik beloof dat ik je niet zal verlaten," zei hij terwijl hij haar hand vasthield, waardoor ik ernaar staarde. Ze zuchtte en haalde een hand door haar lange, zachte bruine haar waar ik ooit van hield om mee te spelen. "Ik kan niet, Liam... na wat er gebeurd is, wil ik echt niet terug... ik wil geen herhaling van wat er die nacht is gebeurd," zei ze met een verdrietige toon. "Ik had geluk dat ik gered werd, anders zou ik zijn-" ze stopte met praten terwijl ze wegkeek, proberen haar tranen te bedwingen. 'Welke nacht?... waar had ze het over?... wat zou er gebeurd zijn als die persoon er niet was?' Ik had al deze vragen in mijn hoofd.
Hij gaf haar een meelevende blik en pakte haar wangen vast, waardoor ik woedend werd. "Faith je-".... "WAT IS HIER AAN DE HAND?" mijn stem galmde door de ruimte en onderbrak die klootzak. Ze draaiden zich allebei naar me toe, terwijl ik Faith alleen maar aankeek met wijd opengesperde, geschokte ogen alsof ik haar op iets betrapt had. "A-atlas," fluisterde ze. "Ik-"..."Wie ben jij?" spuugde ik naar de man en onderbrak haar. Hij keek me van top tot teen aan en grijnsde. "Nou, nou, kijk eens wat we hier hebben," zei hij terwijl hij zijn lippen likte, wat me nog bozer maakte. "Dus dit is wat je doet?... mannen naar je huis brengen?.. je bent in mijn huis... hoe durf je je bedverwarmers hier te brengen en je als een totale slet te gedragen," spuugde ik naar haar, maar lachte toen terwijl ik naar haar keek. "Natuurlijk... je bent er al een," grijnsde ik naar haar, maar het zien van haar verse tranen brak mijn hart. Ik weet dat wat ik zei kwetsend was... ik haatte mezelf er zelfs om, maar het zien van haar tranen deed me pijn en daardoor wist ik dat ze me nog steeds raakte. Hoeveel ik ook deed alsof ik van Melissa hield, ik weet dat Faith altijd mijn hart zal regeren.
"Wacht... wacht... wacht... noemde je haar net een slet?" zei de man, die ook Liam heette, ongelovig. "Jij-" ik wees naar hem, "ga van mijn verdomde terrein af," siste ik. Hij rolde met zijn ogen. "Fuck you... en mijn vriendin is geen slet, jij verdomde klootzak," snauwde hij terwijl ik hem woedend aankeek. Hij draaide zich naar haar toe en veegde haar tranen weg. "Ik ga nu, lieverd, voordat hij nog gekker wordt... Als hij je pijn doet, bel me dan," zei hij en kuste haar op het voorhoofd terwijl hij me een boze blik toewierp voordat hij vertrok.
Ik keek naar Faith, die me boos aankeek. Ik greep haar arm ruw en trok haar het huis in terwijl ze stil bleef, wat me nog bozer maakte. Ik keek naar haar voorhoofd waar die klootzak haar had gekust en veegde het woest van haar huid terwijl ze me geschokt aankeek. "Wat ben je in godsnaam aan het doen?" snauwde ze, maar ik negeerde haar en bleef doorgaan met het wegvegen van de kus van die idioot. "Wat de fuck Atlas... LAAT ME LOS," schreeuwde ze terwijl ze me wegduwde. Ik keek haar gemeen aan en trok haar weer naar me toe. "Luister naar me, Faith... als ik je nog een keer met die man zie, dan vermoord ik hem en jou erbij... Begrijp je dat?" zei ik met een dreigende toon. Ze keek me boos aan en duwde me weg waardoor ik bijna mijn evenwicht verloor. Verdomme, dit meisje heeft kracht.
"Wie denk je wel niet dat je bent om mij te vertellen wat ik moet doen?... Ik kan zijn met wie ik wil," spuugde ze in mijn gezicht. "Houd je mond en luister naar me, Faith, en stop met ruzie maken. Als ik je nog een keer met die man zie of als ik erachter kom dat je naar een nachtclub gaat, kijk dan maar wat ik met je doe... je bent van mij en waag het niet om dit huis te verlaten met hem of een andere man, anders sluit ik je op in je kamer en bind ik je vast aan het bed," dreigde ik woedend. Ze hapte naar adem en keek me geschokt en ongelovig aan.
Een kille lach ontsnapte aan haar lippen terwijl ze me woedend aankeek. "Je bent zo'n verdomde hypocriet, Atlas... zo'n achterbakse klootzak. Jij bent zelf getrouwd... leeft je leven zoals je wilt... wie denk je wel niet dat je bent om mij te vertellen met wie ik kan zijn of wat ik kan doen? Jij bent mijn vader niet en ik ben niet van jou. De dag dat je trouwde was de dag dat ik van mezelf werd. Ik ben mijn eigen persoon... dus waag het niet om me te proberen te controleren, want daar heb je je verdomde vrouw voor," siste ze met een traan die uit haar linkeroog rolde. Ik voelde een steek van pijn omdat ik met iemand anders getrouwd was en niet met haar, maar ik hield helemaal niet van Melissa... ik wilde gewoon dat Faith voelde hoe het is om de persoon van wie je houdt met iemand anders te zien. Mijn gezicht verzachtte toen ik haar tranen zag. Ik liep langzaam naar haar toe en veegde de traan van haar wang, waardoor ze haar ogen sloot. Ik boog naar haar oor en fluisterde, "Je bent van mij en onthoud mijn woorden, anders..." fluisterde ik dreigend en draaide me om om haar achter te laten.
Heden
Ik heb zo'n spijt van die woorden tegen haar. Hoe kon ik haar zo pijn doen?... waarom deed ik dat?... waarom kon ik de liefde en onschuld in haar ogen niet zien?.... als Melissa maar niet had gelogen..... als Melissa ons maar niet had verraden... het was allemaal door haar en daarom.....
Zal ik je altijd haten, Melissa.........