Na de baby van de baas, ontsnapt ze

Hoofdstuk 6 Werkt als zijn secretaris

Seraphina had geen drie dagen nodig om te beslissen. Op de tweede dag belde ze Atticus en vertelde hem dat ze had besloten om naar Orchid Garden te verhuizen. Ze wilde Finnegan's vrouw worden.

Ze maakte het telefoontje pas nadat Ophelia naar haar werk was gegaan.

Binnen een uur arriveerde Atticus met de auto en verschillende lijfwachten om haar op te halen.

"Mevrouw Kingsley, stapt u alstublieft in," zei Atticus met het grootste respect. Seraphina was immers de enige vrouw die naar Orchid Garden mocht verhuizen, en ze zou misschien ooit Finnegan's vrouw worden.

Seraphina wierp een blik op Atticus en de paar lijfwachten achter hem, en toen op de limousine. Haar ijdelheid werd enorm bevredigd.

Ze had meer dan twintig jaar in armoede geleefd en werd bespot. Voor het eerst in haar leven mocht ze in een limousine van honderden duizenden euro's zitten en werd ze met groot respect behandeld.

Ze rechtte haar rug en liep naar de limousine.

Ondertussen kwam haar buurvrouw terug van boodschappen doen en riep: "Seraphina, ga je verhuizen? Is dit je vriend?"

Gedreven door ijdelheid antwoordde Seraphina hooghartig: "Hij is slechts de assistent van mijn vriend. Ik ga bij mijn vriend wonen."

Bij het horen van de woorden "mijn vriend", wierp Atticus een blik op Seraphina. Hij begreep nog steeds niet waarom Finnegan geïnteresseerd zou zijn in zo'n ijdele vrouw.

De buurvrouw zei jaloers: "Wat een luxe auto. En je vriend heeft een persoonlijke assistent? Is hij een CEO of zoiets? Je hebt echt geluk gehad, Seraphina. Je hebt zo'n rijke vriend gevonden terwijl je er zo gewoon uitziet."

Ze was altijd recht voor zijn raap en zei gewoon wat er in haar opkwam.

Seraphina trok een lang gezicht bij het horen van haar woorden. Ze zei niets, stapte in de auto en sloot de deur.

Een uur later reed de auto langzaam de welvarende buurt, Orchid Garden, binnen.

Finnegan woonde niet in het Abbott's Landhuis, en de villa was zijn privéwoning. In de uitgestrekte villa zorgden een dozijn bedienden alleen voor hem.

Op het moment dat Seraphina de villa binnenstapte, was er een duidelijke opwinding en hebzucht op haar gezicht. De plek was zo groot, en vanaf nu zou ze de gastvrouw zijn.

Een dozijn bedienden stonden in een rij en begroetten haar in koor: "Goedendag, mevrouw Kingsley."

Seraphina was sprakeloos van vreugde. Eindelijk kreeg ze de behandeling die ze alleen op tv had gezien.

"Mevrouw Kingsley, deze kant op, alstublieft," zei Atticus terwijl hij de weg wees. "Uw kamer is op de tweede verdieping. U mag elke kamer op die verdieping kiezen. En de derde verdieping is alleen voor meneer Abbott, dus u mag daar niet naar toe zonder zijn toestemming..."

Terwijl Atticus haar de regels uitlegde, keek ze hebberig om zich heen, haar vulgariteit volledig zichtbaar.

---

Bij Abbott's Corporation wist Ophelia niet dat Seraphina al was vertrokken. Ze had net wat dossiers opgeruimd toen Linda Holder, de secretaris-generaal, naar haar toe kwam. "Ophelia, breng dit dossier naar het kantoor van meneer Abbott."

De gedachte aan een ontmoeting met Finnegan maakte Ophelia doodsbang. "Linda, mijn buik doet pijn..."

"Meneer Abbott zal je niet bijten. Waar ben je bang voor?" Linda doorzag Ophelia en zei streng: "Dit is je werk. Geen smoesjes. Ga."

Linda was net zo besluitvaardig en efficiënt als Finnegan. Ze was zijn ondergeschikte door en door.

In andere bedrijven zouden secretaresses strijden om de aandacht van de CEO, maar zoiets zou nooit gebeuren bij Abbott's Corporation, aangezien elke vrouw die had geprobeerd Finnegan te verleiden onmiddellijk werd ontslagen.

Ophelia had geen andere keuze dan de bittere pil te slikken en met het dossier naar het kantoor van de CEO te gaan.

Toen ze het kantoor binnenkwam, was Finnegan aan de telefoon. Ze boog haar hoofd, van plan het dossier neer te leggen en te vertrekken. Maar net toen ze zich wilde omdraaien, riep Finnegan haar.

"Maak een kop koffie voor me."

Finnegan keek haar niet eens aan. Hij ging verder met zijn telefoongesprek na het zeggen daarvan.

Het kantoor van de CEO was uitgerust met een koffiemachine, een bank, een computer en allerlei high-end kantoormateriaal.

Koffiezetten was een must voor een competente secretaresse.

Ophelia ging naar de koffiemachine om te beginnen met zetten. Het grote kantoor was stil, aangezien ze de enigen waren, wat Finnegan's stem bijzonder duidelijk maakte.

Zijn stem was zacht, diep en magnetisch, aangenaam om naar te luisteren.

Ze kon het niet helpen en wierp een blik. Finnegan droeg een blauwe broek en een overhemd, uitstralend een aangeboren aura van autoriteit. Ondanks dat hij netjes gekleed was, was hij onmiskenbaar aantrekkelijk. Zijn brede schouders en slanke taille waren vol allure.

Terwijl ze naar hem keek, kwam de herinnering aan hun nacht samen in haar op.

Dit was de dichtste bij dat Ophelia ooit bij Finnegan was geweest. Ze dacht, 'Hij is inderdaad knap. Als hij in de showbizz zou gaan, zou hij andere idolen verpletteren.

'Ik kan niet geloven dat ik met zo'n perfecte man heb geslapen. Het is zowel een zonde als een zegen. Wanneer ik eraan denk, vraag ik me altijd af of het gewoon een droom is,' dacht ze.

Op een gegeven moment was Finnegan al naar haar toe gelopen terwijl ze afgeleid was. "Zie ik er goed uit?"

Ze zei instinctief, "Ja."

Op het moment dat ze zich realiseerde wat ze had gezegd, had ze maar één gedachte in haar hoofd.

Ze was zeker verloren!