Księga 1: Rozdział 1
Skręciłem szyję i wziąłem łyk napoju energetycznego, który kupiłem na stacji benzynowej. Szczerze mówiąc, te wyjazdy stawały się już nudne. Wiedziałem, że chcieli rzucać we mnie swoje niezamężne kobiety, ale opuszczanie mojego terytorium na ponad miesiąc było po prostu absurdalne. Cztery tygodnie minęły, odkąd byłem z powrotem na swoim terenie, i tęskniłem za domem. Byłem jeszcze jakieś cztery godziny drogi. Mój Gamma, Sam, dzwonił do mnie bez przerwy przez ostatni tydzień. Zwykle zostawiałem Nate'a jako mojego Betę, ale on zniknął na cały tydzień. Sam przejął obowiązki, ale nie miał w sobie ani krzty pewności siebie.
Nate znikał od czasu do czasu, ale nigdy, gdy byłem poza terytorium. Zawsze czekał, aż wrócę, zanim zniknął na tydzień czy dwa, ale jego tygodniowa nieobecność była niepokojąca. Ścisnąłem mostek nosa i wziąłem głęboki oddech. Miałem cztery godziny. Cztery godziny spokoju, zanim zostanę zasypany przez spanikowanego Gammę, zaginionego Betę i górę papierkowej roboty, która z pewnością czekała na moim biurku. Bycie Alfą nie było tak wspaniałe, jak to przedstawiano, gdy byłem dzieckiem. Mój ojciec wyglądał na silnego i twardziela, gdy trenował wojowników. Walczył w bitwach i pomagał rozwijać stado. To, czego nie pokazywał, to ilość papierkowej roboty, którą trzeba było wykonać za kulisami, aby stado działało.
Jęcząc, wrzuciłem teraz pustą puszkę do kosza i wsiadłem do ciężarówki. Jeszcze cztery godziny i mogłem wtulić się w swoje łóżko, nie martwiąc się, czy ktoś przemycił kobietę, aby mieć ze mną szczenięta i przywiązać mnie do siebie. Mogłem po prostu spać i wstać o 4 rano na trening bez obaw o molestowanie.
Podkręciłem radio, opuściłem szyby i wdychałem zapach lasu wokół nas. Była wiosna, a drzewa odzyskiwały swoje zielone liście po surowej zimie. To był widok po nagiej zimie. Następny rok miał być jednak paniką. Starszyzna zdecydowała, że mam czas do końca roku, aby znaleźć partnerkę. Chcieli Luny i na boginię, spróbowaliby mnie zastąpić, gdybym jej nie znalazł. Żart był na nich, Nate też nie miał partnerki. Miał dwadzieścia dziewięć lat, podczas gdy ja miałem trzydzieści jeden. Byliśmy dwoma wilkami, na które bogini odwróciła wzrok. Nie mieliśmy partnerów.
To nie do końca była prawda. Nate miał partnerkę. Moja siostra była jego partnerką. Została porwana przez łotrów, gdy miała osiem lat. Mój ojciec, rok później, powiedział, że czuł jej stratę. Był niepocieszony przez długi czas. Już wcześniej stracił swoją partnerkę, naszą matkę. Utrata Aelii rozdarła go i nigdy w pełni się nie zregenerował. Przejąłem rolę Alfy w wieku szesnastu lat, dwa lata wcześniej niż planowano, ale stado martwiło się o zdrowie psychiczne mojego ojca, gdy coraz bardziej zamykał się w sobie.
Nate był przekonany, że po tych wszystkich latach wciąż żyje. Nigdy nie czuł, że ich więź została zerwana. Mówiliśmy mu, że nigdy się nie oznaczyli i nie czułby tego naprawdę, ale był nieugięty. To był powód, dla którego znikał. Szept tu i tam wysyłał go na kolejne polowanie, by ją odnaleźć. Była jednak zniknięta. Pomimo ich dziwnej więzi i jej mocy, była zniknięta. Pogodziłem się z tym, ale nigdy nie mogłem narzucić tego przekonania jemu. Był moim najlepszym przyjacielem i dopóki pozostawał moim Betą, nie miałem zastrzeżeń co do jego wypraw.
Ja, jednak, nie miałem partnerki. Co więcej, nie mogłem nikogo oznaczyć, a nikt nie mógł oznaczyć mnie. Ci Alfy, rzucający we mnie swoje córki czy córki swoich Betów, jakbym po prostu nie chciał partnerki. To nigdy nie było to. Odkąd byłem młodszy, marzyłem o partnerce. Kimś, kogo mógłbym kochać i trzymać blisko serca. Po utracie siostry, w moim sercu otworzyła się dziura. Czułem, że ją zawiodłem, nie ochroniłem jej. Nate i ja patrzyliśmy, jak ją zabierają. Przegraliśmy walkę i w przegranej straciliśmy ją. Miałem dwanaście lat, on dziesięć, a ona osiem.
Kiedy skończyłem dziewiętnaście lat, starszyzna wybrała jedną z naszych wilczyc dla mnie. Mieliśmy być wybraną parą. Zabrałem ją do swojego łóżka i oznaczyłem ją, a ona oznaczyła mnie. Następnego dnia, żadne z nas nie było oznaczone. Byli wściekli. Po pięciu wilczycach, miałem dość. Odmówiłem wszystkim. Jeśli nie mogłem ich oznaczyć, nie mogłem kontynuować linii Alfy. Kończyło się na mnie. To jeszcze bardziej pogrążyło mojego ojca i rzadkie chwile, gdy go widziałem od szesnastego do dziewiętnastego roku życia, nie były dokładnie dobrymi wspomnieniami. Został wygnany na obrzeża terytorium do chaty. Z dala od wszystkich. Mój ojciec zniknął całkowicie z mojego życia, gdy miałem dwadzieścia lat, a ja skupiłem swoje wysiłki wyłącznie na moim stadzie przez ostatnie jedenaście lat.
Mój telefon zadzwonił i spojrzałem na wyświetlacz. Westchnąłem i odebrałem. „Sam, jestem godzinę drogi stąd. Musisz po prostu wytrzymać.”
„Alpha, Nate został zauważony po wschodniej stronie terytorium. Miałem nadzieję, że może mógłbyś go wypatrywać, gdy będziesz jechał.”
Przewróciłem oczami. „Jasne, Sam. Zobaczymy się za godzinę.”
Minęło kolejne dwadzieścia minut, zanim wziąłem głęboki oddech. W końcu przekroczyłem granicę terytorium Moon River, mojego terytorium. Zatrzymałem się na poboczu, aby chwilę ocenić sytuację w mojej paczce. Nic na terytorium nie było nadzwyczajnego, a połączenie umysłowe działało, słychać było trochę rozmów w paczce.
„Dobra, dupku, wsiadaj. Chcę wrócić do domu. To była długa jazda.”
W połączeniu umysłowym usłyszałem chichot. Minęło pięć minut i Nate wyszedł z lasu, ubrany w dresy i podartą koszulkę. Otworzył drzwi mojej ciężarówki i wskoczył na miejsce pasażera.
„Dzięki, Silas.”
„Nie dziękuj mi. To Sam zadzwonił.”
Nate pokręcił głową, opierając ją na dłoni, a łokieć spoczywał na oknie. „Musi się wyluzować. Jest zbyt spięty.”
„Ma dwadzieścia jeden lat i nigdy wcześniej tego nie robił. Wybrałem go za jego umysł, a nie umiejętności dowodzenia całą paczką.”
Chichocząc, Nate spojrzał przez okno.
„Znalazłeś coś?”
„Gdybym znalazł, i tak byś mi nie uwierzył.” Jego gorzkie słowa sprawiły, że powstrzymałem się od zwykłej kazania.
Westchnąłem, skręcając w stronę miasta. „Następnym razem poczekaj, aż wrócę. Sam skończy jako moja zrzędliwa żona.”
Drzewa szybko mijały nas, a ja westchnąłem. Dobrze było być w domu. Przynajmniej na chwilę. Najprawdopodobniej pożałuję tych słów, gdy tylko wejdę do domu paczki i sprawdzę swoje biurko. Na razie jednak mogłem cieszyć się powrotem do domu. Nate milczał, patrząc przez okno. Przejechaliśmy przez główne miasto, kilku członków mojej paczki machało, gdy przejeżdżaliśmy. Minęło kolejne dziesięć minut, zanim skręciliśmy na podjazd do domu.
„Cokolwiek zrobisz, nie wpadaj w szał. To nie jest wielka sprawa.”
Spojrzałem na Nate'a, ale miał znudzoną minę, gdy zatrzasnął drzwi ciężarówki. Wysiadłem, patrząc za nim, zdezorientowany. Poklepał Sama po ramieniu, gdy wchodził do domu. Wyraz twarzy Sama sprawił, że pożałowałem szybszej jazdy.
„Alpha Silas, dobrze cię widzieć z powrotem!”
Przerzuciłem torbę przez ramię i wszedłem do domu, Sam szedł za mną.
„Dobrze cię widzieć, Sam. Wygląda na to, że wszystko jest w porządku.”
„Tak, Alpha! Mam listę szczegółów, które…”
„Sam.”
„…potrzebują twojej uwagi i…”
„Sam.”
„…kilka z nich powinieneś znać…”
„SAM!”
Mój Gamma zamarł, mój głos rozbrzmiewał w holu domu. Meredith, nasza główna Omega, podeszła do mnie z uśmiechem na twarzy. „Alpha, dobrze cię widzieć z powrotem. Czy mogę zabrać twoją torbę?”
Kiwnąłem głową i podałem jej torbę. „Wszystko może być wrzucone do prania. Jeśli znajdziesz coś, co nie wygląda na moje, proszę, wyrzuć to. Nie obchodzi mnie to i nie muszę wiedzieć.”
Zaśmiała się. „Tak, Alpha.” Jej ukłon był szybki, gdy wyszła, a ja zwróciłem uwagę z powrotem na mojego gammę.
„Sam, dopiero co wszedłem do drzwi. Nie było mnie przez miesiąc.”
„Tak, Alpha, ale…”
Podniosłem rękę. „Co się stanie, Sam, to że przyjdziesz do mojego biura dokładnie za…” Spojrzałem na zegarek na sekundę, po czym spojrzałem z powrotem na niego. „…33 minuty. Możesz mi wtedy opowiedzieć wszystkie szczegóły z tego, bez wątpienia, wielostronicowego notatnika. Jednak przez te 33 minuty nie chcę słyszeć ani słowa z twoich ust, zrozumiano?”
Pokiwał głową, spoglądając również na swój zegarek. Odwróciłem się i ruszyłem schodami do swojego pokoju. Potrzebowałem prysznica. Długiego, relaksującego prysznica we własnej łazience, w swoim pokoju, bez obawy o przeszkadzanie. Otworzyłem drzwi, zatrzasnąłem je za sobą i zacząłem ściągać koszulkę.
„Cóż, Alpha, miło cię znów widzieć.”