Rozdział pierwszy - Pierwsze spotkanie
Skyla
Stoję nerwowo w zatłoczonym pokoju, ukrywając się w rogu, próbując opanować swoje lęki, gdy moja najlepsza przyjaciółka Kelsey rozmawia ze wszystkimi. Nie radzę sobie dobrze na dużych spotkaniach towarzyskich. Wolałabym czytać dobrą książkę w domu – moim bezpiecznym miejscu. Randka Kelsey odwołała w ostatniej chwili, a ja nie chciałam, żeby przyszła sama. Dzisiejszy wieczór jest dla niej ważny. Właśnie dostała awans, po tym jak obawiała się, że straci pracę z powodu wielu zmian w firmie. To wydarzenie jest zorganizowane przez firmę, aby świętować i poznać nowych członków zespołu. Poza tym jestem tu tylko na lato, odwiedzając, więc chcę maksymalnie wykorzystać czas z moją najlepszą przyjaciółką.
Popijam wodę sodową. Nie jestem wielką miłośniczką alkoholu, piję tylko przy specjalnych okazjach. Może teraz jeden drink pomógłby mi się zrelaksować. Rozglądam się, szukając kelnera z tacą, bo nie chcę iść do zatłoczonego baru. Nie widzę nikogo, więc pozostaję przy wodzie sodowej.
Nagle czuję, że ktoś na mnie patrzy. Podnoszę głowę i to potwierdzam. Mężczyzna przygląda mi się uważnie. Jest ubrany w czarny garnitur, jego ciemnobrązowe włosy są perfekcyjnie zaczesane do tyłu. Jest co najmniej kilka cali wyższy od moich 170 cm wzrostu. Jest bardzo przystojny. Nie rozumiem, dlaczego się na mnie gapi. Czuję, jak moje policzki się rumienią i szybko odwracam wzrok.
„Hej, wszystko w porządku?” pyta Kelsey, pojawiając się przede mną. „Tak, wszystko dobrze.” Uśmiecham się.
„Czy mogłabyś porozmawiać z ludźmi razem ze mną?” pyta z nadzieją. Kiwnę głową, nawet jeśli to ostatnia rzecz, którą chcę robić, ale ona będzie się o mnie martwić, jeśli nadal będę się ukrywać w rogu, a nie chcę, żeby tak było.
Kelsey uśmiecha się, biorąc mnie za rękę i prowadząc nas do małej grupki. Przedstawia mnie wszystkim. Uśmiecham się i grzecznie mówię cześć. Pozwalam im rozmawiać między sobą, pozostając cicho.
„Czy wszyscy dobrze się bawicie?” pyta głos, co sprawia, że podnoszę wzrok, a mężczyzna, który zdawał się na mnie patrzeć, stoi przed nami. „Tak, szefie, bawimy się świetnie. A pan?” Kelsey uśmiecha się.
„Proszę, poza biurem nie ma potrzeby nazywać mnie szefem. Jestem Brandon.” Śmieje się. „Przepraszam, szefie.” Ona też się śmieje. Czekaj, on jest jej szefem? O rany, jak ona może pracować z nim na co dzień? Gdybym to była ja, byłabym ciągle roztrzęsiona.
Zwraca swoją uwagę na mnie, „Nie sądzę, żebyśmy się poznali.”, „Brandon, to jest Skyla, moja najlepsza przyjaciółka, która jest tu na lato, odwiedza z Szkocji,” „Skyla, mój szef, Brandon.” Uśmiecha się.
Podchodzi bliżej do mnie, a ja czuję, jak moje kolana się uginają, gdy dostrzegam jego głębokie, niebieskie oczy. Wyciąga rękę do mnie, którą chwytam, „Miło cię poznać, panno Skyla.” Jego głos jest głęboki i chrapliwy. Przygryzam dolną wargę, żeby powstrzymać się od jęku, „Um, cześć. Ciebie też.” Jąkam się.
Widzę, jak jego usta unoszą się w uśmieszku. O Boże, czy mogłam się jeszcze bardziej ośmieszyć? Poczułam, jak moje policzki robią się gorące, odwracając wzrok, bo nie mogłam znieść jego spojrzenia. Trzyma moją rękę dłużej niż to konieczne, zanim ją puści, „No cóż, pozwolę ci wrócić do tego, co robisz. Miłego wieczoru wszystkim.” Uśmiecha się, odchodząc.
Wypuściłam głośno powietrze, nie zdając sobie sprawy, że je wstrzymywałam. Nie wiem, co się stało, mężczyźni zazwyczaj nie mają na mnie takiego wpływu. Z drugiej strony, niewielu mężczyzn do mnie podchodzi.
„Wyglądasz na trochę zarumienioną, wszystko w porządku?” Kelsey szepcze, uśmiechając się do mnie, „Tak, w porządku.” Zbieram się w sobie.
Ona cicho się śmieje, „on ma taki sam wpływ na większość osób, kiedy go poznają.” Dzięki Bogu, że nie jestem jedyna. Sięgam po jej kieliszek wina, biorąc go prosto z jej ręki i wypijając jednym haustem, „A może jednak nie.” Dodaje, unosząc brwi.
Przewracam oczami i kręcę głową, obie się śmiejemy. Kelsey znowu skupia się na grupie. Czuję znajome spojrzenie na sobie i lekko obracam głowę w stronę Brandona. Wskazuje mi, żebym podeszła, ale kręcę głową, odwracając od niego wzrok. Nie ma mowy, żebym do niego podeszła.
„Kelsey, zaraz wrócę. Muszę zaczerpnąć świeżego powietrza.”, „Chcesz, żebym poszła z tobą?” pyta. Uśmiecham się i kręcę głową.
Idę przez hotel, gdzie wydarzenie odbywa się w jednej z sal bankietowych, prosto do wyjścia. Drżę, gdy chłodne powietrze łaskocze moją skórę na ramionach. Powinnam była założyć płaszcz, zanim tu wyszłam. Za późno teraz. Oddalam się od innych ludzi, opierając się o ścianę. Zamykam oczy, biorę głęboki oddech i wypuszczam. To sprawia, że czuję się trochę bardziej zrelaksowana.
„Nie powinnaś tu być sama.” Podskakuję na dźwięk męskiego głosu. Szybko otwieram oczy w panice, „Brandon.” Wyduszam z siebie. Skąd on się tu wziął?
„Przepraszam, nie chciałem cię przestraszyć. Dlaczego tu jesteś sama?” w jego tonie jest pewna twardość, gdy pyta, „Potrzebowałam powietrza.” Nerwowo przygryzam wnętrze policzka.
Milczy, patrząc na mnie. Nagle staję się bardzo niepewna siebie, obejmując się ramionami. Brandon podchodzi bliżej, zamykając mnie między sobą a ścianą. Chwyta moje ramiona, odsuwając je od ciała, „Dlaczego się zasłaniasz?” pyta miękko, „Bo nie lubię, gdy ludzie patrzą na mnie tak, jak ty.” Moje słowa są drżące.
Brandon zbliża się jeszcze bardziej. Mój oddech zatrzymuje się w gardle z powodu bliskości, „Dlaczego nie?” Jakie to jego sprawa? „Bo…” urywam, nie mówiąc więcej.
Sięga, odgarniając niesforne włosy z mojej twarzy. Gasp, gdy jego palec muska mój policzek, „Nie powinnaś chować się przed światem. Nie masz ku temu żadnego powodu.”
„Powinnam wrócić do środka.” Szybko przemykam pod jego ramieniem, biegnąc do środka. Musiałam się od niego oddalić. Nie podoba mi się, jak się przy nim czuję. Wszystko jest takie dziwne. Chciałam wrócić do domu, ale nie zrobię tego, bo jestem tu dla mojej najlepszej przyjaciółki.
Kieruję się prosto do baru. Potrzebuję cholernego drinka, żeby się uspokoić. Teraz nie wydaje się tak tłoczno, więc barman nie zwleka z podejściem do mnie, „Co mogę dla ciebie zrobić, piękna?” pyta, mrugając do mnie.
Już miałam odpowiedzieć, ale zanim zdążyłam, „Poproszę kieliszek szampana dla niej. Dla mnie whisky.” Wiedziałam, że to Brandon, ale brzmiał na zirytowanego, gdy to mówił, a jego ręka spoczęła na moich plecach, „Oczywiście, proszę pana.” Barman odpowiedział, szybko się wycofując.
Szybko się odwracam, „Skąd wiesz, że tego właśnie chciałam?” Kładę rękę na biodrze, stukając stopą, „Wolałabyś, żebym nie podchodził i pozwolił barmanowi dalej cię podrywać?”
„To nie jest sedno sprawy! Ale to i tak nie twoja sprawa.” Wydycham z irytacją. Brandon się śmieje, „Jesteś urocza, gdy próbujesz być zła.” Na jego twarzy pojawia się zadowolony uśmiech.
Rzucam mu gniewne spojrzenie, przewracając oczami i odwracam się do niego plecami. Barman przynosi nasze drinki, i sięgam po swój, ale Brandon zabiera oba, „Oddam ci, jeśli dołączysz do mnie.” mówi, „Albo mogę zamówić kolejny i nie siedzieć z tobą.”
Co się ze mną dzieje? Byłam zdenerwowana i nieśmiała dziesięć minut temu, a teraz wydaje się, że mam problem z postawą.
„Nie, pójdziesz ze mną.” odpowiada stanowczo, i chciałam mu odmówić, ale rzucił mi surowe spojrzenie. Wzdycham i kiwam głową. Miałam przeczucie, że jeśli się nie zgodzę, nie da mi spokoju przez resztę nocy. Nie rozumiem jego zainteresowania mną.
Kładzie rękę na moich plecach, prowadząc nas od baru w stronę stolika. Kelsey patrzy na nas, uśmiechając się, co mi się nie podoba. Mam nadzieję, że nie myśli, że coś z nim kręcę.
„Panie przodem,” mówi. Siadam, a on siada obok mnie, jego udo dotyka mojego. W końcu podał mi mój drink, i wzięłam długi łyk, „Pytanie, dlaczego siedzisz ze mną?” Mogę od razu przejść do sedna. Nie mam nastroju na gry, i nie mam na nie czasu. Nie są tego warte.
„Bo chcę. Masz z tym problem? Wiem, że ci się podobam. Zdradziłaś to w momencie, gdy powiedziałem ci cześć.” Odpowiada pewnie.
„Nieprawda!” mój głos jest wysoki, bo kłamię, „Nie powinnaś kłamać, kotku, to nieładnie, a ty jesteś w tym okropna.”
Nie mogę powstrzymać przewracania oczami. Ma rację. Jestem kiepska w kłamaniu, „I nie przewracaj oczami na mnie.” surowość wraca do jego głosu. Co sprawia, że myśli, że może mi mówić, co mam robić? „Będę robić, co mi się podoba.” Krzyżuję ramiona na piersi.
„Zawsze jesteś taka złośliwa?” śmieje się, „Nie jestem złośliwa. To ty jesteś władczy.”
„Nie nazwałbym tego władczym, raczej szczerym.” Uśmiecha się z przekąsem, „Cokolwiek.” Biorę kolejny łyk szampana. Czuję, jak moje napięcie narasta. Myślę, że moje chwile pewności siebie już się skończyły na dzisiejszy wieczór. Moja noga zaczyna nerwowo drgać.
Kładzie rękę na moim kolanie. Drżę i odwracam się do niego, „Spokojnie, słonko.” Uśmiecha się, „Przepraszam, nie jestem najlepsza w towarzyskich sytuacjach, zwłaszcza tych z mężczyznami.”
„Zauważyłem. Ukrywałaś się w kącie przez większość wieczoru. Wygląda na to, że wolałabyś być gdzie indziej.” Czy jestem naprawdę taka oczywista? „Wolałabym być w domu z dobrą książką, ale chciałam tu być, żeby wesprzeć moją najlepszą przyjaciółkę.” Od kiedy się spotkałyśmy w wieku sześciu lat w Polsce, zawsze miała moje plecy, więc sprawiedliwe jest, że jestem przy niej, kiedy mnie potrzebuje.
„Jestem pewien, że Kelsey to docenia.” uśmiecha się, „Tak. Powinnam pewnie wrócić do mojej przyjaciółki.” Lepiej będzie, jeśli utrzymam dystans między nami.
„Albo możesz zostać tu ze mną, z dala od wszystkich innych. Kelsey wygląda na zadowoloną.” Zachęca, „I tak pewnie niedługo pójdę do domu.” Powiedziałam Kelsey, że nie zostanę na całą noc, co jej odpowiadało.
„Jeśli chcesz uciec od tłumów, możemy pójść gdzieś indziej, na przykład do innego baru w hotelu. Mijałem go w drodze powrotnej i wydaje się pusty.” Sugeruje.
„Nie, dziękuję.” Odpowiadam, „Jeśli zmienisz zdanie, zadzwoń do mnie.” Wyciągnął wizytówkę z kieszeni garnituru, napisał na niej swój prywatny numer i podał mi, „Będę czekał na twój telefon, Panno Skyla.” Mówi pewnie, zanim odszedł.
Siedziałam tam, patrząc na wizytówkę. Co tu się właśnie wydarzyło? Czy naprawdę oczekuje, że się odezwę? Nie zamierzam tego robić. Wyrzucę kartkę do kosza, jak tylko wrócę do domu, bo nie ma sensu jej zatrzymywać. Nie przyda mi się. Westchnęłam, wracając do Kelsey, „Wyjaśnij, proszę.” Mówi prosto, „Nie ma nic do wyjaśniania.” Wzruszam ramionami. Kelsey patrzy na mnie, unosząc brwi.
Oczywiście mi nie wierzy, ale nie chcę o tym rozmawiać tutaj, gdy on jest jeszcze w pokoju, „Porozmawiamy później, dobrze?” Mówię, a ona kiwa głową. Nie ma wiele do opowiedzenia, ale podzielę się tym, co się wydarzyło.
Mam nadzieję, że będzie trzymał się z daleka przez resztę nocy. Zostanę jeszcze godzinę, wrócę do mieszkania Kelsey i może popracuję nad swoją książką. Jestem tu nie tylko po to, by zobaczyć moją najlepszą przyjaciółkę, ale także dlatego, że muszę napisać książkę, a nie mogłam znaleźć inspiracji w domu. Mój wydawca oczekuje ode mnie kilku rozdziałów, a muszę to zrobić, ponieważ już dostałam zaliczkę, bo moja pierwsza książka była takim sukcesem. Jednak mogę martwić się rozdziałami jutro. Teraz muszę przetrwać kolejną godzinę. Część mnie chciała kolejnego drinka, ale odradziłam sobie.
Nie powinnam pozwolić, by Brandon wszedł mi pod skórę, bo nie zobaczę go ponownie po dzisiejszej nocy.