Zranione Serca

Rozdział 36

Perspektywa Atlasa

Zamarłem zszokowany, gdy słowa mojego ojca odbijały się echem w moich uszach. Moje oczy piekły od łez, które próbowałem powstrzymać, ale całkowicie mi się to nie udało, gdy każda kropla spływała po moich policzkach. "Dziękuję, wujku" - jej delikatny głos wyrwał mnie z zamyśle...