Read with BonusRead with Bonus

Hoofdstuk 770 Ze waren eindelijk samen

Tate wierp een blik op Finnegan, die bij Ophelia's grafsteen stond, en haar hart sloeg een slag over, omdat ze iets vreemds aanvoelde.

De laatste tijd was Finnegan stil geweest, hij bad voor Ophelia en bleef bij haar kist.

Hij huilde niet meer, maar hij lachte ook niet—hij was slechts een schim va...