Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 10

Onbekend Perspectief

Heden

"Wat is ze nu aan het doen?" vroeg ik met een kille toon. "M-meneer, ze is aan het w-werken," zegt een van mijn mannen met een trillende stem. "En?" vroeg ik om meer details. "E-en m-meneer, ze was a-an het h-huilen," stotterde hij, waardoor ik mijn handen tot vuisten balde. 'Wie durfde mijn prinses aan het huilen te maken?'

"Reden?" vroeg ik woedend. "E-eh, meneer... haar... haar ex-v-vriend was bij haar toen... toen ze aan het huilen was," stotterde hij weer van angst. Ik leunde achterover terwijl hij me enkele foto's gaf. Ik klemde mijn kaken op elkaar en knarsetandde toen ik die klootzak zijn armen om mijn meisje zag slaan. "Blijf haar volgen en zorg dat ze geen pijn lijdt. Als ik ook maar een enkel krasje op haar lichaam vind, aarzel ik niet om je te vermoorden," zei ik dreigend, waardoor hij van angst ineenkromp. "J-j-ja m-meneer," trilde hij en verliet de kamer met gebogen hoofd.

Ik zette mijn telefoon aan en staarde naar mijn achtergrond, een foto van mijn prinses. Ze was een boek aan het lezen in het Café en ik had stiekem een foto van haar genomen. Ze is zo mooi, net als een prachtige roos. "Ik hou zoveel van je, mijn prinses... wacht maar op mij... ik ben er snel... vlak naast je... om je te beschermen," fluisterde ik en kuste haar foto.

Ik belde snel een van mijn mannen en gaf een bevel: "Ik wil dat dit de laatste vergadering is en daarna vlieg ik terug naar Amsterdam... ik ben te lang weg geweest van mijn prinses en jullie koningin... ik kan niet langer wachten. Zorg dat alles vandaag nog geregeld is," beval ik kil en verbrak de verbinding.

"Ik kom terug, mijn lief... ik kom terug."

Previous ChapterNext Chapter