Hoofdstuk 7
Rhea POV
Na het diner neemt Damien me mee voor een wandeling over zijn landgoed. Ik zou hier wel een jaar met hem kunnen wonen. Het is mooier dan dat kleine appartement dat ik heb. Ik zou niet meer met Randall te maken hebben voor het komende jaar of ooit weer. Dit zou geweldig kunnen zijn. Als alles goed ging, zou ik nooit meer met Randall te maken hebben. Dat is het beste van dit alles.
Damien stopt voor een klein huisje aan de andere kant van het terrein. "Dit is waar we onze onderhandelingen voeren. Het is privé en discreet, zodat er dingen besproken kunnen worden. Tegenwoordig wordt veel van het werk gedaan via e-mails en telefoontjes," zegt hij.
Het was erg mooi. Het leek wel iets uit een sprookje. "Wie heeft het ontworpen? Jij?" vraag ik.
"Mijn vorige persoonlijke assistent heeft het ontworpen," zegt hij.
"Oh, waarom is zij vertrokken?" vraag ik.
"Hij wilde een gezin stichten en naar Europa verhuizen. Ik heb maar één vrouwelijke assistent gehad. Zij was geweldig met de klanten. Ze is ook vertrokken om een gezin te stichten. Ze ontmoette haar man hier terwijl ze voor mij werkte," zegt hij.
Damien neemt me bij de hand en leidt me het huisje in. "We moeten ons contract bespreken. We moeten onze voorwaarden bespreken en vastleggen," zegt hij.
"Ons contract? We zullen een contract hebben?" vraag ik.
We gaan het prachtige huisje binnen en hij leidt me naar de grote vergaderruimte om met me te onderhandelen. Hij haalt een notitieblok en een pen tevoorschijn. Hij is serieus van plan dit in een juridisch document vast te leggen. Ik denk dat we wat basisregels moeten opstellen voor deze ongebruikelijke overeenkomst.
"We moeten voorwaarden opstellen voor onze overeenkomst. Vind je niet? Ik wil geen verrassingen. Op deze manier zijn we beiden open en eerlijk naar elkaar toe. Als er iets is wat je wilt, is dit het moment om het te zeggen," zegt hij.
Ik ga aan het einde van de tafel zitten. "Ja, je hebt gelijk. Ik wil geen verrassingen en ik ben er zeker van dat jij dat ook niet wilt," antwoord ik hem.
"Dit is wat ik wil. Ik wil dat je meteen intrekt. Ik kan je tot morgenavond geven. Ik heb een lijst met kleding die ik wil dat je draagt tijdens de onderhandelingen. Ik moet daar strikt in zijn vanwege de aard van onze zaken. Ik geef je een creditcard. Jack kan je naar de stad brengen om alles te kopen wat je nodig hebt. Geen laarzen om voor de hand liggende redenen. Ik kan niet hebben dat je valt. Je mag niemand vertellen wat je voor mij doet. Je bent vrij om te zeggen dat je voor mij werkt, maar in welke hoedanigheid is een no-go. Ik zal morgen je rekeningen voor een jaar betalen. Het collegegeld van je zus wordt morgenochtend volledig betaald, samen met studentenhuisvesting en een maaltijdplan. Ze krijgt ook een prepaid kaart met genoeg erop voor noodgevallen, boeken, labs of wat ze ook nodig heeft. Nog vragen?" zegt hij.
"Loop ik gevaar tijdens deze onderhandelingen?" vraag ik.
"Nee, ze weten wel beter. Niemand heeft ooit of zal ooit met een van mijn werknemers fucken," zegt hij. Damien legt de pen neer en komt dichter bij me, "Luister, ik zou nooit iemand toestaan je op welke manier dan ook pijn te doen. Ik zal je nooit iets laten doen waarvan ik denk dat het je ongemakkelijk zou maken of je in gevaar zou brengen. Als je je ooit ongemakkelijk voelt, hoef je het alleen maar te zeggen en ik regel het voor je. Geen vragen gesteld," zegt hij.
Damien kijkt in mijn ogen en ik smelt. Ik heb geen idee wat er over me heen komt, maar ik voel de sterkste drang om hem te kussen. Hij is overdreven vriendelijk geweest. Ik heb nog nooit iemand gehad die zo vriendelijk voor me was. Ik kan mezelf niet helpen. Ik trek hem dicht naar me toe en kus zijn lippen. Zijn lippen zijn zacht. Hij ruikt als de hemel voor mij.
"Het spijt me," zeg ik bijna meteen, "Ik weet niet waarom ik dat deed."
Ik weet waarom ik het deed. Ik voel deze oncontroleerbare drang om in hem te smelten. Ik wil hem zo graag nog een keer kussen. Ik wil in zijn armen zinken.
Damien reikt naar me. Hij trekt me uit mijn stoel en trekt mijn lichaam dicht tegen het zijne. Hij legt één hand op mijn heup en de andere in het midden van mijn rug. Hij begint me te kussen met een passie die ik nog nooit heb gevoeld. Wat ben ik in godsnaam aan het doen? Waarom wil ik hem ineens zo graag? Dit is niet gepast, maar ik ben ermee begonnen.
Ik kan mezelf niet helpen. Ik neem mijn hand en begin de voorkant van zijn broek te wrijven. Ik kan zijn opwinding voelen opzwellen in zijn broek. Hij begint mijn zijden blouse los te knopen, ik kreun bij elke knoop die hij opent. Gebeurt dit echt? Hij trekt mijn blouse uit en kust mijn borst door mijn bh heen. Hij knabbelt aan mijn bh met zijn hoektanden. Dat is zo heet. Het is eng, maar tegelijkertijd heet.
Hij reikt achter me en doet mijn bh los, waardoor mijn borsten bloot komen te liggen. Hij begint op elk van hen te knabbelen. Ik knoop zijn broek los en haal zijn opgewonden lid eruit. Ik trek zijn gezicht weg van mijn borst en kus hem voordat ik op mijn knieën ga. Ik kan niet geloven dat ik dit ga doen.