Hoofdstuk 8
Sasha schudde haar zusje zachtjes wakker.
"Lani, lieverd, we zijn er. Je wilt niet slapen als we aankomen. Ik heb je alert nodig."
Ze ging rechtop zitten, rekte zich uit en gaapte. "Waar zijn we?"
"We zijn twee minuten verwijderd van waar we worden afgezet. We zijn een uur geleden Terra Mysterium binnengegaan."
"Ik hoop dat ze eten hebben. Ik heb honger."
Hun chauffeur lachte en Kalani bloosde.
"Het spijt me dat ik je de afgelopen twee dagen niet heb kunnen voeden. Ik weet dat je honger moet hebben."
"Geen zorgen. Geloof me, mijn lichaam klaagt niet."
"Stop daarmee! Je bent niet dik. Je bent prachtig en elke man zou geluk hebben jou te hebben."
Kalani trok haar mantel strakker om zich heen. "Wat als een van ons niet gekozen wordt?"
Sasha pakte haar hand. "We worden allebei gekozen. Houd je hoofd omhoog. Draag altijd zelfvertrouwen, zelfs als het nep is."
Tiffany lachte achter hen. "Ik hoop dat jullie allebei worden afgewezen. Wie zou zulke lelijke roodharigen als fokkers willen? Jullie zijn allebei zo walgelijk en lelijk."
"Tiffany, wat maakt dat je denkt dat ze zo'n trut als fokker zouden willen? Je zult ze waarschijnlijk doodzeuren. Ik heb hoofdpijn. Ik wil vanavond geen seks. Ik ga niet naar beneden, jij wel! Ieuw, waarom is je penis zo zout? Niet mijn kont," imiteerde Sasha haar stem.
De andere meisjes lachten en Tiffany gromde naar haar. "Hou je bek, vuile slet."
Ze gaapte. "Zegt degene die de broer van haar vriendje pijpte achter de garage en het niet erg vond dat hij hen betrapte."
De hele bus viel stil terwijl iedereen wachtte op Tiffany's reactie.
"Ik was aan het oefenen," mompelde ze, proberend haar acties te verdedigen.
"Uhuh, ja, oké."
"Dames, stil. We zijn er. We willen niet dat hun eerste indruk van jullie is dat jullie niet met elkaar overweg kunnen," zei juffrouw Autumn vanaf de passagiersstoel.
Sasha knikte. "Ja, mevrouw."
Juffrouw Autumn stapte uit de auto en een oudere heer, geflankeerd door vier andere mannen, wachtte op haar onderaan de trap. Ze maakte een reverence naar hen en ze knikten allemaal naar haar. Ze sprak met hen, maar met alle ramen van de bus gesloten konden ze niet horen wat ze zei. Ze gebaarde naar de bus en de mannen knikten. Ze kwam terug naar de bus en trok de deur open. Kalani stapte uit, snel gevolgd door Sasha, die voor haar ging staan om haar uit het zicht te blokkeren. Een van de mannen keek Sasha boos aan, maar bleef stil. Kalani hapte naar adem achter haar en greep haar mantel vast. Sasha wierp een blik over haar schouder en klemde haar kaken op elkaar toen haar zusje vol ontzag naar een van de mannen staarde.
"Laat je ogen zakken," siste Sasha naar haar.
Kalani's hoofd zakte onmiddellijk. Sasha werd op haar schouder geslagen toen Tiffany naast haar ging staan. Een van de mannen stapte naar voren. Zijn gele ogen verlieten Kalani's gezicht geen moment en zijn donkere huid glansde bijna in het zonlicht. Sasha keek hem onder haar wimpers aan. Hij was erg knap en hij had alleen oog voor Kalani. Ze begon zich af te vragen of hij een van de mannen was die dit jaar een fokker zou kiezen. Als dat zo was, zou dat goed nieuws voor Kalani zijn. Godin, laat hem alsjeblieft haar kiezen, dat zou een hoop zorgen van Sasha's schouders nemen.
"Ik ben Gamma Gregory. We heten jullie welkom in Terra Mysterium. Dit is Beta Malcolm, hoofd van het Fokprogramma, Jackson, de clanarts, Dr. Thomas, en ten slotte de persoonlijke assistent van de koning, Jeremiah. De koning biedt zijn verontschuldigingen aan dat hij jullie niet kan ontmoeten, maar hij loopt een paar minuten achter op schema. Hij zal ons binnen ontmoeten. Laat alsjeblieft jullie tassen in de bus en volg mij. We zullen jullie tassen naar binnen laten brengen en naar de juiste kamers na de Selectieceremonie."
Hij draaide zich om en liep de trap op. Kalani pakte Sasha's hand terwijl ze allemaal de gamma de trap op volgden. Sasha liep langs de beta en een rilling ging door haar lichaam. De hongerige blik in zijn ogen terwijl hij naar haar staarde maakte haar nerveus. Ze kneep in Kalani's hand en knikte naar de beta. Toen ze de donkere foyer binnenstapten, leunde Sasha dicht naar haar team.
"Pas op voor de beta, meisjes. Hij is gevaarlijk. Vergeet niet om je hoofd laag te houden en wees voorzichtig met elke beweging. Verleid de mannen en bid voor je zusters. We moeten allemaal gekozen worden. Ik wil dit niet zonder een van jullie doen. Begrepen?"
Ze knikten allemaal. Toen iedereen binnen was, werden ze naar een grote open ruimte geleid waar de lange tafels tegen de muren waren geschoven. De glas-in-loodramen toonden wolken en glooiende heuvels. Gevleugelde wezens vlogen in de lucht met schapen en koeien in hun klauwen. De hoge plafonds en kroonluchters gaven de eetzaal een zeer oude uitstraling. Jackson klapte in zijn handen om ieders aandacht te trekken.
"Dames, stel je naast elkaar op. De koning zal hier zo zijn om jullie te inspecteren. Vrouwe Herfst, als u zo vriendelijk wilt zijn om in de hal te wachten, ontvangt u uw betaling en kunt u vertrekken. Wij zullen vanaf hier voor de meisjes zorgen."
Kalani werd opzettelijk van haar weggetrokken toen de meisjes zich opstelden. Sasha haalde diep adem en nam haar plaats in aan het einde van de rij waar ze heen was geduwd. De deur ging open en Jeremiah schraapte zijn keel.
"Presenteren, Zijne Koninklijke Hoogheid, Koning Aiden."
Alle meisjes maakten een buiging met hun kin op hun borst. De koning liep langzaam langs de rij. Sasha vervloekte zichzelf dat ze had toegestaan dat de anderen haar als laatste lieten inspecteren. Ze moest deze positie vasthouden totdat hij haar toestemming gaf om op te staan en haar knieën trilden al toen de geur uit haar dromen haar neus bereikte. Wie had die verleidelijke geur? Was hij hier of was ze gewoon te hoopvol?
"Jij bent het!"
Sasha's hoofd schoot omhoog bij Kalani's woorden. Ze vond zichzelf starend naar de man uit haar dromen die haar zus nieuwsgierig bekeek.
"Ken je mij?," vroeg hij haar.
Ze sloeg haar ogen neer. "Nee, meneer. Ik dacht dat ik u herkende. Ik bied oprecht mijn excuses aan voor mijn uitbarsting. Ik zweer dat het niet weer zal gebeuren."
Sasha's hoofd werd weer naar beneden geduwd.
"De koning heeft je nog niet aangesproken-"
"Raak haar niet op die manier aan," klonk zijn boze stem. "Toon respect voor onze fokkers!"
Sasha trilde terwijl zijn stem rillingen over haar rug stuurde. Haar hart begon hard te kloppen en ze voelde zich opgewonden worden. Ze hoorde de mannen beginnen te snuiven en ze bloosde. Oh, Godin, waarom moest ze hier opgewonden raken, voor al deze mensen. Dit was zo gênant. Ze werd uit haar gedachten gehaald door zijn hand die haar kin vastgreep en haar gezicht omhoog tilde. Vonken barstten los op haar huid, honderd keer krachtiger dan de elektriciteit uit haar dromen. Hij kantelde haar hoofd en bestudeerde haar gezicht. Haar ogen gingen naar zijn lippen voordat ze naar zijn borst vielen. Godin, de man was verrukkelijk. Zou zijn huid net zo ruw aanvoelen tegen de hare in werkelijkheid zoals in haar dromen? Haar hartslag versnelde en haar opwinding werd sterker. Zijn neusgaten flakkerden toen hij haar geur inhaleerde.
"Je lijkt niet bang te zijn," mompelde hij, zijn stem zo laag en vol verlangen als ze die altijd had gehoord. "Waarom?"
"Het moet zijn omdat ik u niet kan zien en zonder mijn zicht om me te vertellen dat ik bang voor u moet zijn, zijn mijn angsten anders dan die van iedereen, heer," antwoordde ze beleefd.
Zijn duim streelde haar lippen terwijl zijn hand van haar kin gleed. Hij trok zich langzaam van haar terug.
"Welkom in Terra Mysterium, dames. Ik ben Koning Aiden. Voordat we beginnen met de selectie, heeft een van jullie vragen?"
Sasha stapte naar voren. "Mag ik vragen wat voor soort shifters jullie zijn?"
Aiden keek haar geschokt aan. "Weet je dat niet?"
"Nee, Uwe Hoogheid. Ons is niets verteld. Ons is alleen verteld om stil te blijven, onze benen te spreiden en onze mond te openen."
"Laten we een spel spelen. Degene die als eerste succesvol raadt wat wij zijn, wint een prijs. De regels volgen na de selectiesceremonie." Hij keek rond naar de andere meisjes terwijl Sasha terugstapte. "Iemand anders?" Niemand anders zei iets, dus ging hij zitten op een enorme zwarte, zwaar beklede troon boven de rest van de hal. "Jackson, je mag beginnen."