Na de baby van de baas, ontsnapt ze

Hoofdstuk 7 Zijn secretaris zijn is marteling

In paniek dacht Ophelia: 'Gaat hij me verantwoordelijk houden?'

'Wat gaat hij met me doen?'

'Verdorie! Ik had niet moeten wegdromen!'

Ondertussen kneep Finnegan zijn ogen een beetje samen terwijl hij naar haar staarde. "Waar dacht je toen aan? Ik wil de waarheid weten."

Maar Ophelia durfde hem de waarheid helemaal niet te vertellen. Als Finnegan wist dat ze over hem had gefantaseerd, zou ze absoluut ellendig eindigen.

Ze zei heel eerlijk: "Ik dacht aan wat ik vanavond zou eten."

Finnegan trok lichtjes een wenkbrauw op, hij geloofde er niets van.

Ze zag er alleen maar eerlijk en onschuldig uit, maar op de een of andere manier dacht hij dat ze deed alsof.

Ze was erg sluw.

Hij keek haar aan en vroeg: "Weet je waarom ik je naar de secretariaatsafdeling heb overgeplaatst?"

"Ja," antwoordde Ophelia, nog steeds eerlijk kijkend. "Meneer Montgomery zei dat het was omdat ik eerlijker was dan de anderen."

De mondhoeken van Finnegan trilden, en hij was even sprakeloos.

"Je bent echt... eerlijk." Het duurde even voordat Finnegan wist wat hij moest zeggen als antwoord. Inderdaad, ze was de meest "gehoorzame" secretaresse die hij ooit had gehad.

Toen vervolgde hij: "Niet over nadenken. Maak je klaar. Je gaat met me mee voor wat zaken."

Ophelia wist dat hij vanavond een diner had.

"Ja, meneer Abbott." Ze bood hem respectvol de versgezette koffie aan.

Finnegan zei: "Ga maar."

Bij het horen daarvan vluchtte Ophelia bijna onmiddellijk het kantoor uit.

Terug op de secretariaatsafdeling ging ze zitten en was eindelijk opgelucht.

Ze dacht: 'Het lijkt erop dat hij echt niet meer weet dat ik het was die nacht.'

'Nou, ik denk dat het een goed ding is. Ik wil gewoon een baan zodat ik een voet aan de grond kan krijgen in deze stad.'

Ze was een wees en moest voor alles zelf vechten. Ze had nooit verwacht in een rijke familie te trouwen, dat was onrealistisch voor haar.

Ze was zover gekomen dankzij haar eigen harde werk. Ze was erg tevreden met haar huidige leven, dus ze koesterde het erg.

Goed presteren als Finnegan's secretaresse zou haar leven in de toekomst veel gemakkelijker maken. Tenslotte waren het salaris en de voordelen die Abbott's Corporation bood zeer royaal.

Op dat moment kwam Linda binnen. Ophelia vroeg snel: "Linda, waarom is meneer Montgomery er vandaag niet? Hij vergezelt meneer Abbott meestal naar deze afspraken, maar ik zag hem vandaag niet."

Linda zei: "Hij ging meneer Abbott's vriendin helpen verhuizen. Jij bent meneer Abbott's secretaresse. Hoe komt het dat je dat niet wist?"

Verbaasd vroeg Ophelia: "Heeft meneer Abbott een vriendin? Wie? Komt ze uit een vooraanstaande familie?"

Terwijl ze het vroeg, voelde ze diep van binnen een vage vorm van verlies. Maar dat gevoel ging snel voorbij, en ze merkte het niet eens op.

Linda zei: "Nee. Maar ze is de eerste vrouw die in de Orchideeëntuin is komen wonen, en dat betekent iets. Ze kan op een dag mevrouw Abbott worden."

Nu Finnegan iemand zag, betekende dit dat Ophelia helemaal geen kans meer had. Ophelia was zich hiervan bewust, dus besloot ze die avond te vergeten.

Ze herpakte zich snel en ging 's avonds samen met Finnegan naar het diner.

Op zo'n gelegenheid was drinken een must. Voordat ze het restaurant binnengingen, vroeg Finnegan haar: "Kun je drinken?"

Ophelia vertelde hem de waarheid: "Maximaal drie flesjes bier."

Die avond had ze zich op hem gestort na vier flesjes bier, dus was ze dronken geworden.

Finnegan fronste. "Dat is lang niet genoeg. Je moet meer oefenen."

"Oké, meneer Abbott. Ik zal beter mijn best doen," beloofde ze serieus.

Tijdens het diner zat Ophelia stilletjes, omdat ze een lichte drinker was.

Ondertussen bleef Finnegan kalm met een sterke uitstraling. Hoewel hij dronken was, wist hij zijn kalmte te bewaren. Hij had onberispelijke manieren.

Terwijl ze naast hem zat, kon Ophelia niet anders dan denken: 'Hoe fel was ik die nacht? Ik heb hem echt op bed gekregen.'

Ondertussen plaagde Daniel: "Meneer Abbott, heb je weer een nieuwe secretaresse? Ze is niet zo knap als de vorige. Wil je dat ik je aan wat mooie dames voorstel? Vrouwen zijn oogverblindend, en knap zijn is een must. Word je niet moe van haar aanblik?"

Ophelia vond Daniel al gemeen genoeg, maar Finnegan was duidelijk gemener.

Finnegan wierp haar een blik toe, dronk achteloos en zei: "Ik blijf wakker als zij in de buurt is."

Ophelia was sprakeloos en beledigd, maar ze kon niets zeggen.

Voor het eerst wist ze hoe gemeen Finnegan kon zijn.

Het diner van vandaag was relatief eenvoudig, en ze hoefde nauwelijks iets te doen. Als het een heel belangrijke afspraak was geweest, had Finnegan haar in de eerste plaats niet meegenomen.

Tegen de tijd dat het diner eindigde, was het al middernacht. Als Finnegan's secretaresse moest Ophelia hem naar huis brengen.

Iedereen wist dat hij in de Orchideeëntuin woonde. En toen de chauffeur Ophelia en Finnegan daarheen bracht, was het bijna één uur 's nachts.

Finnegan was stil als hij dronken was en viel meteen in slaap zodra hij in de auto stapte. Na het uitstappen ondersteunde de chauffeur Finnegan naar binnen met Ophelia's hulp.

Samen wisten ze Finnegan naar de hoofdslaapkamer op de derde verdieping te brengen. Seraphina, die op de tweede verdieping woonde, hoorde de geluiden en wist dat Finnegan terug was. Opgewonden haastte ze zich in haar pyjama naar boven.

Ze wilde Finnegan zien en met hem naar bed gaan.

Tot haar grote verrassing hoorde ze Ophelia's stem.